maandag 31 december 2012

Schaakfestival Groningen deel 2

Op 2e kerstdag hadden Halana en ik een vrije ronde opgenomen om thuis kerst te kunnen vieren. Maar omdat het op de boot zo gezellig was gingen we 2e kerstdag toch maar vast terug naar Groningen. De treinreis verliep zowaar goed, dat mag ook wel eens gezegd, en het bleek dat de groep zonder ons, of misschien juist wel doordat er de nacht ervoor geen meisjes aan boord waren, met 10.5 punten de oliebollenscore wist te scoren! Dolf mocht dus op 2e kerstdag 's avonds in de regen op zoek naar oliebollen. Het lukte hem niet om ze te vinden, maar hij was wel zo nat dat het duidelijk was dat hij het wel had geprobeerd.

Ik had oordopjes gekocht om beter te kunnen slapen, maar ik kreeg ze niet in. Maar doordat onze drukste buurman was verplaatst naar een andere kamer, omdat zijn kamergenoten inmiddels wel wat nachtrust konden gebruiken, sliep ik toch wel goed. In de partij de volgende dag had ik in het begin te lang nagedacht, en mede daardoor verloor ik in tijdnood van Rosa. Maar we haalden weer de oliebollenscore, en we gingen met truien aan weerwolven (dat is een leuk spel) aan dek, dus het was toch weer een mooie dag.

De 7e ronde won ik makkelijk, al na 4 zetten had ik voordeel met zwart! Ik was helaas die dag wel gestruikeld, waardoor de zool van mijn laars een beetje kapot ging, wat steeds erger werd. Mees had een schaakblessure opgelopen aan zijn been, en hij was daar niet tegen verzekerd... Op weg terug naar de boot liepen wij 2 allebei dus wat moeilijk achter een groepje voor ons aan. Maar omdat we wat langzamer liepen bleek bij een hoek opeens dat dat groepje de rest kwijt was, en wisten we niet meer hoe we terug moesten komen. Maar ik belde toen Dolf. Ik kon hem niet verstaan, maar hij mij gelukkig wel, dus kwam hij ons redden. Die avond mochten we vanwege onze oliebollenscores van de toernooi-organisatie naar de wok, geweldig! Het was heel lekker en gezellig, maar het hoogtepunt was toch wel dat Frank zijn mobiel in de pindasaus liet vallen!

Op zaterdag moest ik vanwege mijn kapotte laarzen wel gaan shoppen... Praktisch probleem was wel dat ik eerst nog naar de winkels moest lopen. Maar ik kon Dolf zijn schoenen lenen. Dat was niet helemaal de goede maat, en liep dus niet echt lekker. Volgens de rest zag het er niet uit, dus kocht ik voor de zekerheid maar meteen 2 paar nieuwe. Omdat Dolf dit weekend jarig was had ik aan boord geld ingezameld, en daarvan hadden we voor hem een avonturenboek gekocht. Ook hadden we Lody mee, die al op leeftijd is, zodat we een fles wijn voor Frank konden kopen, die hij na het toernooi meteen open zou gaan maken. Dom genoeg hadden we voor een cadeau voor Piet helaas niet genoeg geld meer, maar hem zijn we natuurlijk ook dankbaar. Hopelijk kan hij ook wat wijn van Frank meedrinken, en mag hij in Dolf zijn boek lezen. En anders halen we dat volgende keer wel in. Die dag verloor ik van iemand zonder echte rating, die echter wel sterk speelde. In de avond deden we een kussengevecht. Ik was bij Sven, dus we hadden niet bepaald het grootste team. Stefan was veel groter dan de andere deelnemers aan het gevecht, en pakte dus alle kussens af.

De laatste partij won ik, en ik scoorde dus 4 uit 8. Uiteraard geen enkele remise, ik begrijp toch niet waarom anderen zo vaak remise spelen. Het toernooi werd, gelijk met onder andere Sipke, door Andriasian op weerstand gewonnen. Dat is ongetwijfeld de Armeense neef van mijn trainer Willem Andriessen! Mijn moeder en de vader van Halana kwamen ons ophalen, en bij de prijsuitreiking verbaasden ze zich over het kleurrijke ondergoed van 1 van onze bootgenoten. Zij wisten natuurlijk niet dat die onderbroek al zeker 4 dagen duidelijk te zien was, en door voetballen en zo zelfs steeds kleurrijker werd...


Voor de terugreis gingen we eerst nog even met zijn vieren naar een pizzeria. Ik nam daar uiteraard heerlijke spaghetti! Thuis was ik heel moe, maar het was erg leuk geweest. Misschien nog wel leuker dan een EK, omdat we met zijn allen op de boot echt de hele dag samen leuke dingen kunnen doen. De boot ingaan klinkt opeens een stuk aantrekkelijker! En dan te bedenken dat de organisatie volgend jaar weer de boot wil regelen...




maandag 24 december 2012

Schaakfestival Groningen


Deze week speel ik mee in het schaakfestival in Groningen. De organisatie was zo vriendelijk om een hotelboot ter beschikking te stellen aan de schaakbond, om daar jeugdtalenten op te laten verblijven tijdens het toernooi! Talentcoach Dolf Meijer heeft toen een leuke groep jonge spelers uitgezocht, en hij en Piet Peelen zorgen ook voor de begeleiding. Frank Thoma is bereid gevonden om als kok op te treden. Er zijn veel bekenden bij, zoals Robby en Joris van het EK, en de meesten had ik ook al eerder bij toernooien gezien.

De avond van te voren ging ik inpakken. Omdat ik een zeer enthousiast treinreiziger ben, duurt dat bij mij altijd vrij lang, want dan moet je goed nadenken wat je meeneemt, anders wordt het te zwaar. Dat was dit keer helemaal het geval want ik ging zonder een ouder, dus ik moest mijn eigen spullen dragen. Nog erger was dat ik daarom ook zonder werklaptop, eigen laptop, en ipad moest reizen, zodat ik ook niet dagelijks een verslag kan maken. Ik heb maar niet gevraagd of ik een laptop mee mocht, omdat ik denk dat zo'n ding wel duurder zal zijn dan een vest...

Terwijl ik kleren aan het uitzoeken was, liep mijn broer Dennis ook driftig rond op zoek naar kledingstukken: “We moeten hier in huis toch nog ergens die stropdas van opa hebben!”. Hij ging die avond namelijk naar het kerstgala van zijn school. Uiteindelijk had hij hem gevonden, maar toen moest hij nog om. Gelukkig is onze vader manager in de financiële wereld, en had hij goed advies: “Geen idee, maar zoek het op bij Google!”. Na een paar pogingen hing er dan een soort van pijl om zijn nek, maar waar die nou naar wees?

De volgende dag kwamen Halana en haar vader mij met de auto ophalen. Toen werd duidelijk dat zij gewend zijn om met de auto te reizen, want ze had ongeveer 5 keer meer bagage bij zich dan ik. Maar dat kwam ook omdat ze een heel dekbed in haar koffer had gepropt. Aangekomen op de boot gingen we onze kamer zoeken, en aangezien er een gele tas in een vierpersoonskamer stond gingen we ervan uit dat het die van Lola was, want met haar zouden wij samen de meisjeskamer bezetten. Toen we Lola later tegenkwamen, bleek dat het de kamer van Dolf en Piet was! Lola had een veel slimmere plek gekozen, lekker rustig achterin. Maar achteraf gezien was dat misschien niet de beste keus...

Ik speelde tegen een aardige tegenstander, met een fiderating van 2026. Het was een spannende partij, maar ik trok aan het langste eind. Frank had ondertussen eten gemaakt, spaghetti, en het was heerlijk. Misschien had hij al op mijn blog gelezen dat ik dat lekker vond! Toen nog even analyseren, en nog wat schaken. Heel gezellig dus!

Slapen op de boot was wel wat lastig. Behalve de door Dolf geselecteerde groep had de organisatie zelf namelijk ook nog wat jeugdspelers op de boot geplaatst, en daar zat ook een bekende bij waarvan ik me nog goed kon herinneren dat hij wel eens een heel klein beetje druk kan zijn. Aangezien ik zelf ook wel van kletsen hou, noem ik natuurlijk geen namen! In de bioscoop is nu een film waarin een jongen samen met een tijger in een boot terecht komt. Veel mensen vinden het bijzonder dat die jongen dat overleeft. Slapen is natuurlijk een eerste levensbehoefte, en ik denk dat als het om op dezelfde boot kunnen slapen gaat, zo'n tijger in verhouding een eitje is! Een andere actuele film waar ik nu trouwens opeens aan moet denken heet geloof ik Wreck-it Lars, ik hoop niet dat die titel voor ons heel actueel gaat worden!

De nacht was dan ook niet zo leuk. Ik hoorde een paar keer midden in de nacht wat gekreun en gegil, en ik speelde daarom de volgende dag niet geweldig. Ik had wel voorbereid met Piet. Daarna gingen we verder zelf voorbereiden waarbij er trouwens een duidelijk verschil is tussen jongens en meisjes. Waar we op de meisjeskamer vooral praktisch bezig zijn (welke kleren zal ik aandoen, past deze kleur schoenen wel bij de rest, etc), hebben de jongens een meer wetenschappelijke benadering: hoeveel lopers kan ik op elkaar stapelen, met welk stuk kan je het hardst gooien, enz. Met deze verschillende benaderingen op maat konden goede resultaten dan ook niet uitblijven: Robby heeft al van een WGM gewonnen, en Tycho heeft al een paar IM's weggespeeld, maar wist het helaas niet af te maken.

Het eten was weer heel lekker en gezellig, al moet ik een oneervolle vermelding geven aan Joris, Stefan, Ankit en Marijn, omdat zij vinden dat de vrouwen altijd moeten afwassen. Dat gaat dus niet gebeuren, een keer is meer dan genoeg!

De tweede nacht ging stukken beter. Lars praat weliswaar in zijn slaap en antwoordt als je hem iets willekeurigs vraagt met dingen zoals “Ik vind vliegtuig” of “Harry Potter geeft me power!”, maar daar had ik niet zoveel last van. Ik won dan ook de derde partij, met als beloning lekker Indisch eten en veel bughousepotjes spelen!

Helaas begonnen toen de problemen. Bart von M belde Halana “per ongeluk” om 01:08, en ik was de enige die daar wakker van werd, omdat Halana oordopjes inhad. Ik kreeg haar dan ook niet wakker. Eventjes werd ook Lola wakker, maar die viel meteen weer in slaap. Daarna begon om 2 uur de kamer naast ons (Mees, Thomas en Lars) vrolijk Gangnam Style te zingen. Gelukkig kwam Frank ze achterna met de pollepel, en kon ik daarna rustig slapen. Maar ik had toch liever een kamer naast bv Ankit en Sven gehad...

's Morgens ging ik douchen, om toch nog goed wakker te worden. Helaas ontdekte ik toen ik er net onder stond, dat ik mijn handdoek was vergeten. Ik kleedde me maar weer aan en ging hem halen. Het water kreeg ik niet uit, wel werd het ijskoud. Zo duurde het vrij lang voor ik klaar was, en er was inmiddels een rij ontstaan. Stom genoeg viel toen mijn broek in het water, maar omdat ik geen plek meer had om spullen mee te nemen deed ik hem toch maar weer aan. Ankit stond al te wachten, en ging snel de douche in, net voor Marijn gillend aan kwam rennen met alleen een handdoek om, dat hij eerst was. De deur ging toen gauw op slot, en inmiddels was iedereen wakker geworden. Dat was niet zo erg, want om half 9 begint het ontbijt, al is er dan nog bijna niemand. De ochtend begon dus al goed!

Ook bij de partijen bleken we niet erg wakker. Halana struikelde tijdens het lopen over iemands tas, en meteen schoof iedereen zijn tas dichter bij zich! Ik stond door een blunder al heel snel verloren, en toen ik aangekomen was bij onze plek kwam net mijn vader aanlopen. “Wat doe jij hier?” vroeg ik hem meteen. Blijkbaar had hij net ruim 4 uur met de trein gereisd om mij en Halana op te halen, maar dat was ik vergeten en ik had al geregeld dat we met Piet mee konden rijden! Maar zo waren we wel lekker snel terug, zodat ik dit blog kon maken!

Morgen is het eerste kerstdag, en heeft iedereen vrij. Ik ga dus naar huis, maar behalve de oudere kinderen en de meiden gaat bijna niemand weg. Ik neem tweede kerstdag ook nog een bye, om verder uit te rusten. Halana won trouwens wel, ook al deed haar tegenstander nog zo zijn best om haar af te leiden: hij had een kerstmuts op en schreef met een pen die bijna een halve meter lang was! De meisjeskamer doet het dan ook het best, met een score van 7 uit 12. Dat is goed genoeg voor de oliebollenscore! Dat werkt hetzelfde als met de ijsjesscore, maar omdat het nu te koud is krijgen we oliebollen. Daarvoor is 10 uit 18 nodig, maar omdat we allemaal in hoge groepen spelen is het tot nu toe nog niet gelukt. Wie weet komt dat nog...


maandag 3 december 2012

Open Drents Weekendtoernooi

Afgelopen dagen speelde ik mee in het Open Drents Weekendtoernooi. Mijn moeder bracht me met de trein naar Assen. We twijfelden even toen we zagen dat de halte erna Haren zou zijn, want het was vrijdagavond en we hadden wel zin in een feestje... Maar we stapten toch maar in Assen uit. Ik logeerde zoals vaker bij Silvia. Dus we aten spaghetti want haar moeder weet dat ik dat lekker vind. Haar vader vroeg aan mij of me niets opviel. Ik zag geen andere schilderijen hangen, maar het bleek dat we aten met het bijzondere bestek dat niet kan omvallen. Dat had hij in Montenegro gekocht, toen Silvia en ik daar 4 jaar geleden aan het EK meededen.

Het was een mooie zaal, in het grote warenhuis van Assen: van der Veen, dat ook sponsor was van het toernooi. De eigenaar deed dan ook de opening, maar het was een vrij ingewikkeld verhaal, waarvan ik alleen wat over Tonnie Sijbrands' baard, Sinterklaas en iets met een grootvader begreep. Hoe het verder ging, is nog steeds de vraag. Gelukkig kwam snel daarna de indeling al, en begonnen we keurig op tijd. Toen mijn moeder net in de trein terug zat, had ik mijn eerste partij al gewonnen. Ik speelde tegen Tycho (1296), een klein schattig jongetje. Na 13 zetten won ik een stuk, en hij gaf meteen op. De volgende dag bleek waarom, toen ik hem 's ochtends tegenkwam in de lift. Enthousiast vroeg hij: “Was jij ook zo mooi op tijd terug om 'The Voice' nog te kunnen zien?”...

De 2e ronde speelde ik tegen FM Levon (2266) met een Armeense achternaam. Hij was de enige deelnemer waarvan ik dacht dat hij misschien van verder weg was gekomen dan ik, maar hij bleek bij Groningen te spelen, dus dat zal toch wel niet. Nu bleek pas goed hoe gehorig de speelzaal in het warenhuis was. Vooral de constante sinterklaasliedjes waren wel grappig, maar zorgden niet voor een optimale concentratie. De organisatie probeerde nog te overleggen met de directie van het warenhuis, maar omdat het 1 december was gingen de liedjes toch echt voor. Misschien vanwege de omstandigheden wisselden de kansen enkele keren maar uiteindelijk bleek Levon toch de sterkste. Later zou hij ook gedeeld winnaar van het toernooi worden.

Het was verder vooral een heel gezellig toernooi, omdat vanwege de locatie ik tussen de rondes door gewoon kon gaan shoppen met Silvia. Hierna begon de 3e ronde, en ik speelde tegen Gerbert (1637). Dat is een jeugdspeler, die met Silvia traint, en ik won. De 4e ronde had ik zoals wel vaker het geval is een bye, en konden we lekker lasagne eten. Daarna keken we nog een leuke film, en toen op tijd naar bed voor de volgende ronde.

Toevallig moest ik die ronde tegen Frank (1996), en dat is de broer van Silvia. Het was koopzondag, dus er was toch weer wat muziek. Wel wat betere muziek naar mijn smaak, maar er waren later ook veel trommels van buiten te horen. De partij ging gelijk op, maar helaas maakte ik een tactische fout en verloor ik. De 6e en laatste ronde speelde ik tegen Lukas (1573) en tijdens de partij kwam mijn vader om me op te halen. Hij kon nog net een warme chocolademelk drinken, voor ik klaar was en we meteen weer weg konden gaan want we moesten nog 4 uur terugreizen.

Ik won dus mijn eerste, derde en vijfde partij (met zwart nog wel), en verloor de tweede en vierde (met wit). Dit komt door het stomme indelingssyteem op rating dat ze tegenwoordig overal gebruiken. Als je een van de middelste ratings hebt dan speel je de ene ronde tegen een hele lage rating, dan tegen een hele hoge, en dat gaat zo door als de uitslagen normaal zijn. Het wordt ook nog eens steeds erger, misschien wel omdat hierdoor steeds minder spelers met gemiddelde ratings meedoen. Dit idiote systeem schijnt ingevoerd te zijn vanwege een paar domme verwende grootmeesters die een keer in de laatste ronde samen met een derde lager gerate speler gelijk stonden, en omdat er nog eerlijk op weerstand ingedeeld werd, daardoor tegen elkaar moesten. Dat wilden ze niet nog een keer, stel je voor, en daarom wordt nu helaas overal op rating ingedeeld. Wel aantrekkelijk voor de toppers want die worden steeds omlaag ingedeeld, maar voor de middenratings, en misschien dus ook het aantal deelnemers is het juist vervelend. Grrrr!

Met mijn score werd ik gedeeld 2e in categorie B. Dat deden ze hier heel goed, door ook mooie geldprijzen in de lagere groepen te geven. Het is prima als de prijzen in de hoogste groep hoger zijn, maar dat moet dan komen door sponsoring waar de toppers met hun uitstraling zelf voor kunnen zorgen. Bij dit toernooi hoefden gelukkig de lagere deelnemers niet de toppers te sponsoren, zoals vaak gebeurt. Nu won de 9-jarige Jonas 200 euro door 1e te worden in categorie C! Hij is heel klein en grappig, dus iedereen gunt het hem denk ik graag, ook al hoorde je hem tijdens de partijen vaak schaterlachen vanuit de analyseruimte. Maar hij had dan ook alle reden om vrolijk te zijn!

De terugreis was uiteraard met de NS, waar ik in mijn blog al vaak reclame voor heb gemaakt, zodat een klein beetje kritiek ook wel een keer kan, ahum. In onze coupé zat een tweetal donkere reizigers waarvan de eerste tegen de conducteur zei dat ze geen kaartje had. Dat leverde al een brede lach bij hem op, maar toen vervolgens haar medereiziger ook geen kaartje had riep hij glunderend door de coupé, dat hij dat al aan had zien komen. Hij probeerde de overige reizigers nog verder te vermaken door te vertellen dat je dat nou eenmaal krijgt met deze regering. Hmmm. Gelukkig kreeg hij geen bijval. Dan is het verhaal dat ik van de week in de krant las toch een stuk grappiger: voordat een tram een tunnel inging riep de bestuurder om dat er controle zou zijn in die tunnel. Veel reizigers bedankten hem en stapten uit. Natuurlijk gebeurde er niets in de tunnel behalve dat iedereen hard lachte toen de bestuurder omriep: “Zo, van die zwartrijders zijn we mooi af”.

Uiteraard moesten we omreizen vanwege werkzaamheden, en omdat we in Utrecht maar 1 minuut overstaptijd hadden misten we daar de volgende trein. Toen moesten we een half uur wachten, maar dan konden we wel ons favoriete ijs halen, ondanks de kou, en wat broodjes. De verpakkingstijd op de broodjes klopte niet helemaal, er stond op dat ze anderhalf later waren verpakt dan dat we ze kochten. Sommigen denken dat ze dan supervers zijn, maar wij denken eerder superonbetrouwbaar. Als ze dan een uur oud zijn, zijn ze natuurlijk eigenlijk nog veel ouder!

We waren gelukkig al om 8 uur thuis in plaats van 11 uur als we gewacht hadden op de prijsuitreiking. Als beloning kreeg ik thuis een bord spaghetti, wat me wel deed denken aan het allereerste verslag op mijn blog... Toen moest ik nog wat huiswerk maken en daarna slapen, want ik was toch wel erg moe. Maar het was wel een heel leuk en gezellig toernooi!