maandag 7 oktober 2013

Vierlandentoernooi 2013

Afgelopen weekend heb ik voor de tweede keer meegedaan aan het vierlandentoernooi in Antwerpen. Dat is een toernooi waar de landen België, Duitsland, Engeland en natuurlijk Nederland aan deelnemen met een tiental spelers. Daarvan zijn er 4 onder de 16, 4 onder de 14 en 2 onder de 12. Ook moeten er minstens 2 meisjes in elke ploeg zitten. Vorig jaar won België, maar dit jaar hadden we volgens mij een sterker team op de been weten te brengen, ook al viel het samen met de jeugdclubcompetitie en het EK jeugd. Ook hadden we een hele leuke ploeg. De meeste teamgenoten kende ik al van NK's en andere toernooien, maar ook degenen die ik nog niet kende speelden goed. Heel toevallig was dat mijn broer Dennis bij zijn studie had verteld dat zijn zusje mee zou doen, en dat een van zijn medestudenten een broertje (Guido) had die ook meedeed!

Ik logeerde ook dit jaar in een gastgezin, en ging al op vrijdagavond heen omdat ik anders wel erg vroeg op moest. Ik ging met de trein, en de reis verliep zowaar goed. Zou de NS mijn verslag van vorig jaar hebben gelezen? Ik kwam keurig op tijd aan in het hotel vanwaar ik naar Mechelen gebracht zou worden, maar omdat de anderen minder vroeg waren moest ik eerst meer dan een uur wachten daar. Toen ik aan het wachten was, kwam er iemand aan mij vragen of ik vorig jaar ook meedeed. Ja, zei ik, ik logeerde bij de familie Spaepen. Toen zei hij: “Dat ben ik!” Ik antwoordde natuurlijk meteen ad rem dat ik dat wel wist, al zat er iemand van de organisatie stiekem te lachen... Ik denk dat ik nu bij een ander gezin zat, omdat het huis van de familie Spaepen misschien nog niet opgeknapt was na mijn vorige bezoek!

Uiteindelijk kwam ik nog voor 9 uur aan bij de familie Lenaerts, en kreeg ik nog wat lekkers te eten. Er logeerde ook een Duitse jongen, die zo'n beetje de Duitse Sophia Thoma was: hij speelde namelijk 3 uur per dag piano maar schaakte ook erg goed! Ik spreek helaas niet zo goed Duits, en hij sprak slecht Engels dus de communicatie verliep wat lastig. Bovendien had het gastgezin een piano waar hij de hele avond over door kon blijven praten, terwijl ik daar weinig van weet, laat staan in het Duits! Maar het was toch heel gezellig, ook omdat er 2 schattige kleine kinderen bij waren.

Op zaterdag speelden we 4 partijen van 45 minuten pppp. De speellocatie was, net als vorig jaar het MAS, het Museum aan de Stroom. Het is een leuk gebouw, en terwijl je speelt kun je genieten van een mooi uitzicht. Dat is nog eens wat anders dan zo'n saaie gymzaal! Dit jaar hadden we niet alleen oranje t-shirts gekregen, maar ook oranje petten. De organisatie had dus wat geleerd van vorig jaar en de petten hielpen wel wat tegen de zon. Gelukkig was het bijna de hele tijd bewolkt dus was het niet echt nodig, maar het zag er wel grappig uit. Er kwamen dan ook veel museumgasten kijken wat we nou aan het doen waren!

Over de wedstrijden ga ik niet al te veel vertellen. In de vierde partij had ik heel snel gewonnen, al na 14 zetten. Helaas moest ik toen wel wachten tot iedereen klaar was, want ik reed mee met de organisatie... Maar dat mocht de pret niet drukken. Ons team deed het heel goed, en we haalden de eerste dag 7 van de 8 matchpunten! Iedereen wist ook een goede bijdrage te leveren. Als een speler een ronde verloor, stonden anderen klaar om dan juist wel te winnen! In de avond was het weer heel gezellig. We aten iets lekkers waar ik nog nooit van gehoord had, namelijk koninginnehapje! Ook mocht ik helpen met pudding maken, dus die smaakte natuurlijk ook prima.

Op zondag wonnen we beide wedstrijden en we werden dus kampioen! Zelf scoorde ik 5 uit 6 op bord 5, wat eigenlijk het hoogste bord onder 14 was. Ook Sven (5 punten op bord 6), Sebas (4.5 op bord 7) en Robin (4.5 op bord 9) wonnen 50 euro als beste speler van hun bord. Vorig jaar won het team met de derde prijs ook nog 100 euro wat toen verdeeld werd over de spelers. Dit jaar heb ik wel de enorme beker gezien die we wonnen, maar zagen de spelers niets van de ongetwijfeld hogere geldprijs. Die beker hoefde coach Ted trouwens niet zelf mee te slepen, want de zeer enthousiaste vader van Gabriël bood aan om te zorgen dat die bij de bond terecht zou komen. Ondertussen mocht die van Ted daar rustig een tijdje op de schoorsteenmantel staan, al heb je dan wel een enorme schoorsteen nodig! Er waren trouwens nog meer enthousiaste ouders, zoals de vader van Monica en Robin. Die had net als vorig jaar voor alle tegenstanders een cadeautje geregeld. Er waren volop cadeautjes, zodat we zelf ook wat stroopwafels konden eten!

Terug hoefde ik dit jaar gelukkig niet met de trein, want ik kon met Tycho, Sven, hun vader, en Sebas meerijden naar Utrecht. Dat scheelde een hoop tijd, en was heel gezellig. Zij zaten bij elkaar op school en we boden tegen elkaar op wie de meest opmerkelijke leraren had. Ik bracht de op YouTube zingende mevrouw van Weely in, dat leek me een ijzersterke troef en wel een toepasselijke naam in schaakgezelschap. Maar na het zien van wat foto's moest ik in eerste instantie toch de eer aan hen laten. Tycho was de enige in de auto die niet de bordprijs had gewonnen, want die ging naar de Duitse jongen die bij mij in het gastgezin zat. Toen Sven dat hoorde was er niets meer te bekennen van de stille jongen die hij vaak lijkt. Het ene na het andere plan werd bedacht waarmee ik die jongen had kunnen vergiftigen. Ook de anderen deden goed mee. Toen bleek dat sommige van mijn vriendinnen, net als zij, van Assassin's Creed houden, vroegen ze me toch nog maar eens, op wat voor school ik eigenlijk zit... Een gênant moment in de auto was toen mijn moeder belde. Ik zuchtte: “pff, mijn moeder belt”, en nam op. Maar bleek dat in de andere volgorde te hebben gedaan!

In de auto viel me trouwens op dat wij alle 4 ongetwijfeld op het EK meer punten zouden hebben gescoord dan veel van de Nederlandse deelnemers aan het EK jeugd dat op dat moment bezig was. Toen begreep ik ook dat ik de directeur sportief van de bond, Jeroen Bosch, de laatste tijd zwaar onderschat heb. Eerst las ik namelijk een komisch interview met hem, waarin hij verdedigde waarom de Nederlands kampioen, Dimitri Reinderman, niet in het Nederlands team zit. Dat is natuurlijk een lastige keuze, maar zijn argument dat hij 2600 had moeten hebben op 1 mei was heel apart. Hij vond het namelijk niet erg dat hij maar 2597 had, dat zou natuurlijk kinderachtig zijn, maar de doorslag gaf dat dat niet op 1 mei was! Hilarisch, want zo'n datum is natuurlijk nog flauwer. Daarna hoorde ik dat Jeroen volgens de reglementen de enige was die me aan de ploeg voor het EK jeugd had kunnen toevoegen. Daar had ik me niet voor geplaatst omdat ik bij de jongens had meegepeeld op het NK. Nu was ik op KNSB-rating (wat bv gebruikt wordt voor talentstatussen omdat die bij jongere jeugd nauwkeuriger is), 8ste geplaatst op het EK, dus bij de eerste 10%, maar dat was kennelijk niet genoeg, want ik begreep van Dolf dat het te duur zou zijn om nog iemand te sturen. En dat terwijl er nu een aantal van onze deelneemsters ruim bij de laatste 10% staat! Allemaal uiteraard volgens de reglementen, maar wellicht moeten die toch eens aangepast worden! Aanvankelijk vroeg ik me dus af wat de belangrijkste taken van de directeur sportief zouden zijn, als hij bij deze dingen misschien niet zijn volledige aandacht erbij had. Maar toen we met deze groep in de auto zaten wist ik het opeens! De prioriteit lag natuurlijk al die tijd al bij dit vierlandentoernooi. Zo'n EK jeugd kost alleen maar geld, maar door sterke spelers hiernaartoe te sturen kon er geld verdiend worden voor de bond. Dat verklaarde natuurlijk ook waarom de geldprijs dit keer niet naar de spelers ging!

Een ander leuk verslag staat hier: http://www.jeugdschaak.com/?p=2039

zondag 14 juli 2013

SPA 2013

Afgelopen week heb ik meegedaan aan het Science Park Amsterdam Open Chess Tournament. Dat is een hele mond vol, dus meestal wordt het gewoon het SPA genoemd. Behalve de 4 open groepen, worden de NK's Algemeen en Vrouwen ook tegelijk gehouden in dezelfde speelzaal. Dat is op zich wel leuk, alleen zijn die NK-deelnemers kennelijk echte uitslapers. Want vanwege de NK's begonnen de ronden dit jaar vrij laat, namelijk pas om 2 uur. Dat kan betekenen dat je 's avonds pas heel laat thuis bent, vooral als je met de trein moet gaan. Gelukkig konden Sandra en ik echter met Chris meerijden, net als Colin. Dennis had uiteraard geen zin en deed dit keer niet mee.


Een nadeeltje van het samenspelen met de NK's is dat ik het nu niet aandurfde om tijdens het toernooi een verslag te maken. Mijn coach Peng van het vorige EK was er namelijk ook, en dat ik moet studeren in plaats van verslagen maken tijdens een toernooi was iets waar ze op hamerde. Ook al ga ik waarschijnlijk niet meer naar EK's en zo, ik heb me daar dus toch maar aan gehouden. Voordeel van de gelijktijdige NK's was wel dat er geen tijd was voor lange openingstoespraken, en we keurig op tijd begonnen. Mijn rating was net iets te laag voor de A-groep, dus mocht ik in de B-groep tegen iemand uit de onderste ratinghelft en ik won de 1e partij overtuigend. Helaas was ik wel de enige in de auto die won, want Colin (in de A-groep) en Sandra (groep C) verloren, terwijl Chris met een remise in groep C begon. Zij zaten dan ook qua rating allemaal in de onderste helft van hun groep.

Gelukkig kwam er al snel verandering in die scores, want de dag erna haalden we 4 punten! Ik speelde tegen iemand die zich voorstelde als Will.i.am, dus zoals de popster. Het was een spannende partij: eerst stond ik gewonnen, toen kwam de tijdnood en stond ik verloren, maar het was nog wel spannend. We waren als verreweg langste bezig in onze groep, dus er kwamen veel mensen om ons heen staan. Misschien was Will.i.am niet gewend aan zoveel belangstelling want ik wist toch nog te winnen.

De stoelen kraakten helaas nogal, maar een groter probleem vormden volgens mij de leuningen die alleen bij de topborden in groep A aanwezig waren. Dat was juist voor een aantal spelers die daar zaten wel lastig. Volgens mij pasten ze daar vanwege hun soms zeg maar indrukwekkende verschijning namelijk niet allemaal even makkelijk tussen... Ik speelde de derde ronde remise, nadat ik het in tijdnood weer had verprutst. Dit keer was ik de enige in de auto die niet won.

De vierde ronde werd ik door een theoretische openingsfout weggespeeld, tegen iemand met een rating van 1983. Maar ik had niet goed gekeken, en dacht dat dat zijn geboortejaar was! Toen ik mijn tegenstander zag was ik helemaal verbaasd, want hij zag er bepaald niet uit als 30. Later thuis bleek dat zijn geboortejaar 1952 was en werd ik zelfs door Sandra uitgelachen...

Bij het toernooi was niet zo heel veel jeugd aanwezig, maar het was wel steeds gezellig met Marijn en Lola, en Sandra natuurlijk. Ik had in de vijfde ronde een totaal verloren stelling met een kwaliteit achter en nog 2 minuten op de klok, terwijl mijn tegenstander er met nog 25 minuten tijd vrolijk bij zat. Ik dacht er over om zijn dame weg te jagen met 24.Td1, maar dacht dat kan niet, want dan komt 24...Te1. Alhoewel...

Toen ik dit later aan mijn vrienden liet zien vonden ze dit allemaal heel grappig maar om een of andere reden vond mijn tegenstander het helemaal niet leuk en sloeg zijn stemming na 25.Pe7+ totaal om...

De volgende dag was de laatste dag van het NK en kwam oud-wereldkampioen dammen Ton Sijbrands kijken. Mijn ouders kennen hem uit de tijd dat ze nog damden maar ik had hem niet gezien want niemand had tegen mij gezegd: “Kijk, daar is Ton Sijbrands.” Maar hij had mij wel gezien want een paar dagen later spraken mijn ouders hem en toen bleek dat mensen wel tegen hem hadden gezegd: “Kijk, dat zijn Maaike en Sandra!”

Ik speelde weer remise, maar Colin won weer, dit keer van een IM! Zijn score kwam daarom op 5 uit 6, en hij stond gedeeld eerste in de A-groep! Ook Dimitri deed het heel goed, want hij werd Nederlands kampioen. Ik kon hem toevallig als eerste een prijs geven, want hij kreeg nog een DVD van ons die hij met een popquiz had gewonnen. Zelfs Dennis volgde de beslissingspotjes waarmee Dimitri kampioen werd, dat belooft nog wat voor het team van SV Heerhugowaard, waar Dennis volgend jaar weer zal spelen!

We speelden in een sportzaal en Lola en ik werden buiten aangesproken door een sporter, die ons dingen vroeg over het toernooi. Zelf leek hij er niet veel verstand van te hebben, want hij zei dat hij vorig jaar bij het toernooi had geprobeerd om te leren schaken, maar dat dat niet gelukt was. Dat konden we ons wel voorstellen, want we vertelden dat we 9 partijen speelden, iedere dag 1. “Oh,” vroeg hij: “dus het toernooi duurt 10 dagen?”

Er waren gelukkig genoeg dingen te doen in het gebouw, ook al was daarna het NK afgelopen en konden we niet meer luisteren naar het commentaar. Zo was het tafelvoetballen met Lars, Lola en Sandra erg leuk, want Dirk, de sponsor van Lars, gaf ons genoeg geld om te spelen. Dat mocht ook wel, want we hadden met die 4 jeugdleden 3,5 punt gehaald die dag. Ook gingen we vaak bughousen, vooral toen Etienne en ik tegen Lola en Noud speelden beviel dat me goed...

Dat zelfs een naam als Sandra moeilijk te spellen is, bleek de 8e dag. Sandra vertelde dat haar tegenstander het weer eens fout gespeld had, maar Lola vroeg zich af hoe dat kon bij een naam als Sandra. “Nou gewoon zoals meestal: M-A-A-I-K-E.” Sandra zegt daar overigens meestal niks van, want als ze minder komt te staan maakt een remiseaanbod bij zo'n tegenstander meestal extra kans. En ja hoor, in een voor Sandra verloren eindspel met een pion minder ging haar tegenstander akkoord met remise! Helaas verloor ik zelf die dag, en had ik geen kans meer op een prijs.

Sandra bereidt altijd heel goed voor, zo ook de laatste dag. Vlak voor we weggingen zei ze: “Tegen wie moet ik eigenlijk...” Ik won de laatste partij, van de broer van Will.i.am: die heette uiteraard Sjaak! Zo kwam ik op 6 uit 9. Er was hier geen damesprijs, en anders had ik met 2037 toch net niet de hoogste TPR gehad van alle dames, want in groep A scoorde Lisa 2047. Ik had echter wel dezelfde TPR als mijn sterkste clubgenoot Danny. De andere 3 in de auto hadden ook allemaal een TPR ruim boven hun eigen rating, dus we konden allemaal tevreden zijn.

Het was een leuk toernooi, maar hopelijk spelen we volgend jaar weer wat eerder: om 1 uur bijvoorbeeld, zoals vorige jaren. Als je lang speelt, en niet dichtbij woont, is het wel lastig voor de mensen thuis, want we konden meestal pas na 8 uur eten. Verder was het allemaal goed geregeld, en ik wil volgend jaar in de A-groep meedoen!

maandag 3 juni 2013

Limburg en Utrecht

Het is weer tijd voor een verslag, want ik heb aan 2 weekendtoernooien meegedaan: de open kampioenschappen van Limburg en Utrecht. Bij beide is niet heel veel gebeurd, maar samen is het wel genoeg voor een verslag. Bovendien kan ik de toernooien zo ook een beetje vergelijken. 
Eerst speelde ik het open kampioenschap van Limburg. Daar speel ik altijd graag want dan verblijven we in het verreweg beste hotel van Limburg: uitgebreid ontbijt (want dan wil mijn vader ook mee, zie ook het verslag over het Noteboomtoernooi), onbeperkt vlaaien eten, en zelfs een autoservice die ons van en naar de speelzaal haalt en brengt. Bij oma thuis dus.

Ook is het een vrij relaxed toernooi om te spelen, want het is in een lang weekend, en de speeltijden zijn daarom zodanig dat je niet tot 's avonds laat hoeft te spelen. Er is dan ook altijd ontzettend veel jeugd, die ik bijna allemaal ken van het NK, dus het is heel gezellig tussen de partijen door. Dat is de manier om ook mijn zus Sandra aan de start te krijgen. Zelf had ik mijn zinnen gezet op de damesprijs van 200 euro. Dat bepalen ze slim door de TPR van de beste dames uit de verschillende groepen te vergelijken. Ik betaalde dan ook zelf mijn inschrijfgeld. Mijn vader wil het ook wel voor me betalen, maar dan eist hij ook altijd de helft van het prijzengeld. Want volgens hem luidt de belangrijkste wet uit de economie, die hij er bij ons regelmatig instampt: “Wie minder risico loopt krijgt ook minder rendement, en daarom zouden ambtenaren minder moeten verdienen dan vergelijkbare anderen!”

Het toernooi werd gespeeld in een grote sporthal, en alles liep eigenlijk prima. Er waren veel grootmeesters, liveborden, rondeverslagen, demonstraties, een boekenstand, en er was volop eten en drinken te krijgen, zowel binnen als vlak buiten de speelzaal. Vooral de McDonalds had grote aantrekkingskracht op de jeugdspelers, en op grootmeesters zoals Sokolov. De enige minpuntjes waren denk ik dat de liveborden en rondeverslagen alleen voor de A-groep waren, dat je geen eigen eten en drinken mocht meenemen in de zaal, en onhandig met consumptiebonnen moest betalen. 

Voor mij en Sandra liep het toernooi vrij aardig. Het was supergezellig tijdens en tussen de partijen door, wat voor mij niet altijd goed was voor de concentratie, en voor Sandra tot veel remises leidde. Zoals gewoonlijk praatte Lucas weer aan 1 stuk door, al kregen wij hem af en toe heel even stil. Als je bijvoorbeeld aan hem vraagt tegen wie hij gespeeld heeft, antwoordt hij meestal: “Tegen mijn tegenstander.” De meeste mensen zijn dan even stil, maar als mijn moeder dan meteen antwoordde: “Kan niet, daar had je gister ook al tegen gespeeld!”, dan moest hij zelf toch een paar seconden nadenken. Toen hij halverwege het toernooi ermee ophield, vond zelfs Sandra het dan ook iets minder gezellig, ook al noemde hij haar steeds Sara. 

Dat Lucas halverwege stopte was denk ik de opvallendste gebeurtenis van het hele toernooi. Hij speelde erg goed, maar werd opeens opgehaald omdat zijn rating daardoor virtueel precies genoeg was geworden om de jong-oranje-status te halen. Bij een nederlaag zou dat dus geld en een EK-plaats kunnen kosten. Wel begrijpelijk dus, al was het vervelend voor zijn tegenstander. Zelf had ik vorig jaar ongeveer hetzelfde probleem. Mijn rating zou ook hoog genoeg worden voor een status, maar ik moest nog 1 partij voor de clubcompetitie. Ik dacht er wel even over, maar liet natuurlijk mijn team niet in de steek, verloor, en kwam 3 elopunten tekort. Dat ging om de IT-status, waar je geloof ik toch niks aan hebt, maar het zou denk ik beter zijn als de bond voortaan ook tussentijdse ratings zou gebruiken. Als het teveel werk is kunnen de spelers zelf wel aangeven wanneer ze die rating hadden. Het gaat toch maar om een paar spelers, en in elk geval voorkom je dan dit soort dingen. 

Bij het ingaan van de laatste ronde stond ik een half punt achter de concurrent voor de damesprijs. Zelf won ik en zou met 1980 een hogere TPR hebben, als zij remise zou spelen tegen Robin. Die is even oud als ik, dus kennen we elkaar al jaren van NKs en EKs. Bij het hedgefund van mijn vader zeggen ze altijd: “Een vriend is pas een vriend als je er geld aan hebt verdiend!”, dus dat mocht hij nu bewijzen. Robin won zijn partij, mijn investering betaalde zich uit, dus we zijn nu vrienden voor het leven. Nou ja, tot we weer tegen elkaar moeten spelen dan...

Terug konden we meerijden met onze clubgenoot Rob, die net als mijn moeder ook in Limburg geboren is. Er werd dus flink gekletst in de auto, en we waren nog redelijk op tijd weer thuis ook. Ik ga volgend jaar zeker weer!


Het tweede toernooi dat ik gespeeld heb is het open kampioenschap van Utrecht. Eerst zag het er niet naar uit dat ik mee kon doen, want ze spelen op een nieuwe locatie. Die locatie is niet alleen ver van elk station, maar er bleek ook geen hotel op loopafstand te zijn. Eerst wou mijn vader daarom niet gaan. Maar gelukkig had ik vorig jaar een blog over het OKU gemaakt, waardoor uit betrouwbare bron bleek dat er in het hotel vlakbij station Utrecht een uitstekend ontbijtbuffet was. Toen was hij toch wel over te halen...

Op weg naar Utrecht dacht ik aan de leuke restaurants van vorig jaar, en leek het me weer een mooie stad om later te gaan wonen. Maar toen we bij het station aankwamen, bleek die hele omgeving veranderd in een enorme lelijke bouwput, dus toen dacht ik er heel anders over. Gelukkig was het uitzicht op de 13e verdieping in ons hotel de andere kant op, dus dat zag er toch wel mooi uit. We moesten met de bus naar de speelzaal, wat ongeveer 20 minuten duurde. Onderweg zagen we veel soorten winkels die we in Heerhugowaard niet hebben: niet alleen een Russische en een Poolse supermarkt, maar ook tattooshops, en winkels voor zeer bijzonder ondergoed of extreem hoge hakken voor heel speciale gelegenheden. Kennelijk zien ze er in een stad graag goed uit, al verstaan ze er net iets anders onder dan op het platteland...

De locatie was vanaf de weg niet meteen te zien, maar gelukkig was er een soort van speurtocht uitgezet, en konden we het toch vinden. De speelzaal bleek ook hier dit jaar een sporthal te zijn, wat vergeleken met de superluxe zaal van vorig jaar even wennen was. Maar eten en drinken was dan ook een stuk goedkoper, dus dat compenseert het wel. Toernooidirecteur Jan Jaap Janse moest ook nog even wennen aan de nieuwe zaal, want bij zijn openingstoespraak galmde het aan alle kanten. Eerst dacht ik dat hij links stond, toen rechts, toen overal, maar hij was in elk geval duidelijk te horen. Dat was maar goed ook, want ondanks dat hij het kort hield, maakte hij onbedoeld een briljante opmerking: “De organisatie is makkelijk te herkennen, want we hebben blauwe shirts.” Waarna hij naar zichzelf en zijn collega's keek, en enigszins beteuterd maar toch serieus vervolgde met: “We hebben ze alleen niet aan!”

Wat voor de meest spelers ook wennen was, waren de stoelen. Velen gingen nietsvermoedend zitten, dachten dat ze van hun stoel vielen, of er doorheen zakten, maar dat gebeurde dan net niet. Vaak gingen ze stiekem ruilen met de stoel van hun buurman, als die er nog niet was. Maar dat hielp natuurlijk niets. Zelfs tijdens de partijen zag je veel deelnemers, vooral de toppers, stoelen uit de kantine en verder halen. Het leek dus wel een stoelendans, wat eigenlijk wel grappig was, dus dat vond ik niet erg. Wat ik wel jammer vond was dat je geen bier mocht drinken in de speelzaal. Zoals ook al in het verslag over het Noteboomtoernooi te lezen valt kost zo'n maatregel mij namelijk geheel buiten mijn schuld punten!

Het toernooi was weer uitstekend georganiseerd, met liveborden en leuke rondeverslagen, ook voor de lagere groepen. Dat lijkt mij prima, ook al vond Lucas die spelers daarvoor niet goed genoeg. Ook deden er veel topspelers mee en waren er leuke prijzen te verdienen: mijn clubgenoot Frank kreeg bijvoorbeeld de prijs voor de snelste winst in ronde 2 in de A-groep. Zijn tegenstander stond al na 7 zetten verloren, en Frank hoorde hem later opmerkelijk commentaar geven tegen zijn vrienden: “Die Agter zat er puur voor de punten, wilde helemaal geen leuke partij spelen. Hij speelde 1.c4, kan je nagaan!”

Ik speelde in de A-groep, en had een rating iets onder de helft. In de eerste ronde had ik dus niet alleen een goede kans om tegen een topper te spelen, maar ook op een tegenstander kleiner dan ikzelf, want bovenin zaten 'groten' uit de schaakwereld, zoals Andersson en Peng. Uiteindelijk speelde ik tegen Mees, die inderdaad kleiner is dan ik. Maar hij won wel, al duurde de partij best lang.

Even later was ook mijn vader klaar en was het al bijna half 12, omdat we iets te laat waren begonnen. Toen bleek pas goed waarom deze locatie voor OV-reizigers toch echt een stuk minder gunstig is. De ene bus hadden we net gemist, en de andere bleek om die tijd alleen nog om het uur te gaan. Waar we vorig jaar in 20 minuten lopen terug waren, moesten we nu lang wachten op een even lange busreis. Ik lag dus pas om kwart voor 1 in bed, wat wel heel veel later is dan normaal. De volgende dag moesten we om uitgebreid te ontbijten en vervolgens de bus weer te halen al heel vroeg op, dus dat was niet ideaal.

Een paar grootmeesters, zoals Peng en Dimitri kwamen af en toe bij mijn partijen kijken, vast tot verbazing van mijn tegenstanders. Dimitri kwam zelfs een keer bij mijn vader in de B-groep kijken. Die tegenstander was denk ik helemaal niet voorbereid op een grootmeester die zijn partij bekeek, want mijn vader won die partij, terwijl hij normaal meestal een dik gewonnen stelling opbouwt en dan gewoon een stuk laat slaan of zo. Ook zorgde Dimitri ervoor dat ik een paar consumptiebonnen van de organisatie kreeg, waardoor hij ook een beetje voor dit verslag gezorgd heeft. Trouwens best een mooi systeem, die consumptiebonnen...

Bij dit toernooi was aanmerkelijk minder jeugd dan in Limburg, en er waren vooral serieuzere jeugdspelers die voornamelijk met schaakpartijen bezig zijn. Maar Lena was er, en ook Lucas mocht weer meespelen nu zijn rating veilig was gesteld. Hij praat net als ik vooral over andere dingen. Toch had hij het dit keer ook over een serieus schaakonderwerp: “ Ik heb liever een coach die me voor de partij een banaan geeft, dan iemand die de opening doorneemt. Die opening komt toch zelden op het bord, maar door die banaan voel je je de hele partij beter!” Nu ik erover nadenk, geloof ik dat hij nog gelijk heeft ook. Misschien kan de bond zelfs wel de resultaten verbeteren en tegelijk geld besparen door geen sterke spelers meer als coach mee te sturen naar het EK jeugd, maar in plaats daarvan bijvoorbeeld een moederchimpansee!

Lucas gaat trouwens niet graag op de foto. Hij werd in elk geval wild als mijn vader een foto van ons probeerde te nemen, en rende dan alle kanten op. Maar hij had totaal niet door dat als mijn vader duidelijk liet zien dat hij geen foto aan het nemen was, en Lucas daar scherp op lette, René Olthof het dan natuurlijk nog wel kan doen... 

Op zaterdagavond gingen we in de binnenstad bij een Griek eten, en het was heel lekker. In het centrum zag de stad er toch weer heel leuk uit. Ook zagen we we dat de bouwput rondom het station al in 2019 zal zijn verdwenen, volgens de planning. Tegen die tijd ben ik misschien net klaar met studeren, dus ik dacht al weer wat positiever over een toekomst in Utrecht. Omdat we de vierde ronde altijd een bye nemen waren we ook weer op tijd terug in het hotel. Daar moest ik alleen nog wel huiswerk maken, dus echt uitgerust was ik zondag niet. Dat bleek ook toen ik in de ochtendpartij verloor omdat ik een theoriezet waarvan ik wist dat ik die moest spelen vergat te doen. In de middagpartij won ik wel leuk. Mijn tegenstander offerde eerst een stuk en toen ook nog een kwaliteit voor een mataanval, waarbij hij tegelijk ook nog een toren kon terugwinnnen. Maar ik had berekend dat ik door met mijn pion te slaan, zowel het matveld kon dekken, als zijn dame insluiten, wanneer hij mijn toren zou terugpakken. Uiteindelijk heb ik 2 keer gewonnen, en 3 keer verloren, allemaal volgens rating. Of er een damesprijs was weet ik eigenlijk niet want met Peng als concurrent wist ik toch al dat ik 2e dame zou worden. Ik had dus mijn vader het inschrijfgeld laten betalen...


maandag 6 mei 2013

NK jeugd 2013


Afgelopen week heb ik meegedaan aan het NK jeugd. Ik speelde mee met de jongens van mijn leeftijd, tot en met 14 jaar. Niet om deftige redenen, zoals dat dat beter zou zijn voor mijn ontwikkeling, maar gewoon omdat dat me veel leuker leek. Dan krijg je namelijk weer eens wat andere en betere tegenstanders. Bij de meisjes gaat het bovendien niet echt goed. Toen ik 3 jaar geleden voor het eerst meedeed aan het NK meisjes tot 14 jaar waren er 18 deelneemsters, waarvan 16 een rating boven 1300 hadden. Nu waren er daar nog maar 14 deelneemsters en zou je met 1300 als vijfde geplaatst zijn! Bij de jongens was het dit jaar wel erg sterk. Zo waren de eerste 3 van vorig jaar er dit jaar weer bij, en waren er ook veel jongere jongetjes die veel sterker spelen dan hun rating.

Na 3 jaar Haarlem werd het dit jaar gehouden in Sneek. Dat is wat mij betreft veel beter, want daarom moesten we in een huisje, want met het openbaar vervoer is het ook vanaf Heerhugowaard veel te ver om heen en weer te reizen. Bovendien is het natuurlijk een mooie en voor sommigen ook leerzame omgeving. Voor mij ziet Friesland er weliswaar vrijwel hetzelfde uit als mijn uitzicht thuis, maar ik sluit niet uit dat enkele deelnemers uit de grote steden voor het eerst zwartwit gevlekte beesten hebben gezien!

Met mijn zus Sandra, Silvia en Timardi deelden we een huisje vlakbij Sneek, waarbij de eerste helft van het toernooi de ouders van Silvia oppasten, en de tweede helft die van mij en Sandra. Dat scheelde vrije dagen, en bovendien kom je zo in aanraking met exotische soorten eten. Zo keek Sandra een keer heel verbaasd naar de tekst op het broodbeleg: “gestampte muisjes???” Gelukkig kon Silvia duidelijk uitleggen wat het was: “Oh, dat zijn gewoon muisjes, maar dan gestampt!” Hoewel zij wel beter zou moeten weten, waren de dieren die we zagen ook voor Sandra nog leerzaam: “Kijk, een eend, of is het een konijn?” De eenden waren trouwens wel agressief. Als je ze niet snel genoeg brood gaf, haalden ze versterking, en gingen ze op het raam tikken.


We kwamen al de dag voor het toernooi, en deelname aan het NK was reden genoeg voor de leraren op school om mij en Timardi eerder weg te laten gaan, om de bus te kunnen halen. De rest van de klas moest blijven, want ze hadden toch 2 weken vakantie. Alleen Sandra kwam pas een dag later, want we moesten eigenlijk die dag de laatste ronde van het Alkmaars schaakkampioenschap spelen, en zij kon haar groep winnen. Het huisje was prima, al sliep ik in het begin slecht: de gordijnen in de woonkamer waren donker, maar in de slaapkamer waren ze doorzichtig, zodat het daar al heel vroeg licht werd!

Voor de opening van het toernooi was heel veel tijd ingepland, bijna anderhalf uur. Ik verwachtte alweer in slaap te vallen zoals steeds in Haarlem, waar ik consequent van een meisje verloor in de eerste ronde. Nadat de organisatie en de vertegenwoordiger van de schaakbond een toespraak hadden gehouden, kwam de wethouder vertellen wat er allemaal in de gemeente Sneek te doen is. Hij was heel enthousiast, vertelde onder andere dat het de grootste gemeente van Nederland is (door het IJsselmeer mee te tellen), dat 6 van de 11 Friese steden deel uitmaken van de gemeente, en noemde daarna uitgebreid de hoogtepunten van alle 6 steden op. Toen hij klaar was bleek de hele opening in totaal maar zo'n 15 minuten geduurd te hebben! Kijk, zo doe je dat dus: Haarlem-Sneek 0-1, en ik was heel tevreden voor ongeveer een kwart van Friese afkomst te zijn. Meneer Aart kon daarna zelfs besluiten om de eerste ronde een half uur eerder dan volgens het schema te laten beginnen. Met zoveel goede acties kon ik zelf natuurlijk niet achterblijven, en won ik mijn eerste partij! Timardi won ook, maar Silvia verloor. Sandra speelde remise tegen de sterkere Halana ondanks dat ze de vorige avond nog tot laat had gespeeld, en haar groep gewonnen, en pas om half 1 in bed lag. Kwam misschien ook omdat Halana ook pas om die tijd in bed lag, doordat ze net terug was van een reis naar Rome met school...

Helaas kreeg Sandra in de nacht daarna een soort van epileptische aanval, waar ze soms last van heeft. Het was dit keer vrij heftig en ze was lang van de kaart. Onze ouders wilden haar al op komen halen, maar ze wou, toen ze weer een beetje kon praten, toch graag verder met het toernooi, ook al was toen eigenlijk al duidelijk dat het geen succes zou worden. Gezondheid is op zo'n moment eigenlijk het enige waar je aan denkt, maar later dacht ik toch wel aan de ruim 20 ratingpunten en het toernooi dat ik die dag verknalde. Maar ik moet ook zeggen dat Tyro, het kleine schattige jongetje waar ik van verloor, heel snel en goed speelde. Ook in de rest van het toernooi bleef hij het heel goed doen, al wist ik dat toen nog niet. Sandra had later in het toernooi nog een keer een aanval en speelde dus geen goed toernooi, maar verder had ze het wel heel leuk. Ook Silvia speelde zeker geen supertoernooi maar had het ook goed naar haar zin. Schaken is voor hen en sommige anderen misschien ook meer een slimme truc om met een groep meisjes lol te kunnen maken. Hoe krijg je anders je ouders zo ver om daarvoor een huisje te huren? Toch trappen die er elke keer weer in!

De dag daarna won ik, en speelde daarna remise tegen Sebastian. Ik had moeten winnen, maar wikkelde af naar wat ik dacht dat een gewonnen eindspel was, maar daar had hij nog een slimme zet, dus remise. Hij was ook al zo'n klein schattig jongetje. Tot mijn verbazing was ik zelf inmiddels 1 van de grootsten in mijn groep. Maar om je ook altijd groot te gedragen is vrij saai, dus verstopten Timardi en ik ons achter een auto om Silvia en Sandra te laten schrikken. We bleken echter niet zo goed in dat spel, want terwijl we er zaten stapten er mensen in die auto, keken ons vreemd aan, en reden weg. Best genant!

Op woensdag verloor ik van Ankit die met 2151 de hoogste rating in onze groep had. Ondanks die rating kwam hij trouwens niet verder dan de zesde plaats, dat zegt wel iets over het niveau. Ook vond die dag de ouderswissel plaats, en moesten we dus uitkijken wat we zeiden, of mijn vader zou weer een flauwe woordgrap maken. Dat lukte Sandra de eerste dag al niet: Zij: “Ik kan die tweeling wel uit elkaar halen.” Hij: “Kan je ze daarna ook weer in elkaar zetten?” Ook gingen we weerwolven met Lena en de zusjes Waardenburg die in het huisje naast ons zaten. Weerwolven is een rollenspel met onder andere een burgemeester en burgers waarbij elke nacht iemand wordt vermoord. Nu kon de burgemeester dus zeggen: “Waarde burgers...” Lena was trouwens zo druk, vooral later op de piratenboot in de kleuterspeeltuin, dat ze me bijna deed terugverlangen naar de tijden dat ik rustig met Lars op een boot zat... Maar het was wel heel gezellig.

Het was best even wennen voor mijn ouders. Bij het maken van roti kwam mijn moeder erachter dat er geen deegroller in huis was. Daarom kreeg een bus limonade een tweede functie. Was dat nog slim, 's avonds in het donker besloot ze de bezemkast in te lopen in plaats van hun slaapkamer! Ook hadden ze eenpersoons dekbedden. Maar zelf hebben ze geen eenpersoonsdekbedovertrekken. Dus moesten ze van Sandra lenen, en kwam een droom van mijn vader uit: eindelijk kon hij onder een Hannah Montana dekbed slapen!


Met Chris, die deze dag was komen kijken, ging ik voorbereiden op de volgende dag waar ik tegen Rolf moest spelen. Helaas had ik wit want hij speelt zoals bekend Frans, en dat is erg saai. Ook is het dan lastig om in een leuke variant terecht te komen die hij niet veel beter kent dan ik. We konden niks bedenken om te spelen, dus stelde mijn vader 1. Pf3 Pf6 2. e4 voor, maar dat vond ik niet zo goed... Maar daarna wist hij zich een variant te herinneren die mijn clubgenoot Daan vaak speelt, en waarbij er na 2 zetten al geen theorie meer is. Voor het eerst van mijn leven speelde ik dus 1. d4. Rolf probeerde nog Frans te krijgen met e6, maar je had zijn gezicht moeten zien na mijn tweede zet: daar ging de voorbereiding op de doorschuifvariant die ik al zo vaak tegen hem had gehad! Het enige jammere was dat ik pas na 16 zetten won terwijl Daan meestal in 15 zetten wint.

Ook op vrijdag won ik en die dag was ook het hoogtepunt van het toernooi: het fierljeppen, oftewel far leapen, zoals ze ten westen van Friesland zeggen. Het zou eerst op woensdag zijn, maar kennelijk was het toen in het water gevallen. We kregen eerst instructie en degenen die het een beetje konden, en nog steeds durfden, mochten daarna ook over water springen. Van te voren op facebook waren velen stoer en enthousiast maar uiteindelijk waren alleen een paar Noord-Hollanders en Friezen over toen het water toch wel erg nat bleek. Daar was slechts 1 meisje bij, dat ook nog zo dom was om voor de zekerheid zonder bril te springen. Dat leidde op de grootste (5-meter) schans eerst tot een aarzeling, toen de stok opeens heel dichtbij bleek, maar in tweede instantie werd ze door een uitzinnige menigte toch naar de overkant geschreeuwd! Wel had ik nog een paar dagen spierpijn en overal blauwe plekken. Omdat ik mijn bril niet op had, zag ik nauwelijks dat sommige jongens in hun onderbroek sprongen, maar ik begreep wel van Angelique dat we daar niet echt voor gekomen waren...

De voorlaatste ronde speelde ik remise tegen Robby die het hele toernooi aan de leiding ging. Timardi werd deze ronde al kampioen dus het was feest bij ons in huis. We hadden taart in het huisje en aten broodjes shoarma, want dat had ze nog nooit gegeten. Hoewel het toernooi prima georganiseerd was, was er toch een punt waarop het lang niet aan Haarlem kon tippen: de verslaggeving. Daar hadden ze dan ook heel uitgebreide verslagen, video-interviews, live internet-tv en nog veel meer, dus dat was wel moeilijk te evenaren. Maar hier waren de verslagen wel erg zakelijk, en helaas werden daarin ook erg veel namen, zoals van de kampioene Timardi Verhoeff, verkeerd gespeld, dus dat kan volgend jaar wel iets beter. Nu ik er over nadenk, is het misschien toch wel mogelijk, en niet zo duur, om Haarlem op dat gebied te evenaren: regel voor die jongens uit Haarlem een huisje, op ons park zaten zoveel schakers dat het park vast iets wil sponsoren. Zet er wat kratten bier in, zorg voor een leuke groep A-meisjes, en volgens mij komen ze dan graag!

Een ander verbeterpunt is het aanvangstijdstip van de laatste ronde. Dat was hier om 9 uur. Omdat Timardi 's ochtends altijd flink wat tijd nodig heeft, betekende dat in ons huisje al om half 7 de wekker ging. Niet ideaal, omdat met zo'n groep meisjes meestal niet heel vroeg geslapen wordt. Maar gelukkig won ik snel de laatste ronde en eindigde ik met 6 uit 9 ongedeeld vierde. Op de eerste plaats eindigden Robby, Robin en Joris. Na barrage was dat ook de eigenlijk wel terechte volgorde. Robby had tijdens het toernooi ook van de 2 anderen gewonnen, en stond de hele tijd bovenaan en kreeg daarom ook de sterkste tegenstanders. De andere 2 speelden verder alleen remise tegen elkaar, waarbij Robin net niet won. Wel sneu voor Joris die ook erg sterk speelde, maar net niet naar het EK mag.

Die 4e plek is voor mij trouwens ook niet genoeg om naar het EK te mogen. Dan had ik hier bij de eerste 2 moeten eindigen en dus bij 1 van de meisjesgroepen mee moeten doen. Vroeger mochten ook meisjes mee die bij de jongens bij de beste 25% eindigden, maar dat bleek afgeschaft. Misschien vanwege bezuinigingen, al vraag ik me wel af hoe vaak je dan iets bespaart. Dus dat worden waarschijnlijk geen internationale blogs meer voor mij, want ik zal vast niet meer bij de meisjes meespelen. Toch is er nog hoop op reisblogs: ik zit bij de laatste 16 van de Nederlandse Science Olympiade, en de eerste 5 van de finale in juni vormen het Nederlands team dat naar India vertrekt. Misschien moet ik daar maar voor gaan oefenen in plaats van met schaken. Ik verwacht het eigenlijk niet, maar als ik me plaats zal ik daar ook over bloggen!






zondag 24 februari 2013

Voorjaarsvakantie

Tijdens de voorjaarsvakantie, die nu voorbij is, heb ik een paar keer geschaakt, en wat andere leuke dingen gedaan, zodat het weer tijd is voor een verslag. Ook al omdat het aantal lezers de laatste tijd flink toeneemt. Er zijn vele manieren waarop mensen mijn blog weten te vinden, bijvoorbeeld via schaaksite of utrechtschaak, maar ook steeds vaker via Google. Meestal zoeken ze dan op mijn naam of op bv het Noteboomtoernooi, maar sinds kort ook op de snelste manier om miljonair te worden...

De eerste zaterdag moest ik KNSB spelen met De Waagtoren 2. Eigenlijk was die wedstrijd al wat eerder begonnen. Een paar weken geleden speelde Sandra namelijk op de clubavond met ons 7e tegen Purmerend 4. Dat is altijd leuk, want dan zijn er veel andere mensen op de clubavond. Ze hadden zelfs iemand extra meegenomen, die er volgens mij ook typisch uitzag als een supporter van Purmerend 4, zeg maar als een echte huisschaker. Pas later zag ik dat er ook 2 partijen van ons tweede vooruit werden gespeeld tegen Woerden, waar Alina l'Ami op het eerste bord zat. Die supporter was dus haar man, maar bij Tata heeft hij altijd een pak aan! We begonnen dus met een 0-2 achterstand, maar ik had toch een strijdplan bedacht. Als onze 3 jeugdspelers nou zouden winnen, en de 3 ouderen remise maakten, kon het precies goed komen. Ik zorgde dus dat ik binnen een half uur gewonnen stond om snel de spanning in de wedstrijd terug te brengen, en niet veel later stond het 1-2. Het ging verder ook bijna volgens plan. De 3 remises van de ouderen kwamen er en Dennis won ook. Alleen Shannon verloor helaas, zodat we weer eens net met 3.5 – 4.5 verloren.

De laatste weken zijn mijn resultaten opeens weer beter. Dat komt omdat ik lange tijd thuis eigenlijk nooit meer partijtjes speelde, omdat ik snelschaken op internet niet zo leuk vind. Maar opeens bedacht ik dat ik natuurlijk ook thuis tegen Dennis kan snelschaken, dus dat hadden we een aantal keer gedaan, met goede resultaten. Maar toen werd het Valentijnsdag, ging hij opeens een roos kopen, naar films als 'Verliefd op Ibiza', en was het snelschaken met mij voorbij... Daar gaat dan een veelbelovende schaakcarrière. Die bloemen- en kaartenverkopers hebben natuurlijk geen idee wat ze allemaal kapot maken met hun stomme commerciële plannetjes! Waar moet dat heen met de maatschappij als iedereen zo alleen maar aan zichzelf denkt...

Op woensdag ging ik met mijn moeder en Sandra naar de huishoudbeurs. Daar liepen ook zogenaamde talentscouts rond, merkten we toen er opeens een mevrouw achter ons aan kwam rennen. Ze had alleen duidelijk geen enkel schaakinzicht, want ze keurde mij geen enkele blik waardig. Sandra daarentegen kreeg een uitgebreide vleeskeuring, en die mevrouw liep goedkeurend knikkend een aantal rondjes om haar heen, en vroeg toen of ze model wilde worden. Hoewel die mevrouw ook betrokken bleek bij 'Hollands Next Topmodel', had ze als ervaren talentscout helaas toch een dingetje over het hoofd gezien: Sandra houdt niet van op de foto gaan! Daar gaat dan een veelbelovende modellencarrière...

In de avond gingen we met mijn vader uit eten vlak bij zijn werk, en Sandra vertelde hem trots dat mijn moeder en ik die dag hard om een grap van haar hadden gelachen. Toen hij vroeg wat de grap was, was de eerste conclusie dat het lachen om een grap van Sandra inderdaad een historisch en memorabel moment was, en konden allen die erbij waren geweest zich gelukkig prijzen. Maar helaas was de grap zelf niet zo memorabel, want de tweede conclusie was dat we hem alledrie waren vergeten...

Het eten bij een Surinaams eethuis was heel lekker. De roti was vrij pittig, zodat ik even pauze nam tijdens het eten. Mijn vader was al klaar met zijn roti, en vroeg aan mij: “mag ik wat?”. Ik knikte maar kennelijk had hij gevraagd: “Mag ik dat?” want even later had hij alles van mij opgegeten... Toen wilde ik nog wat van Sandra, maar die dacht waarschijnlijk dat haar modellencarrière toch niks zou worden, want ze at ook snel alles op. Omdat mijn vader vaste klant is kregen we gratis wat spekkoek mee toen we weggingen. Mijn moeder was toen eerst in een goede bui, want dat is toch leuk als je gratis wat krijgt, alleen maar omdat je ergens vaker komt. Maar toen ging ze rekenen. Hij werkt daar al 11 jaar, en gaat 2 keer per week 2 Surinaamse broodjes halen van 3 euro per stuk. Dat is dus 11*45*2*2*3 = ongeveer 6000 euro! Toen dacht ze er opeens heel anders over, vooral omdat we die andere 3 werkdagen in de week, als hij naar andere, duurdere, broodjeszaken gaat, nog niet eens meegerekend hadden....

Die avond deed ik mee aan een evenement dat door een bekende grootmeester georganiseerd werd. Met hem is uitgebreid onderhandeld over het op de website zetten dat het toernooi gratis zou zijn voor verslagschrijfster Maaike Keetman. Maar helaas waren die onderhandelingen spaak gelopen op zijn eis dat er dan minstens 10 regels verslag zouden moeten komen over zijn evenement. Natuurlijk kun je een kunstenares niet beperken in haar artistieke vrijheid, dus het inwilligen van die eis was niet mogelijk. Dat is jammer, want ik kan nu de volgende dingen allemaal niet vertellen: het was een popquiz met als thema “Jan Blom”, dat is een schaker van S.V. Heerhugowaard. Ik zat in een team met mijn ouders, Sandra en tante Mieneke. Oom Bram kon helaas op het laatste moment niet. De dag van te voren hadden we nog geoefend met Buzz, dus het ging evengoed vrij aardig. Ons team wist elkaar namelijk goed aan te vullen: Sandra en ik voor de moderne muziek, Mieneke voor de alternatieve muziek, en mijn ouders samen voor de rest, waarbij mijn moeder vaak de titel hoorde, en mijn vader de artiest herkende. Alleen Bram misten we als expert in echte herrie, met hem erbij waren we zeker in het linkerrijtje geëindigd. Nu stonden we daar lang, maar sloeg aan het eind de vermoeidheid toe, want we hadden ook al veel gelopen op de huishoudbeurs. We scoorden niet zo goed in de ontbijtronde, ondanks dat we mijn vader mee hadden, maar wel in de 2 voor 12 ronde. In die ronde van 12 fragmenten vormden de eerste letters van de artiesten een beroep. Uiteraard wist mijn moeder al na 4 fragmenten het 12 letter woord, en schreeuwde ze dat enthousiast naar Dimitri over de muziek heen. Maar toen was precies het fragment af zodat het net stil werd in de zaal, waardoor ze dus keihard te horen was, vooral in het oor van mijn vader die vlak naast haar zat! We maakten nog een paar grappige fouten: toen mijn vader tegen Mieneke zei dat een nummer 'A man needs a maid' heette, schreef ze op: 'A man needs a mate!'. En toen ons vaag bijstond dat de artiest 'The Jam' was, bleek het 'Marmelade' te zijn! Uiteindelijk werden we zevende, al zagen we later dat onze punten niet altijd goed geteld waren, en we dus iets hoger hadden moeten eindigen. Sandra en ik wonnen nog wel de jeugdprijs maar helaas kan ik over al deze dingen dus geen woord, laat staan 10 regels, schrijven, en kan ik alleen maar zeggen dat het leuk was. Dit ter waarschuwing aan andere toernooi-organisaties: zonder vrije entree volgt er geen, of misschien zelfs wel een negatief verslag!

Donderdag ging ik mijn nieuwe bril ophalen. Dat was wel nodig, want de lenzen moesten een vol punt sterker worden. Ik had dus misschien wel een jaar lang onbedoeld geoefend met blindschaken! Hopelijk word ik nu wat minder vaak moe...

Op zaterdag speelde ik mee met het NK snelschaken voor teams, georganiseerd door HMC Calder. Dit was wel mooi, want dan waren er weer foto's van René Olthof. Hij slaagde er zelfs in om de foto hierboven van Sandra te maken toen ze het niet verwachtte! Samen met Jan, Dennis en Sandra speelde ik in het tweede team van de Waagtoren, en we scoorden allemaal rond de 50%, wat als C-team wel aardig is. Verder moet je dan wel een beetje geluk hebben, want we eindigden 1 matchpunt achter de prijswinnaars in de C-groep, en met 18 ronden is dat natuurlijk niet zo veel! Jan speelde op een gegeven moment wel een leuke partij. De tegenstander stond schaak, want Jan had een toren op c6 en de zwarte koning stond op g6. Dan mag je met snelschaken de winst claimen, maar Jan zette vrolijk schaak met Tf6! Dennis was de eerste ronde aan het winnen tegen een Duitser met 2400, maar hij had nog 1 seconde nodig om mat te zetten en die kwam hij tekort, helaas. Zoals gewoonlijk scoren Duitsers vaak in de laatste seconde...
Omdat we nogal uitgelopen waren, gingen Sandra en ik wat puzzels maken. Op een gegeven moment liep Manuel Bosboom langs, en hij dacht dat we schaakpuzzels aan het oplossen waren, en kwam belangstellend kijken! Maar toen hij zag dat dit niet het geval was liep hij hoofdschuddend weg... Er waren gelukkig veel verschillende prijzen te winnen. Zo ook een voor de topscorer van iedere groep. In de A-groep was dat natuurlijk Loek van Wely, met 17 uit 18. Maar omdat de topscorers uit de B en C-groep al eerder een boek mochten kiezen, was er voor hem alleen nog een tactiekboek over!

Na afloop gingen we eten bij Daan. Het was erg lekkere pasta, misschien had hij op mijn blog wel gelezen dat ik dat lekker vind? Hun dochtertje vond Jan erg leuk, en hij moest haar helpen met het oplossen van haar puzzel. Maar die bleek iets te moeilijk voor hem, dus gelukkig kon Dennis helpen. Op de peuterspeelzaal deed hij dat vroeger ook altijd al. Als de tijd voorbij was lagen alle puzzels door elkaar, en vroegen de leidsters altijd aan hem om ze even allemaal te maken, want dat kon hij veel beter dan zij! Frank bleef op een gegeven moment lang weg, en toen hij terugkwam bleek pas waarom: er hing een Dirk-Jan kalender op het toilet! Rob bleef daarna ook meteen een tijd weg! Hij was trouwens steeds erg stil bij mij in de buurt, misschien was hij bang om in mijn blog genoemd te worden? In de auto werd er op de terugweg afschuwelijke muziek gedraaid, dus kletste ik er flink op los. Helaas moest ik toen 25 minuten stil zijn van Dennis...

Op diezelfde zaterdag gaf Dimitri simultaan in Heerhugowaard, maar hij werd niet herkend door de plaatselijke club die het organiseerde. Op een gegeven moment vroeg hij dan maar: “Mag ik ook meedoen?” Het antwoord was enthousiast: “ja natuurlijk!”. Misschien dacht de club dat ze het eerste nieuwe lid al weer binnen hadden. Kennelijk zag hij er ook uit als een huisschaker... Vlak voor aanvangstijd riep iemand: “Moeten we niet bellen waar hij blijft?” Maar toen zag eindelijk iemand dat hij er al zat...

Op zondag kwam Melchior om al onze 700 of 800 spellen te bekijken en te spelen, en hij had gevraagd hoe laat hij zou komen. Dat moest ik natuurlijk eerst even overleggen waarna ik het volgende subtiele antwoord kon geven: “Maakt niet uit, mijn ouders willen vooral weten hoe laat je weer weg gaat!” Er kwamen nog flink wat gasten, van de spellenclub, en Dennis zijn vriendin. Dus elke keer als de bel ging, ging Dennis snel de deur open doen, om te kijken of zij het was! Had hij even pech dat er dit keer iets van 12 mensen kwamen... Maar het was wel heel gezellig met zijn allen, en we konden veel leuke spellen doen!

maandag 11 februari 2013

Noteboom 2013


Afgelopen weekend heb ik voor de derde keer meegedaan aan het Noteboomtoernooi in Leiden. Sandra en mijn vader deden ook mee, net als Chris die ons met de auto naar het Holiday Inn hotel bracht. Daar kregen we meteen al de schrik van ons leven, want de eerste persoon die we daar zagen was Lars, en hij heeft de kwaliteiten om het beste hotel in het slechtste om te toveren! Maar hij zat denk ik in een andere vleugel van het hotel, want we hebben hem verder niet gehoord.

We gingen snel even uit eten, om ons daarna net op tijd aan te melden. De indeling was er toen al, en ze deelden hier nog op weerstand in ook, dus niet dat ellendige gejojo met de ratings van de tegenstanders. Fantastisch! Ook kon er, door al van te voren in te delen, op tijd worden begonnen, zelfs al een kwartier nadat de inschrijving volgens planning afgelopen was! Hopelijk letten andere toernooi-organisaties goed op hoe ze dat hier doen!


De eerste ronde speelde ik volgens mijn vader tegen Richard Branson, die onder de schuilnaam Klaas Aalbers meedeed. Van Branson wist ik dat hij de verreweg makkelijkste en snelste manier om miljonair te worden had bedacht. In elk geval bood hij me drinken aan, en kreeg ik toen een enorme cola, dus ik denk dat hij zijn eigen tip wel heeft opgevolgd. Nu zijn jullie natuurlijk nieuwsgierig naar die methode: volgens hem ben je razendsnel miljonair als je als miljardair een vliegtuigmaatschappij begint...

Ik won vrij makkelijk, maar daarna begon een mindere periode. We moesten namelijk eerst helemaal naar het hotel lopen en waren daar pas tegen middernacht. Het was trouwens wel makkelijk te vinden, want er hing een politiehelicopter in de lucht, en we trokken meteen de conclusie dat die wel boven het hotel zou hangen omdat Lars daar waarschijnlijk al terug was. We hadden een kamer met 2 vrij kleine tweepersoonsbedden, en ik moest dus vervolgens bij Sandra in bed. Dat was al geen pretje, maar mijn vader lag verkouden in het andere bed, en dan weet je het wel... Gelukkig sliep hij vrijwel niet, en kon ik daardoor wel redelijk wat slapen.

Bij het uitstekende ontbijt bleek dat Sandra niet gewend is om bij toernooien mee te gaan, want ze was verbaasd dat onze vader begon met zalm. Ik wist natuurlijk dat hij dat altijd doet, gemengd met komkommer en tomaat. Vervolgens 2 donkerbruine zelf gesneden boterhammen met ei en groenten. Daarna kwark met vruchten en tussendoor 2 glazen verse jus d'orange en 2 koppen thee. En daarna is hij misselijk omdat hij te veel gegeten heeft! Alleen bij een EK gaat het anders, want dan heeft de schaakbond het hotel uitgezocht, en zijn we na het ontbijt ook wel misselijk, maar niet omdat we te veel gegeten hebben...

De volgende dag begon ik tegen Rolf, een jeugdspeler van mijn leeftijd uit de buurt van Leiden. En die informatie is genoeg om te weten dat hij Frans speelt. Gaap! Op zich weet ik daar wel raad mee, maar het is zo theoretisch en saai, en er zijn zo veel jeugdspelers uit Leiden en omstreken. Wat een treurige bedoening zal het daar zijn op de clubavonden met al die dezelfde openingen... Gelukkig speelde ik dit keer zelf met zwart, en won ik makkelijk.

Omdat Sandra en ik al snel klaar waren, gingen we maar kaarten met Bart en Niksnut. Toen ik de kaarten zag, schrok ik alleen wel even. Ze waren niet van normale grootte, maar van A4 formaat! Daardoor kon iedereen in je kaarten kijken, en gingen je handen al snel zeer doen. Maar het was wel heel grappig om te doen en zo ging de tijd wat sneller.

De derde ronde speelde ik tegen Alik Tikranian, opnieuw een jeugdspeler. Hij heeft een hoge rating en had ook in de A-groep mogen spelen. De meeste jonge spelers kiezen daar dan voor, maar Alik ging denk ik voor de geldprijzen. Ik kreeg tijdens de partij een beetje het gevoel alsof ik tegen Anna-Maja zat te spelen, al was het hier de vader die niet was weg te slaan bij ons bord. Misschien ligt het aan de Armeense achternaam, ik zal er volgende keer dat Aronian bij Tata meedoet eens op letten! Ik had moeten winnen, maar in tijdnood liet ik hem met remise door eeuwig schaak nog ontsnappen. Toen we klaar waren begon meteen zijn hele familie, met veel gebaren en emoties, druk uit te leggen wat hij allemaal anders had moeten doen, terwijl ik denk dat Alik toch zelf duidelijk de sterkste speler van hun is.

De vierde ronde namen we zoals gewoonlijk een bye, en gingen we terug naar het hotel. Maar helaas moesten we door een zware sneeuwbui lopen, en zagen we er al snel uit als sneeuwpoppen. Gelukkig warmden we snel op toen we eenmaal in het hotel waren, en gingen we naar het buffet toe. Het was vrij druk, maar wel heel lekker en gezellig! We waren trots op onszelf dat we, ondanks dat het zo lekker was, niet misselijk waren geworden, doordat we er eindelijk een keer in slaagden om er lang over te doen!

Uiteraard hadden we de tweede nacht weer slecht geslapen, en was ik de laatste dag behoorlijk moe. Maar ik speelde een mooie partij, en won door een sterke aanval. Nu was wel duidelijk dat ik goede kans maakte op een prijs. Tijdens de lunch zagen we dat iemand de kluisjes van de school waar we speelden aan het inspecteren was. Vooral de papieren die er in lagen werden goed bekeken. Waarom dat gebeurde snapte ik niet, maar ik heb zelf ook zo'n kluisje, dus vond ik het wel goed om te weten dat dit soort dingen gebeuren. Daarom nog een tip voor wie wel eens spotprenten van de leraren in zijn kluisje heeft liggen: zorg dat er ook jarenlang bezwete gymkleren in liggen! Bij een aantal werd namelijk snel het hoofd in afgrijzen afgewend als dat het geval was, en was de inspectie meteen voorbij...

Tijdens de lunch deden we opdracht- en koppelschaak met onder andere Lena. Zij is even oud als ik en moest de laatste ronde tegen mijn vader. Kon hij ook eens merken hoe moeilijk het is om te spelen tegen meisjes van die leeftijd... Helaas kon hij nog net winnen door naar een eindspel te gaan met alleen torens en pionnen. Dan lijkt het meer op dammen en durft hij wel tegen een meisje! De vader van Lena deed trouwens ook mee en hij heeft een geweldige naam die me doet denken aan het bordspel Maffiosi. Tussen Sterke Henkie en Revolver Robbie zou Johnny de Kraker moeiteloos passen...


De laatste partij was ik erg moe en speelde dan ook slecht. Na de opening stond het materieel nog gelijk maar verder dramatisch. Ik kreeg echter weer hoop toen volgens schema om 15:00 de biertap openging, en mijn tegenstander daar als eerste bij was. Ik speelde wat langzamer zodat hij de kans kreeg er nog wat meer te drinken... Toen hij een keer een zet deed waarvan mij duidelijk was wat hij daarna wilde doen, zag ik mijn kans. Ik speelde iets waardoor juist die zet door een truc verhinderd was, en toen hij het toch deed, won ik een toren en de partij!

Ik eindigde zo met een TPR van 2245 op de 2e plaats in groep B en won 185 euro! Eigenlijk won ik ook de damesprijs en de jeugdprijs maar je mocht maar 1 prijs winnen. Dat is ook wel leuker, dan winnen meer mensen een prijs. Behalve deze prijzen was er onder andere ook nog een schoonheidsprijs. Die was volgens mij bedoeld voor de mooiste partij maar een jongeman had het denk ik niet helemaal begrepen, want hij had een pasfoto ingeleverd in plaats van een partij! Of misschien heb ik het wel verkeerd begrepen, want die prijs ging naar het jonge duo David en Shannon!
 

Het toernooi verliep volgens mij uitstekend, het enige minpuntje was dat het vrij lang duurde voor de prijsuitreiking begon. Dat is jammer, want je wilt natuurlijk dat veel mensen daar op blijven wachten. Misschien kan de organisatie eens bij andere toernooien kijken of daar nog iets te versnellen valt. Een andere tip voor deze en andere organisaties is om voortaan op de website te zetten: “Gratis voor GMs, IMs en Maaike Keetman” Dat geeft aanzienlijk meer kans op mijn deelname en een verslag!

zondag 27 januari 2013

Tata Steel Chess deel 2

De vierde ronde moesten we door een flinke laag sneeuw naar de speelzaal lopen. Mijn sokken waren dan ook doorweekt. Dat je eigen sokken nat zijn is natuurlijk al niet echt fijn, maar met vele honderden mensen, waarvan de meesten met natte sokken, op elkaar gepropt zitten te schaken, is ook een bijzondere ervaring... Gelukkig was het wel heel warm in de speelzaal zodat we snel droogden. Lucas speelde deze ronde tegen iemand die pas een half uit 3 had. Een mooi moment voor hem om de psychologische oorlogsvoering te beginnen: “Meneer, wanneer heeft u eigenlijk voor het laatst geschaakt?” Zijn tegenstander keek uiteraard wat verbaasd. Zo slecht zat hij nou ook weer niet te spelen, maar het bleek dat de laatste partij die Lucas in de database had kunnen vinden uit 1984 stamde! Ik won positioneel makkelijk, dus nadat ik thuis mijn opnieuw nat geworden sokken uit had gedaan, was ik toch wel tevreden over deze dag.

De volgende dag vroeg Niek uit onze groep wie van Robby en Lucas nou kampioen van Nederland was. Robby kwam meteen met een heel verhaal dat hij kampioen was bij de H,G,F en D maar Lucas bij de E! Volgens mij had Niek geen idee wat dat halve alfabet betekende, maar hij knikte enthousiast. Deze ronde verloor ik door een stommiteit. Zoals alle verslagschrijvers win ik namelijk altijd mooi en overtuigend, maar verlies ik (bijna) alleen maar door onnodige blundertjes...

In ronde 6 mocht ik tegen Robby. Omdat ik wist welke openingen hij speelt kon ik een beetje voorbereiden. In een boekje vond ik een partij van ene L.oll, die ging ik natuurlijk bestuderen! Helaas haalde ik 2 zetten door elkaar, dat kon nog wel, maar omdat ik ook nog eens niet keek waarom de zetten in die volgorde moesten, kostte dat even later simpel een toren! Dat gaf wel weer veel tijd om met Robby en Lucas te kletsen. Mensen vroegen zelfs of Lucas mijn broertje was! Hij bedacht veel eigen moppen, zoals “wat is er groen met wielen?” Lucas kennende was het antwoord uiteraard: “gras, dat van die wielen was gelogen!” Bij het avondeten kreeg ik de tip van mijn ouders, die ook aan denksport hebben gedaan, om voortaan aan zetcontrole te doen: “kijk als je je zet weet, wat je tegenstander dan kan doen!” Mijn zus Sandra vertelde dat ze van Wely wild dansend had zien zingen, en dat van Kampen aan haar had gevraagd waarom ze niet meespeelde in de tienkamp. Toen we haar wat verbaasd aankeken had ze nog steeds totaal niet door dat ze iets vreemds had gezegd, maar even later bleek dat ze het over leraren op school had!

Hierna volgde de rustdag, wat een mooi moment is om het over schaaksponsor HiQ Invest te hebben. Ik denk niet dat veel schakers geprofiteerd hebben van mijn vorige beleggingsadvies maar intussen is de koers weer flink gestegen. Ze krijgen dan ook verschillende internationale nominaties en prijzen als beste hedgefonds! Wie heel slim en een topper in zijn vak is, raad ik dan ook aan om eens te kijken naar de diverse vacatures die ze hebben. Om het extra aantrekkelijk te maken, kan ik nog vermelden dat dit natuurlijk een prachtkans is om een keer bij mij in het team te komen, bij bv het NK bedrijvenschaak! Vergeet niet mijn naam te vermelden bij jullie sollicitaties, schakers maken namelijk goede kansen om uitgenodigd te worden. Bovendien krijg ik dan een extra aandeel!

Je hebt partijen waar lang van te voren al over gepraat wordt, en er zijn ook partijen waar nog lang over nagesproken wordt. Maar Lucas-Maaike zou er 1 kunnen zijn waar tijdens de partij heel veel gesproken wordt! Dat deden we niet, maar we speelden allebei wel heel slecht. Ik moest erg wennen aan die zetcontroles. Door het opnieuw denken nadat ik mijn zet had bedacht deed ik een keer een andere zet dan ik van plan was, en kon hij gewoon een kwaliteit slaan. Lucas op zijn beurt trapte even later in een stap 2 truc: slaan + hout! Ik won daarmee een vol stuk, maar wist vervolgens een totaal gewonnen eindspel nog te verliezen! Dat kwam ook doordat ik vanwege die zetcontrole steeds de dubbele tijd nodig had, om zowel mijn eigen zet als daarna nog die van de tegenstander te bedenken. Wist ik veel dat dat laatste maar een paar seconden moest! Lucas had na afloop meteen weer het hoogste woord: “Ik heb maar even stuk weggegeven want van haar win ik toch wel, en zo was het wat leuker voor Maaike!” Maar mijn clubgenoot Peter van Diepen had toevallig precies een zet later een foto van ons gemaakt, waarmee goede kijkers net aan zouden kunnen afleiden dat dat niet helemaal waar was...

In de achtste ronde ging mijn tegenstander in de aanval, en offerde daarbij een kwaliteit. Maar ik had uiteraard bij mijn zetcontrole al gecheckt dat die aanval totaal niet door zou slaan. Ik won dus. Daarna moest ik helaas erg lang wachten. Colin speelde tegen iemand met ruim 2250 een eindspel waarin hij een toren had, en zijn tegenstander een dame. Dat duurde erg lang, en ik verveelde me. Gelukkig was René Olthof er, zodat die weer foto's kon maken, maar bovendien had hij de allernieuwste 'New in Chess' bij zich! Uiteindelijk deed de tegenstander van Colin een illegale zet in een stelling die me remise leek. Hij gaf namelijk schaak met zijn dame, maar stond zelf al schaak. Na wat discussie werden ze het er over eens dat hij nu een andere zet met zijn dame moest doen. Daarbij had hij nog geluk dat er een zet was waarbij hij zijn dame gedekt weg kon geven, anders had hij zelfs nog verloren!

Thuis bleek oma uit Limburg bij ons te logeren. Dat was om minstens 3 redenen feestelijk: 1) Uiteraard had ze het belangrijkste Limburgse exportproduct meegenomen: vlaai! 2) Mijn moeder kookte natuurlijk een extra uitgebreid recept, en we hadden er ook luxe stokbrood bij. 3) Oma weet ons bij het eten meestal wel te vermaken, met een opmerking als: “Ja, lekker, eigenlijk bijna net zo lekker als uit een pak!”

De laatste ronde stond dan eindelijk het duel der giganten op het programma. Ik kon de omroeper en het gejuich al horen: “Aan de ene kant, uiteraard zonder ook nog maar 1 remise: de meedogenloze, af en toe blunderende, maar nu zetcontrolerende Maaike Keetman!” En: “Aan de andere kant van het bord, helemaal uit Denemarken gekomen, om bijna steeds na een zet of 10 remise aan te bieden: Niels Erik Andersen!” Welke superkrachten zouden overwinnen? Hij deed dit keer geen remise-aanbod, maar schoof uiteraard wel alles door en dicht. Maar desondanks gaf mijn instelling de doorslag. Ik brak de boel met geweld open en het werd geen remise! Hij won...

Na afloop werden Lucas en ik geïnterviewd door Monique van de Griendt van de organisatie. Bij mijn eerste tienkamp 3 jaar geleden had ze dat met mij ook al gedaan, net als nu in de perskamer. Helaas waren daar de bezuinigingen te merken, want de frisdrankautomaat die daar toen stond was nu vervangen door een koffiezetapparaat. Maar het was toch heel gezellig. Ook was Leo (van de Waagtoren) er met Luuk en de rest van het gezin, want Luuk wou een handtekening van Anish. De moeder van Luuk vroeg aan mij wat ik de laatste ronde gespeeld had. Toen ik zei dat ik verloren had, zei ze: “Jammer, met hoeveel heb je verloren?” Ze moest zelf ook lachen toen ik haar daarna wat verbaasd aankeek, en snapte wel dat het geen kennersvraag was. En dan te bedenken dat Luuk kampioen van Nederland is!

Zoals altijd was de laatste ronde wat eerder begonnen, zodat ik op tijd thuis was om mijn huiswerk in te halen. Uiteraard had ik daar tijdens het toernooi ook al veel aan gedaan (leraren lezen mee...), maar ik moet de komende weken nog aardig wat toetsen en andere dingen inhalen. Maar ja, het was wel weer een heel leuk toernooi en dan hoort dat erbij. In elk geval had ik dit verslag al tijdens het toernooi bijgehouden, dus dat scheelde weer wat tijd!

maandag 21 januari 2013

Tata Steel Chess deel 1


Een van mijn favoriete toernooien is weer begonnen: de Tata tienkampen. Daarvoor krijg ik namelijk vrij van school! Bij andere toernooien mag ik van mijn ouders meestal geen vrij vragen omdat ik dan moe terugkom, maar hier kan ik gewoon thuis slapen. Maar verder is het natuurlijk ook een mooi en goed georganiseerd toernooi! Zoals gewoonlijk doet Colin van SV Heerhugowaard ook weer mee, en worden we gebracht door Chris Holdorp waar we al jaren mee trainen. Ik was ingedeeld in groep 3C met oa Jarno.

Voordat we begonnen zag ik al weer veel bekenden zoals Robby en Lucas die bij elkaar in groep 3H zaten. Dat vonden ze niet erg, want zo zeiden ze: “dan is er tenminste 1 in de groep die net zo gek is als ik!” Toen later groep 3C opgeheven werd en ik ze kon vertellen dat er nog iemand in hun groep net zo gek was als zij, waren ze heel verbaasd: “Zit jij in groep 3?” Robby wou meteen mijn rating weten, die inderdaad veel te laag is voor die groep, maar ik was vorig jaar gepromoveerd. Zo te zien vond hij het niet zo leuk dat er iemand met zo'n prutsrating in zijn groep zat. Lucas leek zich alleen af te vragen hoe dat nu met zijn norm moest...

Maar nu zaten dus wel de 3 ongeveer 12-jarige Nederlandse talenten uit groep 3 bij elkaar. Zelf speel ik niet zo heel vaak tegen hen, dit jaar verder waarschijnlijk alleen op het NK C, maar Robby en Lucas komen elkaar dit jaar denk ik tegen op het NK D, NK C, EK, WK, en nog wat andere toernooien. Ook is het de vraag wat de rest van de groep ervan vindt. Jarno was in elk geval blij dat hij niet in de kleutercrèche was terecht gekomen, en mijn club- en groepsgenoot Henk noemde het al een trainingsgroepje. Hij zorgt er met wat andere deelnemers trouwens wel voor dat de gemiddelde ervaring in de groep toch wel normaal is, al zou je in het geval van Henk niet meteen verwachten dat hij meer dan 2 keer zo oud is als wij 3 samen.

Dat wij 3 anders zijn dan de andere deelnemers bleek al snel: ik pakte tijdens de partij een “Snelle Jelle” uit mijn tas. Dat is een soort ontbijtkoek. Lucas, die naast me zat, deed niet veel later hetzelfde. Robby zag dat, en haalde er toen ook 1 uit zijn tas! Daar zaten we dan met zijn drieën hetzelfde te eten. Een van de anderen in onze groep liep wat rond, en een man leunde toen de hele tijd op zijn stoel om naar die partij te kijken. Ik vroeg me al af waarom hij maar naar die partij bleef kijken, tot de tegenstander een zet deed, en de man op de stoel ging zitten! Zo is het de eerste dag altijd weer wennen aan de gezichten in de groep!

Ik won de eerste partij van Henk. De kansen wisselden af en toe, maar in het eindspel kon ik hem positioneel verslaan door mijn koning leuk binnen te laten komen! Er spelen 22 Waagtorenspelers in de tienkampen, dus die kwamen veel kijken bij dit onderlinge duel. Dat ze nu 2 spelers in 1 keer konden volgen, scheelt meer dan je zou verwachten, want er willen zo veel mensen meedoen aan dit toernooi dat het vrij krap is in de zaal, en je dus niet makkelijk bij de borden komt.

De tweede dag zaten Lucas en ik uiteraard weer veel te kletsen. Dat is vaak heel grappig. Hij zit niet op school, en wil daar dus van alles over weten. Zo vroeg hij bijvoorbeeld of we op school nou de hele dag opstellen moeten maken! Ook was hij op de tweede dag natuurlijk zijn notatieboekje al kwijt, ik begrijp toch niet waarom zo veel schakers altijd van alles kwijt raken! Wat me ook opviel was het verschil tussen Lucas en zijn broer Jorden die vaak bij zijn partij kwam kijken. Waar Lucas bijna altijd lacht, kijkt Jorden altijd serieus naar het bord. Maar Jorden speelt wel heel goed, dus misschien moet ik dat ook maar eens gaan doen... Deze dag was dat echter niet nodig: ik won snel en makkelijk, en ging zowaar met 2 uit 2 alleen aan de leiding!

Na mijn partij ging ik bij het rapidtoernooi kijken, waar Sandra en mijn vader aan meededen. Hij stond te praten met Joop die bij Sandra in de groep speelde. Die vroeg aan mij wat ik gespeeld had, en toen ik zei dat ik gewonnen had, berekende hij dat we dan niet tegen elkaar zouden moeten. Dat leek me sowieso al onwaarschijnlijk omdat ik in de tienkamp speel en hij in het rapidtoernooi, maar het bleek dat Sandra en ik weer eens door elkaar werden gehaald! Dat gebeurt vaak, ook al is ze anderhalf jaar ouder en lijken we niet op elkaar. Op de club worden we zelfs ook wel eens door elkaar gehaald, vooral door de jonge jeugd. Die kijken naar de rating en Luuk dacht daarom dat ik zeker 16 was, en Sandra ongeveer 12! Maar dat was nog niet zo erg als op de rapidavond op de club toen Dirk zijn zoon had meegenomen. Toen vroeg iemand aan hem: “Is dat nou je zoon?” Waarop Dirk heel cool antwoordde: “Nee, dat is Dennis!”

De derde ronde verloor ik vrij dom van Avni Sula die na Robby de hoogste rating heeft. Ik kwam erg goed uit de vreemde opening, maar toen ik zag dat mijn ene loper ingesloten kon worden, zette ik daarom mijn toren opzij, maar kon hij daardoor mijn andere loper insluiten. Dat was makkelijk te voorkomen en had ik eerst wel gezien, maar was ik helaas vergeten! Sandra en mijn vader kwamen kijken, want die waren al klaar met het rapidtoernooi, maar ze zagen mij nu dus alleen met een hopeloze stelling. Ik gaf dan ook vrij snel op.

Bij het rapid speelde mijn vader tegen Henriët die vertelde dat ze eigenlijk gestopt was met schaken. Toen hij zei dat hij met zijn dochter bij het rapid was, vroeg ze meteen: “Maaike Keetman?” Hij was er met Sandra, maar ze kende dus wel mijn blog omdat ze nog af en toe schaaksite leest! René Olthof was er ook, zodat we uiteraard weer foto's hebben voor het blog!

Toen we terug gingen bleek het hard te sneeuwen, en was er zelfs een soort van sneeuwstorm bezig. Maar gelukkig heeft Chris een goede auto, en door ook heel langzaam rijden kwamen we toch weer veilig thuis. Omdat het zo lang duurde gingen we laatste letterwoord spelen met schakers. Dan noem je een schaker en moet de volgende een schaker noemen waarvan de naam begint met de laatste letter van de vorige naam. Er was een duidelijk verschil tussen Chris, Colin en ik aan de ene kant, en Sandra en mijn vader aan de andere kant. Als ik bv grootneester Edouard uit de B groep noemde kwamen zij aanzetten met een naam als (Lydia) Dubbeldam. Maar op die manier ging de tijd toch wel snel voorbij!