Dennis, papa en ik (Maaike) hebben in de kerstvakantie meegedaan aan het kersttoernooi in Nice. Eerst zaten we te denken om mee te doen in Groningen, maar dat duurde meer dagen. Toen het in Nederland ook nog begon te sneeuwen, besloot papa dat Nice eigenlijk een veel beter idee was.
Dag 1
We stonden eerste kerstdag om half zes op want onze vliegtaxi zou om kwart over 6 komen. Dat was nodig volgens die taxi, want onze vlucht ging om 5 over half 10. Om kwart voor 7 waren we dus op Schiphol, en om 5 over zeven waren we klaar met inchecken. Dat werd dus 2 en een half uur vervelen, want de koffer met de DS-en paste niet bij de handbagage, en toen had papa alleen zijn iPad er uit gehaald. Het vliegtuig was er op tijd, en ze zeiden dat ze klaar waren voor vertrek behalve dat er nog ijs van het vliegtuig moest worden afgehaald. Dat duurde nog een half uur extra, dus waren ze volgens mij eerst helemaal nog niet klaar voor vertrek! Als eten kregen we aan boord een broodje kaas en een krentenbol. Toen ik mijn eerste hap had genomen zei ik: “Dit is lekkerder dan ik gewend ben”. De tweede hap was echter kaas met ranzige gele boter, en het was dus toch net zo lekker als ik gewend was...
Ik moest dus tot in Nice wachten om wat te eten. In de avond gingen we bij een pizzeria eten. Dat was een groot succes. Ik had een enorm bord spaghetti bolognese, Dennis wou een champignon pizza, maar die zat vol met ham, wat hij niet lust. Papa had een pizza met heel veel kaas waar hij niet van houdt, en zonder tomaten waar hij wel van houdt. Dennis kreeg ook nog een verrassing van papa. Die ging namelijk zijn pizza snijden, en knalde met zijn hand tegen zijn glas jus d'orange aan. Dat kreeg Dennis dus, maar dan wel over zijn broek. Ik had een prima kerstdiner, de anderen iets minder...
Dag 2
Op tweede kerstdag begon het toernooi. Er werden in 5 dagen 7 partijen gespeeld. We speelden in 1 groep van 78 spelers waaronder 2 grootmeesters. Eerst moesten we de speelzaal zien te vinden. Eigenlijk zouden we in een groot hotel vlakbij ons hotel spelen, maar er waren problemen, dus speelden we in Nice noord, in het gebouw van de schaakclub. We gingen met de metro, en bij de metrohalte hing een kaart van de omgeving. Op die kaart vonden we ook het adres van de speelzaal. Volgens Dennis hing de kaart zoals je het voor je zag en moesten we dus naar links. Maar volgens papa is de bovenkant van een kaart altijd het noorden en moesten we dus naar rechts. Dat deden we dus, maar in Frankrijk blijken kaarten niet met het noorden boven te hangen! We moesten dus weer terug, maar waren ruim op tijd. We zaten alledrie in de onderste helft van het veld qua rating, dus hadden we geen hoge doelstellingen. Dennis wilde 4 uit 7 halen, want zijn rating is te laag, en die van de Fransen te hoog. Ik wilde daarom 3 en een half halen, en papa wou niet als laatste van ons 3 eindigen, of anders minstens 2 en een half halen.
We dachten dat het toernooi Zwitsers zou zijn, maar het was Frans want Dennis werd omlaag ingedeeld tegen 1505. Hij speelde niet best, won een pion, maar er zaten veel schaakjes in en hij verloor weer een pion. Het was een eindspel met allebei een dame en 4 pionnen, dat iets gunstiger was voor Dennis. De tegenstander maakte een fout, en verloor 2 pionnen. Toen ik kwam kijken, dacht ik: als Dennis maar niet f7 speelt, want dan is het eeuwig schaak. Maar hij deed dat toch, en toen gaf de tegenstander op!
Mijn partij tegen 1811 ging eerst wel OK. Hij deed een stukoffer, waarmee hij met pionwinst zijn stuk wilde terugwinnen door een penning naar mijn dame. Maar ik gaf mijn dame en 2 pionnen voor een toren en het loperpaar. Dat was in punten gelijk en stond wel goed, maar toen liet ik zijn dame op bezoek komen en dat was meteen verloren. Papa speelde tegen 1770 en was natuurlijk het langste bezig. Het ging lang gelijk op, maar in tijdnood maakte hij een fout en hij verloor.
Dag 3
De tweede speeldag moesten we 2 partijen. De eerste begon om 9 uur dus we moesten vroeg op. Eerst ontbijten in het hotel. Dit keer was het Dennis die zijn jus d'orange half omgooide, maar gelukkig niet over zijn broek. We wilden vandaag 4 punten halen. Papa en ik hadden een zwakke tegenstander, en we wonnen snel. Dennis moest tegen 2185, en liet weer zien hoe wisselvallig hij is. De eerste partij had hij veel moeite met 1505, maar nu ging het gelijk op. Het werd later een ongunstig toreneindspel waar Dennis een pion minder had, maar wel een veel actievere koning. Dat leverde eerst al een pion op toen de tegenstander het fout deed, waarna Dennis iets beter stond, maar het waarschijnlijk remise was. Maar Dennis maakte het hem zo moeilijk mogelijk in tijdnood en hij wist een pion te winnen. Daarna maakte hij het goed af. Een uitstekende start van de dag dus. De noodspeelzaal is trouwens erg krap. We zitten heel dicht op elkaar en ik kon nauwelijks uit mijn stoel komen om rond te lopen. De drankjes zijn wel heel goedkoop. Dat is in de stad wel anders. Water bij je eten kost 5 euro voor een halve liter. Volgens papa is dat in de Sahara nog goedkoper. Praten met de tegenstanders is heel moeilijk. Bijna niemand spreekt Engels en wij niet goed Frans. Ik had wel een leuk boekje met Franse vertalingen. Mijn favoriete zinnen zijn: “Heeft de kok last van haaruitval?” en “Ik heb overgegeven over mijn buurvrouw”. Maar eigenlijk hoefde ik maar 2 zinnen te onthouden: “C'est mon père qui parle français” (wat nauwelijks waar is), en: “C'est mon père qui paie” (wat gelukkig wel waar is). Frans is dus niet zo moeilijk.
Als lunch gingen we uit eten. Er zijn volgens het internet 665 restaurants in Nice, waarvan volgens ons minstens de helft een pizzeria is. Verder zijn er ook ongelooflijk veel apotheken. We gingen dus weer pizza eten, en namen voor de zekerheid er maar water bij, want dan is het niet erg als het over je kleren komt. Bij internationale jeugdwedstrijden krijgen de spelers altijd ijs als er in de ronde 75 procent wordt gescoord, dus kregen we ook nog een ijsje.
In de middag speelde ik tegen een jeugdspeler met 1945. Ik dacht dat hij 12 of zo was, maar later zag ik dat hij een leeftijdscategorie ouder is dan Dennis. Hij was alleen half zo groot. De partij ging gelijk op. Ik dacht een kwal te winnen voor een pion maar aan het eind van de combinatie kon hij nog iets doen waarmee hij de kwal terugwon. Ik verloor dus een pion en de partij.
Dennis moest tegen een vrij jonge speler met 2207. Dennis hield het lang gelijk maar aan het eind was de slechtere pionstructuur van Dennis te lastig. De tegenstander won later het toernooi met 6.5 uit 7! Nu was het trouwens wel grappig dat de speelzaal zo krap is. Dennis zat pal naast de Spaanse grootmeester Llanes Hurtado die het toernooi vorig jaar won, maar nu al een half punt verspeeld had en dus een bord lager dan Dennis speelde.
Om de 4 punten van de dag te halen, moest papa dus winnen. Probleem was alleen dat hij helemaal geen schaker is en tegen 1952 moest. Hij deed de moerastactiek uit het boek chess for tigers. Als je veel zwakker bent moet je zorgen dat het ingewikkeld wordt, en de partij een moeras wordt waarin beiden kunnen wegzakken. Ook de tegenstander deed daar aan mee, en offerde eerst een pion, dat werd een kwal, toen een dame voor een stuk. De tegenstander had ook de dame van papa ingesloten en een pion op de zevende rij. Het werd veel rekenen en ze maakten allebei een paar fouten, maar de tegenstander meer en papa won!
Dag 4
De derde speeldag hoefden we maar 1 partij. In de ochtend gingen we daarom de ruïnes van het oude kasteel bekijken. Die liggen boven op een heuvel aan zee. Je moest een flinke trap beklimmen maar dan had je ook een prachtig uitzicht op de baai, de stad, en de jachten in de haven. Wel een beetje jammer dat elke jogger in Nice ook die trap gebruikt, en je bijna omver loopt.
Dag 1
We stonden eerste kerstdag om half zes op want onze vliegtaxi zou om kwart over 6 komen. Dat was nodig volgens die taxi, want onze vlucht ging om 5 over half 10. Om kwart voor 7 waren we dus op Schiphol, en om 5 over zeven waren we klaar met inchecken. Dat werd dus 2 en een half uur vervelen, want de koffer met de DS-en paste niet bij de handbagage, en toen had papa alleen zijn iPad er uit gehaald. Het vliegtuig was er op tijd, en ze zeiden dat ze klaar waren voor vertrek behalve dat er nog ijs van het vliegtuig moest worden afgehaald. Dat duurde nog een half uur extra, dus waren ze volgens mij eerst helemaal nog niet klaar voor vertrek! Als eten kregen we aan boord een broodje kaas en een krentenbol. Toen ik mijn eerste hap had genomen zei ik: “Dit is lekkerder dan ik gewend ben”. De tweede hap was echter kaas met ranzige gele boter, en het was dus toch net zo lekker als ik gewend was...
Ik moest dus tot in Nice wachten om wat te eten. In de avond gingen we bij een pizzeria eten. Dat was een groot succes. Ik had een enorm bord spaghetti bolognese, Dennis wou een champignon pizza, maar die zat vol met ham, wat hij niet lust. Papa had een pizza met heel veel kaas waar hij niet van houdt, en zonder tomaten waar hij wel van houdt. Dennis kreeg ook nog een verrassing van papa. Die ging namelijk zijn pizza snijden, en knalde met zijn hand tegen zijn glas jus d'orange aan. Dat kreeg Dennis dus, maar dan wel over zijn broek. Ik had een prima kerstdiner, de anderen iets minder...
Dag 2
Op tweede kerstdag begon het toernooi. Er werden in 5 dagen 7 partijen gespeeld. We speelden in 1 groep van 78 spelers waaronder 2 grootmeesters. Eerst moesten we de speelzaal zien te vinden. Eigenlijk zouden we in een groot hotel vlakbij ons hotel spelen, maar er waren problemen, dus speelden we in Nice noord, in het gebouw van de schaakclub. We gingen met de metro, en bij de metrohalte hing een kaart van de omgeving. Op die kaart vonden we ook het adres van de speelzaal. Volgens Dennis hing de kaart zoals je het voor je zag en moesten we dus naar links. Maar volgens papa is de bovenkant van een kaart altijd het noorden en moesten we dus naar rechts. Dat deden we dus, maar in Frankrijk blijken kaarten niet met het noorden boven te hangen! We moesten dus weer terug, maar waren ruim op tijd. We zaten alledrie in de onderste helft van het veld qua rating, dus hadden we geen hoge doelstellingen. Dennis wilde 4 uit 7 halen, want zijn rating is te laag, en die van de Fransen te hoog. Ik wilde daarom 3 en een half halen, en papa wou niet als laatste van ons 3 eindigen, of anders minstens 2 en een half halen.
We dachten dat het toernooi Zwitsers zou zijn, maar het was Frans want Dennis werd omlaag ingedeeld tegen 1505. Hij speelde niet best, won een pion, maar er zaten veel schaakjes in en hij verloor weer een pion. Het was een eindspel met allebei een dame en 4 pionnen, dat iets gunstiger was voor Dennis. De tegenstander maakte een fout, en verloor 2 pionnen. Toen ik kwam kijken, dacht ik: als Dennis maar niet f7 speelt, want dan is het eeuwig schaak. Maar hij deed dat toch, en toen gaf de tegenstander op!
Mijn partij tegen 1811 ging eerst wel OK. Hij deed een stukoffer, waarmee hij met pionwinst zijn stuk wilde terugwinnen door een penning naar mijn dame. Maar ik gaf mijn dame en 2 pionnen voor een toren en het loperpaar. Dat was in punten gelijk en stond wel goed, maar toen liet ik zijn dame op bezoek komen en dat was meteen verloren. Papa speelde tegen 1770 en was natuurlijk het langste bezig. Het ging lang gelijk op, maar in tijdnood maakte hij een fout en hij verloor.
Dag 3
De tweede speeldag moesten we 2 partijen. De eerste begon om 9 uur dus we moesten vroeg op. Eerst ontbijten in het hotel. Dit keer was het Dennis die zijn jus d'orange half omgooide, maar gelukkig niet over zijn broek. We wilden vandaag 4 punten halen. Papa en ik hadden een zwakke tegenstander, en we wonnen snel. Dennis moest tegen 2185, en liet weer zien hoe wisselvallig hij is. De eerste partij had hij veel moeite met 1505, maar nu ging het gelijk op. Het werd later een ongunstig toreneindspel waar Dennis een pion minder had, maar wel een veel actievere koning. Dat leverde eerst al een pion op toen de tegenstander het fout deed, waarna Dennis iets beter stond, maar het waarschijnlijk remise was. Maar Dennis maakte het hem zo moeilijk mogelijk in tijdnood en hij wist een pion te winnen. Daarna maakte hij het goed af. Een uitstekende start van de dag dus. De noodspeelzaal is trouwens erg krap. We zitten heel dicht op elkaar en ik kon nauwelijks uit mijn stoel komen om rond te lopen. De drankjes zijn wel heel goedkoop. Dat is in de stad wel anders. Water bij je eten kost 5 euro voor een halve liter. Volgens papa is dat in de Sahara nog goedkoper. Praten met de tegenstanders is heel moeilijk. Bijna niemand spreekt Engels en wij niet goed Frans. Ik had wel een leuk boekje met Franse vertalingen. Mijn favoriete zinnen zijn: “Heeft de kok last van haaruitval?” en “Ik heb overgegeven over mijn buurvrouw”. Maar eigenlijk hoefde ik maar 2 zinnen te onthouden: “C'est mon père qui parle français” (wat nauwelijks waar is), en: “C'est mon père qui paie” (wat gelukkig wel waar is). Frans is dus niet zo moeilijk.
Als lunch gingen we uit eten. Er zijn volgens het internet 665 restaurants in Nice, waarvan volgens ons minstens de helft een pizzeria is. Verder zijn er ook ongelooflijk veel apotheken. We gingen dus weer pizza eten, en namen voor de zekerheid er maar water bij, want dan is het niet erg als het over je kleren komt. Bij internationale jeugdwedstrijden krijgen de spelers altijd ijs als er in de ronde 75 procent wordt gescoord, dus kregen we ook nog een ijsje.
In de middag speelde ik tegen een jeugdspeler met 1945. Ik dacht dat hij 12 of zo was, maar later zag ik dat hij een leeftijdscategorie ouder is dan Dennis. Hij was alleen half zo groot. De partij ging gelijk op. Ik dacht een kwal te winnen voor een pion maar aan het eind van de combinatie kon hij nog iets doen waarmee hij de kwal terugwon. Ik verloor dus een pion en de partij.
Dennis moest tegen een vrij jonge speler met 2207. Dennis hield het lang gelijk maar aan het eind was de slechtere pionstructuur van Dennis te lastig. De tegenstander won later het toernooi met 6.5 uit 7! Nu was het trouwens wel grappig dat de speelzaal zo krap is. Dennis zat pal naast de Spaanse grootmeester Llanes Hurtado die het toernooi vorig jaar won, maar nu al een half punt verspeeld had en dus een bord lager dan Dennis speelde.
Om de 4 punten van de dag te halen, moest papa dus winnen. Probleem was alleen dat hij helemaal geen schaker is en tegen 1952 moest. Hij deed de moerastactiek uit het boek chess for tigers. Als je veel zwakker bent moet je zorgen dat het ingewikkeld wordt, en de partij een moeras wordt waarin beiden kunnen wegzakken. Ook de tegenstander deed daar aan mee, en offerde eerst een pion, dat werd een kwal, toen een dame voor een stuk. De tegenstander had ook de dame van papa ingesloten en een pion op de zevende rij. Het werd veel rekenen en ze maakten allebei een paar fouten, maar de tegenstander meer en papa won!
Dag 4
De derde speeldag hoefden we maar 1 partij. In de ochtend gingen we daarom de ruïnes van het oude kasteel bekijken. Die liggen boven op een heuvel aan zee. Je moest een flinke trap beklimmen maar dan had je ook een prachtig uitzicht op de baai, de stad, en de jachten in de haven. Wel een beetje jammer dat elke jogger in Nice ook die trap gebruikt, en je bijna omver loopt.
De rest van het verkeer in Frankrijk is trouwens ook best gevaarlijk. Niet alleen liggen de straten vol met hondenpoep, maar vooral de stoplichten zijn levensgevaarlijk. Papa had ons al voorgelezen uit zijn reisboek hoe die stoplichten zijn bedoeld om buitenlanders in de war te brengen. Het ging ongeveer zo: “Als je al een tijdje voor het rode licht staat te wachten komt er eerst een hoogbejaarde blinde
man met een stok aan die veilig oversteekt. Terwijl je nog keurig staat te wachten komt vervolgens een kleuterjuf die haar hele klas naar de overkant brengt. Nog later komt die blinde man weer terug van de overkant met twee volle boodschappentassen. Pas als die veilig terug is en je nog steeds staat te wachten gaat het licht eindelijk op groen. Juist als je dan oversteekt komt een bus op volle snelheid de bocht om gieren, en kan je nog net wegduiken.” Eerst geloofden we hem niet, maar nu hebben we gemerkt dat wij echt de enigen waren die zich iets van de stoplichten aantrekken!
We moesten vandaag tegen ruim 300 punten meer per persoon opboksen, dus de ijsjesscore van 2 en een half zou moeilijk worden. Ik moest tegen een Italiaan met 1888. Hij speelde wat te rustig, we rokeerden tegengesteld. We begonnen allebei een koningsaanval, maar hij nam zijn gemak, en ik probeerde zo snel mogelijk bij zijn koning te komen. Ik was er dus eerder en won!
Dennis moest tegen 2002, het ging redelijk, maar hij lette even niet op en verloor een kwaliteit. Maar zijn loperpaar gaf compensatie dus gaf de tegenstander de kwal weer terug. Toen stond Dennis nog maar iets minder maar trapte in een röntgenaanval en verloor.
Papa moest tegen een jeugdspeler met 2009. Omdat jeugd meestal een te lage rating heeft verwachtten we er niet veel van, maar papa bleef de hele tijd wat beter staan. Hij kreeg een eindspel met allebei 6 pionnen, maar zelf een goede loper tegen een paard. Hij speelde te lang op winst, verloor een pion en het zag er verloren uit. Maar het eindspel was heel spannend en wist hij precies op tempo remise te maken! Hij had dus al 2 en een half en zijn doelstelling bereikt. Dennis en ik hadden 2 uit 4.
man met een stok aan die veilig oversteekt. Terwijl je nog keurig staat te wachten komt vervolgens een kleuterjuf die haar hele klas naar de overkant brengt. Nog later komt die blinde man weer terug van de overkant met twee volle boodschappentassen. Pas als die veilig terug is en je nog steeds staat te wachten gaat het licht eindelijk op groen. Juist als je dan oversteekt komt een bus op volle snelheid de bocht om gieren, en kan je nog net wegduiken.” Eerst geloofden we hem niet, maar nu hebben we gemerkt dat wij echt de enigen waren die zich iets van de stoplichten aantrekken!
We moesten vandaag tegen ruim 300 punten meer per persoon opboksen, dus de ijsjesscore van 2 en een half zou moeilijk worden. Ik moest tegen een Italiaan met 1888. Hij speelde wat te rustig, we rokeerden tegengesteld. We begonnen allebei een koningsaanval, maar hij nam zijn gemak, en ik probeerde zo snel mogelijk bij zijn koning te komen. Ik was er dus eerder en won!
Dennis moest tegen 2002, het ging redelijk, maar hij lette even niet op en verloor een kwaliteit. Maar zijn loperpaar gaf compensatie dus gaf de tegenstander de kwal weer terug. Toen stond Dennis nog maar iets minder maar trapte in een röntgenaanval en verloor.
Papa moest tegen een jeugdspeler met 2009. Omdat jeugd meestal een te lage rating heeft verwachtten we er niet veel van, maar papa bleef de hele tijd wat beter staan. Hij kreeg een eindspel met allebei 6 pionnen, maar zelf een goede loper tegen een paard. Hij speelde te lang op winst, verloor een pion en het zag er verloren uit. Maar het eindspel was heel spannend en wist hij precies op tempo remise te maken! Hij had dus al 2 en een half en zijn doelstelling bereikt. Dennis en ik hadden 2 uit 4.
Dag 5
De volgende dag had ik een blunderdag:
De avond ervoor was ik heel trots dat ik voor het eerst zelf de hotelkamer had opengekregen. Toen we wilden ontbijten kon papa de sleutel niet vinden en bleek die nog aan de buitenkant van onze deur te zitten!
Toen we op de terugweg na de eerste ronde weer eens voor een stoplicht stonden te wachten riep Dennis: “Maaike, je staat midden in de hondenpoep.”
Naast ons hotel is een restaurant waar elke dag allemaal zwarte dingen buiten in bakken liggen. Ik dacht dat het mislukte taartjes waren, maar het waren oesters.
In het clubgebouw hangt een foto van iemand die dat ooit heeft bezocht. Papa: “Maaike, weet je wie dat is? Het is een hele goede schaker.” Maaike : “Nee, maar hij heeft wel een grote neus.” Papa: “dat is Gary Kasparov.”
Het schaken ging gelukkig beter. We moesten 2 partijen. Dennis voelde zich in de ochtend niet zo lekker en had ook nog pech dat hij tegen 2138 moest. Dat werd dus niks. Papa was deze keer zowaar niet als laatste klaar. Tegen een volwassene met 2010 deed hij weer de moerastactiek. De opening leek nergens op maar de tegenstander vond het ook moeilijk, en wist zijn voordeel niet vast te houden. Juist toen het een eenvoudige remisestelling was geworden haalde papa zijn normale niveau en liet gewoon een stuk slaan. Dus moest ik zelf maar zorgen dat het geen lange rokade voor ons 3 werd. Ik stond de hele tijd beter tegen 1842 maar hij verdedigde goed en ik kwam niet verder dan remise.
Ondanks dat het een noodspeelzaal was deed de verwarming het trouwens uitstekend. Het was er nog warmer dan op de hotelkamer en dat wil wat zeggen! In de middagronde hadden we eindelijk een keer tegenstanders van gemiddeld onze eigen rating. Dennis won snel en simpel. Mijn tegenstander van 1710 speelde saai, ruilde alles af, maar deed dat aan het eind niet goed. Toen won ik een pion, hij miste zijn tegenkansen en met een vrijpion won ik. Papa ging lang gelijk op maar liet zijn koning in het eindspel midden op het bord matzetten. Dan hoefde hij dus niet de ijsjesscore te betalen. Maar we waren hem nu wel voorbij! ik had ook mijn doelstelling van 3 en een half al bereikt. Alleen Dennis moest in de laatste ronde nog winnen om zijn doel van 4 te halen.
Dag 6
De volgende dag had ik een blunderdag:
De avond ervoor was ik heel trots dat ik voor het eerst zelf de hotelkamer had opengekregen. Toen we wilden ontbijten kon papa de sleutel niet vinden en bleek die nog aan de buitenkant van onze deur te zitten!
Toen we op de terugweg na de eerste ronde weer eens voor een stoplicht stonden te wachten riep Dennis: “Maaike, je staat midden in de hondenpoep.”
Naast ons hotel is een restaurant waar elke dag allemaal zwarte dingen buiten in bakken liggen. Ik dacht dat het mislukte taartjes waren, maar het waren oesters.
In het clubgebouw hangt een foto van iemand die dat ooit heeft bezocht. Papa: “Maaike, weet je wie dat is? Het is een hele goede schaker.” Maaike : “Nee, maar hij heeft wel een grote neus.” Papa: “dat is Gary Kasparov.”
Het schaken ging gelukkig beter. We moesten 2 partijen. Dennis voelde zich in de ochtend niet zo lekker en had ook nog pech dat hij tegen 2138 moest. Dat werd dus niks. Papa was deze keer zowaar niet als laatste klaar. Tegen een volwassene met 2010 deed hij weer de moerastactiek. De opening leek nergens op maar de tegenstander vond het ook moeilijk, en wist zijn voordeel niet vast te houden. Juist toen het een eenvoudige remisestelling was geworden haalde papa zijn normale niveau en liet gewoon een stuk slaan. Dus moest ik zelf maar zorgen dat het geen lange rokade voor ons 3 werd. Ik stond de hele tijd beter tegen 1842 maar hij verdedigde goed en ik kwam niet verder dan remise.
Ondanks dat het een noodspeelzaal was deed de verwarming het trouwens uitstekend. Het was er nog warmer dan op de hotelkamer en dat wil wat zeggen! In de middagronde hadden we eindelijk een keer tegenstanders van gemiddeld onze eigen rating. Dennis won snel en simpel. Mijn tegenstander van 1710 speelde saai, ruilde alles af, maar deed dat aan het eind niet goed. Toen won ik een pion, hij miste zijn tegenkansen en met een vrijpion won ik. Papa ging lang gelijk op maar liet zijn koning in het eindspel midden op het bord matzetten. Dan hoefde hij dus niet de ijsjesscore te betalen. Maar we waren hem nu wel voorbij! ik had ook mijn doelstelling van 3 en een half al bereikt. Alleen Dennis moest in de laatste ronde nog winnen om zijn doel van 4 te halen.
Dag 6
De dag van de laatste ronde stond er bij het ontbijt opeens een schaal met stukjes fruit. Daar nam ik een bakje vol van. Papa nam ook 2 stukjes van mij. Na het ontbijt voelde hij zich niet zo lekker maar hoefde net niet over te geven. In de speelzaal kwam een oude franse deelnemer op papa af en vroeg of wij uit Holland kwamen. Toen papa ja zei, ging de meneer in redelijk Nederlands verder en vroeg waar we woonden en of wij familie waren van de Keetmannen uit Winkel die hij gekend had. Toen papa zei dat wij uit Heerhugowaard komen zei hij dat hij daar geboren was, en Johannes de Leeuw heette!
We moesten vandaag weer tegen veel sterkere tegenstanders. Papa liet tegen 1816 zien waar hij werkelijk toe in staat is. Hij verloor binnen 3 kwartier en 11 zetten! Dennis moest tegen een Italiaanse vrouw van 2057. Hij dacht een mataanval te kunnen doen, investeerde 2 pionnen en dacht zeker een kwal terug te krijgen, maar daarna had ze nog een penning en won de kwal weer terug. Hij verloor dus.
Ik speelde tegen een Italiaan met 2200 maar hij zag er niet zo eng uit. Hij had eerder in het toernooi remise gespeeld tegen de Filipijnse grootmeester Sanchez en zat in het begin wat te glimlachen dat hij nu tegen zo'n klein meisje moest. Ik voelde me niet zo lekker maar speelde goed. Toen het een gelijkwaardig eindspel was met allebei een loper en een paard en zes pionnen zat hij er wel heel geconcentreerd bij! Het lachen verging hem helemaal toen ik het bord onderkotste. Papa nam me mee naar buiten, en zei dat ik rustig en diep adem moest halen. Maar ik zei dat ik aan zet was. Even later ging het iets beter, en gingen we op een ander bord verder. Een andere deelnemer vroeg aan papa: “Did she give up the game?”, Papa: “No, only her breakfast!”. Ik zei niet veel maar had bijna 1 van mijn favoriete zinnen kunnen gebruiken!
Toen ik er weer niet fris uitzag nam papa me mee naar buiten en zei dat ik ook best op mocht geven. Maar ik zei: “ik wil verder schaken” en kotste de stoep onder. Later werd ik nog een keer misselijk, en toen ik toen weer naar binnen ging deed ik in een nog steeds gelijk eindspel met nu allebei een loper, paard en 4 pionnen een verliezende zet. Nul punten totaal dus in de laatste ronde wat niet echt gunstig is met een Zwitsers toernooi. Papa eindigde op zijn doelstelling van twee en een half maar had wel 50% tegen 3 spelers rond de 2000. Dennis haalde 3 punten en niet zijn doelstelling van 4 maar had wel 5 tegenstanders van boven 2000 tot boven 2200 gehad. Zelf had ik precies mijn doelstelling van 3 en een half en dat was misschien vier geweest als ik niet ziek was geworden. Bovendien was ik de beste van ons drie, alhoewel Dennis een hogere TPR had.
Terug gingen we dit keer maar lopen en niet met de tram want we dachten dat ik van de frisse buitenlucht zou opknappen. Dat klopte want ik voelde me buiten wat beter. In het hotel was de lucht minder fris, zodat ik het raam openzette. Dat kwam goed uit, want ik kotste meteen uit het hotelraam, en gelukkig niet in de kamer.
In de middag moesten we nog 1 keer naar de speelzaal voor de prijsuitreiking. Ik dacht dat het wel weer ging, dus gingen we weer lopen. Onderweg bleek dat het toch niet zo heel goed ging, en ik liet wat herkenningstekens achter. Papa vroeg zich af waarom Klein Duimpje niet op dat idee was gekomen. We moesten een paar keer stoppen zodat ik kon uitrusten. Aan het eind moesten we ons dus nog haasten om in deze toestand op tijd te komen, maar we haalden het en de uitreiking liep toch uit. Dennis was de beste in zijn leeftijdscategorie en kreeg een standaardje en mocht een schaakboek uitkiezen. Zonder nadenken koos hij het enige Engelstalige boek. Daar was de boekwinnaar die als laatste mocht kiezen vast ook heel blij om! Ik was ook ruim de beste in mijn leeftijd maar kreeg daar geen prijs voor omdat iedereen maar voor 1 klassement een prijs kon krijgen. Dat was gunstig want ik won nu de prijs voor de beste in mijn ratingcategorie en dat was een beker en 100 euro! Ik moest een handtekening zetten dat ik de prijs had gekregen. Gelukkig hield ik bij de prijsuitreiking en het nemen van foto's alles binnen en ging ik pas terug in het hotel verder met mijn maag legen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten