Voorjaarsvakantie

Tijdens de voorjaarsvakantie, die nu voorbij is, heb ik een paar keer geschaakt, en wat andere leuke dingen gedaan, zodat het weer tijd is voor een verslag. Ook al omdat het aantal lezers de laatste tijd flink toeneemt. Er zijn vele manieren waarop mensen mijn blog weten te vinden, bijvoorbeeld via schaaksite of utrechtschaak, maar ook steeds vaker via Google. Meestal zoeken ze dan op mijn naam of op bv het Noteboomtoernooi, maar sinds kort ook op de snelste manier om miljonair te worden...

De eerste zaterdag moest ik KNSB spelen met De Waagtoren 2. Eigenlijk was die wedstrijd al wat eerder begonnen. Een paar weken geleden speelde Sandra namelijk op de clubavond met ons 7e tegen Purmerend 4. Dat is altijd leuk, want dan zijn er veel andere mensen op de clubavond. Ze hadden zelfs iemand extra meegenomen, die er volgens mij ook typisch uitzag als een supporter van Purmerend 4, zeg maar als een echte huisschaker. Pas later zag ik dat er ook 2 partijen van ons tweede vooruit werden gespeeld tegen Woerden, waar Alina l'Ami op het eerste bord zat. Die supporter was dus haar man, maar bij Tata heeft hij altijd een pak aan! We begonnen dus met een 0-2 achterstand, maar ik had toch een strijdplan bedacht. Als onze 3 jeugdspelers nou zouden winnen, en de 3 ouderen remise maakten, kon het precies goed komen. Ik zorgde dus dat ik binnen een half uur gewonnen stond om snel de spanning in de wedstrijd terug te brengen, en niet veel later stond het 1-2. Het ging verder ook bijna volgens plan. De 3 remises van de ouderen kwamen er en Dennis won ook. Alleen Shannon verloor helaas, zodat we weer eens net met 3.5 – 4.5 verloren.

De laatste weken zijn mijn resultaten opeens weer beter. Dat komt omdat ik lange tijd thuis eigenlijk nooit meer partijtjes speelde, omdat ik snelschaken op internet niet zo leuk vind. Maar opeens bedacht ik dat ik natuurlijk ook thuis tegen Dennis kan snelschaken, dus dat hadden we een aantal keer gedaan, met goede resultaten. Maar toen werd het Valentijnsdag, ging hij opeens een roos kopen, naar films als 'Verliefd op Ibiza', en was het snelschaken met mij voorbij... Daar gaat dan een veelbelovende schaakcarrière. Die bloemen- en kaartenverkopers hebben natuurlijk geen idee wat ze allemaal kapot maken met hun stomme commerciële plannetjes! Waar moet dat heen met de maatschappij als iedereen zo alleen maar aan zichzelf denkt...

Op woensdag ging ik met mijn moeder en Sandra naar de huishoudbeurs. Daar liepen ook zogenaamde talentscouts rond, merkten we toen er opeens een mevrouw achter ons aan kwam rennen. Ze had alleen duidelijk geen enkel schaakinzicht, want ze keurde mij geen enkele blik waardig. Sandra daarentegen kreeg een uitgebreide vleeskeuring, en die mevrouw liep goedkeurend knikkend een aantal rondjes om haar heen, en vroeg toen of ze model wilde worden. Hoewel die mevrouw ook betrokken bleek bij 'Hollands Next Topmodel', had ze als ervaren talentscout helaas toch een dingetje over het hoofd gezien: Sandra houdt niet van op de foto gaan! Daar gaat dan een veelbelovende modellencarrière...

In de avond gingen we met mijn vader uit eten vlak bij zijn werk, en Sandra vertelde hem trots dat mijn moeder en ik die dag hard om een grap van haar hadden gelachen. Toen hij vroeg wat de grap was, was de eerste conclusie dat het lachen om een grap van Sandra inderdaad een historisch en memorabel moment was, en konden allen die erbij waren geweest zich gelukkig prijzen. Maar helaas was de grap zelf niet zo memorabel, want de tweede conclusie was dat we hem alledrie waren vergeten...

Het eten bij een Surinaams eethuis was heel lekker. De roti was vrij pittig, zodat ik even pauze nam tijdens het eten. Mijn vader was al klaar met zijn roti, en vroeg aan mij: “mag ik wat?”. Ik knikte maar kennelijk had hij gevraagd: “Mag ik dat?” want even later had hij alles van mij opgegeten... Toen wilde ik nog wat van Sandra, maar die dacht waarschijnlijk dat haar modellencarrière toch niks zou worden, want ze at ook snel alles op. Omdat mijn vader vaste klant is kregen we gratis wat spekkoek mee toen we weggingen. Mijn moeder was toen eerst in een goede bui, want dat is toch leuk als je gratis wat krijgt, alleen maar omdat je ergens vaker komt. Maar toen ging ze rekenen. Hij werkt daar al 11 jaar, en gaat 2 keer per week 2 Surinaamse broodjes halen van 3 euro per stuk. Dat is dus 11*45*2*2*3 = ongeveer 6000 euro! Toen dacht ze er opeens heel anders over, vooral omdat we die andere 3 werkdagen in de week, als hij naar andere, duurdere, broodjeszaken gaat, nog niet eens meegerekend hadden....

Die avond deed ik mee aan een evenement dat door een bekende grootmeester georganiseerd werd. Met hem is uitgebreid onderhandeld over het op de website zetten dat het toernooi gratis zou zijn voor verslagschrijfster Maaike Keetman. Maar helaas waren die onderhandelingen spaak gelopen op zijn eis dat er dan minstens 10 regels verslag zouden moeten komen over zijn evenement. Natuurlijk kun je een kunstenares niet beperken in haar artistieke vrijheid, dus het inwilligen van die eis was niet mogelijk. Dat is jammer, want ik kan nu de volgende dingen allemaal niet vertellen: het was een popquiz met als thema “Jan Blom”, dat is een schaker van S.V. Heerhugowaard. Ik zat in een team met mijn ouders, Sandra en tante Mieneke. Oom Bram kon helaas op het laatste moment niet. De dag van te voren hadden we nog geoefend met Buzz, dus het ging evengoed vrij aardig. Ons team wist elkaar namelijk goed aan te vullen: Sandra en ik voor de moderne muziek, Mieneke voor de alternatieve muziek, en mijn ouders samen voor de rest, waarbij mijn moeder vaak de titel hoorde, en mijn vader de artiest herkende. Alleen Bram misten we als expert in echte herrie, met hem erbij waren we zeker in het linkerrijtje geëindigd. Nu stonden we daar lang, maar sloeg aan het eind de vermoeidheid toe, want we hadden ook al veel gelopen op de huishoudbeurs. We scoorden niet zo goed in de ontbijtronde, ondanks dat we mijn vader mee hadden, maar wel in de 2 voor 12 ronde. In die ronde van 12 fragmenten vormden de eerste letters van de artiesten een beroep. Uiteraard wist mijn moeder al na 4 fragmenten het 12 letter woord, en schreeuwde ze dat enthousiast naar Dimitri over de muziek heen. Maar toen was precies het fragment af zodat het net stil werd in de zaal, waardoor ze dus keihard te horen was, vooral in het oor van mijn vader die vlak naast haar zat! We maakten nog een paar grappige fouten: toen mijn vader tegen Mieneke zei dat een nummer 'A man needs a maid' heette, schreef ze op: 'A man needs a mate!'. En toen ons vaag bijstond dat de artiest 'The Jam' was, bleek het 'Marmelade' te zijn! Uiteindelijk werden we zevende, al zagen we later dat onze punten niet altijd goed geteld waren, en we dus iets hoger hadden moeten eindigen. Sandra en ik wonnen nog wel de jeugdprijs maar helaas kan ik over al deze dingen dus geen woord, laat staan 10 regels, schrijven, en kan ik alleen maar zeggen dat het leuk was. Dit ter waarschuwing aan andere toernooi-organisaties: zonder vrije entree volgt er geen, of misschien zelfs wel een negatief verslag!

Donderdag ging ik mijn nieuwe bril ophalen. Dat was wel nodig, want de lenzen moesten een vol punt sterker worden. Ik had dus misschien wel een jaar lang onbedoeld geoefend met blindschaken! Hopelijk word ik nu wat minder vaak moe...

Op zaterdag speelde ik mee met het NK snelschaken voor teams, georganiseerd door HMC Calder. Dit was wel mooi, want dan waren er weer foto's van René Olthof. Hij slaagde er zelfs in om de foto hierboven van Sandra te maken toen ze het niet verwachtte! Samen met Jan, Dennis en Sandra speelde ik in het tweede team van de Waagtoren, en we scoorden allemaal rond de 50%, wat als C-team wel aardig is. Verder moet je dan wel een beetje geluk hebben, want we eindigden 1 matchpunt achter de prijswinnaars in de C-groep, en met 18 ronden is dat natuurlijk niet zo veel! Jan speelde op een gegeven moment wel een leuke partij. De tegenstander stond schaak, want Jan had een toren op c6 en de zwarte koning stond op g6. Dan mag je met snelschaken de winst claimen, maar Jan zette vrolijk schaak met Tf6! Dennis was de eerste ronde aan het winnen tegen een Duitser met 2400, maar hij had nog 1 seconde nodig om mat te zetten en die kwam hij tekort, helaas. Zoals gewoonlijk scoren Duitsers vaak in de laatste seconde...

Omdat we nogal uitgelopen waren, gingen Sandra en ik wat puzzels maken. Op een gegeven moment liep Manuel Bosboom langs, en hij dacht dat we schaakpuzzels aan het oplossen waren, en kwam belangstellend kijken! Maar toen hij zag dat dit niet het geval was liep hij hoofdschuddend weg... Er waren gelukkig veel verschillende prijzen te winnen. Zo ook een voor de topscorer van iedere groep. In de A-groep was dat natuurlijk Loek van Wely, met 17 uit 18. Maar omdat de topscorers uit de B en C-groep al eerder een boek mochten kiezen, was er voor hem alleen nog een tactiekboek over!

Na afloop gingen we eten bij Daan. Het was erg lekkere pasta, misschien had hij op mijn blog wel gelezen dat ik dat lekker vind? Hun dochtertje vond Jan erg leuk, en hij moest haar helpen met het oplossen van haar puzzel. Maar die bleek iets te moeilijk voor hem, dus gelukkig kon Dennis helpen. Op de peuterspeelzaal deed hij dat vroeger ook altijd al. Als de tijd voorbij was lagen alle puzzels door elkaar, en vroegen de leidsters altijd aan hem om ze even allemaal te maken, want dat kon hij veel beter dan zij! Frank bleef op een gegeven moment lang weg, en toen hij terugkwam bleek pas waarom: er hing een Dirk-Jan kalender op het toilet! Rob bleef daarna ook meteen een tijd weg! Hij was trouwens steeds erg stil bij mij in de buurt, misschien was hij bang om in mijn blog genoemd te worden? In de auto werd er op de terugweg afschuwelijke muziek gedraaid, dus kletste ik er flink op los. Helaas moest ik toen 25 minuten stil zijn van Dennis...

Op diezelfde zaterdag gaf Dimitri simultaan in Heerhugowaard, maar hij werd niet herkend door de plaatselijke club die het organiseerde. Op een gegeven moment vroeg hij dan maar: “Mag ik ook meedoen?” Het antwoord was enthousiast: “ja natuurlijk!”. Misschien dacht de club dat ze het eerste nieuwe lid al weer binnen hadden. Kennelijk zag hij er ook uit als een huisschaker... Vlak voor aanvangstijd riep iemand: “Moeten we niet bellen waar hij blijft?” Maar toen zag eindelijk iemand dat hij er al zat...

Op zondag kwam Melchior om al onze 700 of 800 spellen te bekijken en te spelen, en hij had gevraagd hoe laat hij zou komen. Dat moest ik natuurlijk eerst even overleggen waarna ik het volgende subtiele antwoord kon geven: “Maakt niet uit, mijn ouders willen vooral weten hoe laat je weer weg gaat!” Er kwamen nog flink wat gasten, van de spellenclub, en Dennis zijn vriendin. Dus elke keer als de bel ging, ging Dennis snel de deur open doen, om te kijken of zij het was! Had hij even pech dat er dit keer iets van 12 mensen kwamen... Maar het was wel heel gezellig met zijn allen, en we konden veel leuke spellen doen!