Het volgende toernooi

Van de terugreis bij het EK had ik nog geen verslag gemaakt, maar natuurlijk waren er wel wat dingen gebeurd.

We hebben de laatste dag niet bijzonder veel gedaan. Eerst een beetje gewandeld in de prachtige oude binnenstad van Praag waarbij we 4 keer langs de beroemde stilstaande klok kwamen. Maar daarna shoppen, waarbij we natuurlijk Sterre en haar moeder tegenkwamen, en verder veel ijs gegeten. Ook waren er wat bijzondere dingen met ijs aan de hand. Eva en haar moeder vonden hun ijsjes namelijk te groot, en hadden ze weggegooid. Maar even later kwam er een zwerver, en die pakte hun ijsjes uit de prullenbak en at ze op!

Peng had beloofd dat ik nog een ijsje zou krijgen, maar we moesten het vliegtuig al in. Van Ted mochten we eigenlijk geen ijsje meer halen, maar Peng ging toch gauw naar de winkel rennen om een ijsje voor me te kopen! Gelukkig zat het in een bakje met een dekseltje erop, en kon ik het zolang in mijn tas verstoppen.

Wat wel jammer was, was dat we de laptoptas vergeten waren. Mijn vader had hem namelijk achter het gordijn verstopt, maar hij was iets te goed verborgen want we waren hem vergeten. Gelukkig zat er niks belangrijks in, hooguit pennen en wat papieren, maar wel zonde natuurlijk. Maar mijn vest heb ik wel voor het eerst mee teruggebracht van een EK!

Maar nu de echte reden waarom ik dit stukje schrijf, en dat is omdat ik op 30 augustus voor het eerst heb meegedaan aan een Popquiz. Die werd door Dimitri Reinderman georganiseerd in Amsterdam.

Mijn moeder en ik gingen met de trein, en gelukkig waren we naar station Heerhugowaard gefietst, en niet naar Alkmaar. Het begon namelijk vreselijk hard te regenen. Rene Olthof zou in Alkmaar misschien dezelfde trein nemen, en we hadden daar dus bij de trap op hem gewacht, tot 3 minuten voor vertrek. Maar geen Rene, jammer! Toen we in Amsterdam kwamen, stapte hij wel uit de trein! Hij was dus precies een minuut later ingestapt (en echt kletsnat geregend...). Het was wel pech dat we hem niet gezien hadden, want hij had de nieuwe New in Chess voor me meegenomen, en die had ik dan mooi in de trein kunnen lezen. In Amsterdam kwam ook mijn vader erbij en gingen we met zijn vieren eten bij de Thai. Het was erg lekkere curry, en bij het afrekenen mocht ik van Rene twee euro wisselgeld houden. Ik was blij, totdat mijn moeder zei dat ik daar mooi het inschrijfgeld van de quiz mee kon betalen!

Toen gingen we naar Cafe Batavia, waar Oom Bram al op ons wachtte. We moesten wel nog een naam voor ons familieteam bedenken, en Rene had in het restaurant al een aantal anagrammen van het woord Keetman bedacht, met als mooiste: EK-maten. Maar ja, oom Bram is geen Keetman! We kozen toen maar voor “Vader Abraham (want zo heet hij eigenlijk en hij is vader) en de Keettrappers”. Dimitri dacht dat we ketellappers hadden gezegd, en bleef ons zo de hele avond noemen! Eigenlijk vond ik dat trouwens een betere naam.

Jan Blom, van de crypto's op UtrechtSchaak, deed ook voor het eerst mee, en nu kon hij mooi aan mijn moeder de prijs van het cryptokampioenschap uitreiken. En Rene kon natuurlijk een mooie foto daarvan maken!

Ik had aan Dimitri mijn twee euro gegeven, en mijn moeder betaalde voor de rest van ons team. Toen kreeg ik van Bram weer twee euro terug, die hij nu niet hoefde te betalen!

Even later begon de quiz. We kregen een groot vel met een schaakbord erop. Op 32 velden stonden CD-hoezen afgebeeld, en onderaan stonden twaalf artiesten met de titel van hun CD. Maar welke hoorden nou bij elkaar? Ik wist er wel een paar, maar die werden natuurlijk niet gezocht. Dat was al een slecht teken. Ook kregen we een pak papier met 7 ronden erop. Zoals: California, Surfen, The Golden State, “Zoek de link” en nog een paar.

De andere deelnemers waren natuurlijk allemaal veel ouder. Ik denk dat de op een na jongste ongeveer 2 tot 3 keer zo oud was als ik. Maar het waren geen trollen, want ik deed in hun categorie mee in plaats van andersom. Leuk was ook dat veel zeer bekende schaaksites er waren, zoals New in Chess, Chessvibes (die zaten samen in het team “New in ChessVibes”), Utrechtschaak en natuurlijk maaike-schaken!

Het was heel leuk maar erg moeilijk, niet alleen de nummers waren vaak niet zo bekend, maar de geluidsinstallatie zorgde ervoor dat alle noten ook nog eens bijna hetzelfde klonken. Toch waren er een aantal teams die vrijwel alles wisten, ongelooflijk!

Ons team wist meteen al dat we goed zouden zijn in de ronde “Zoek de link” want daar moest bij gepuzzeld worden. De nummers die je moest raden hadden een thema waar je extra punten voor kreeg, als je het raadde. En ja hoor, het eerste nummer was Life is Life van Opus, de tweede wisten we niet, maar de derde was Kyrie van Mr Mister. Dus mijn ouders wisten toen het thema al, namelijk dat een woord steeds 2 keer voorkwam in de oplossing. Handig bij het raden van de volgende liedjes! Soms konden we daarom ons antwoord aanpassen, om in het thema te blijven. Van 1 nummer waarvan we wisten dat het door Michael Jackson was geproduceerd (dat moest je daar ook erbij raden), dachten we bijvoorbeeld te horen dat Diana Ross het zong, maar dat konden we nu mooi veranderen in Janet Jackson! Bij een liedje van het Goede Doel over Arnold Schwarzenegger konden we mooi de artiesten vervangen door “Henk en Henk”, en zo konden we nog slim wat verbeteringen aanbrengen. Helaas bleek achteraf dat Arnold Schwarzenegger het thema was, en waren onze eerste keuzes juist wel goed geweest!

Gelukkig weet Bram veel van hiphop, rap en andere herriemuziek, waardoor hij veel punten scoorde. Onder andere wist hij, in tegenstelling tot de echte cracks, dat een obscuur nummer van Tori Amos was. Zelf was ik vooral meegenomen als geheime wapen voor hele moderne muziek, maar daar was weinig van. Toch had ik wel wat vragen beantwoord. Helaas wist Bram uiteindelijk net iets te veel, want we waren geen laatste en hadden dus geen troostprijs.

Op de terugreis ging popquizcrack Chris de Saegher mee met ons in de trein, want hij had een meereiskaartje. Als dank gaf hij mij ook 2 euro, dus toch nog een prijs. Om half 1 waren we weer thuis, en kregen we een SMS van Bram dat we ook nog een fles drank hadden gewonnen, omdat hij dicht in de buurt zat met de vraag hoeveel albums Frank Zappa tijdens zijn leven heeft uitgebracht (62). Al met al dus een goede dag, toevallig 3 maal 2 euro gekregen, en het was erg gezellig.

De snor

De ronde op de laatste dag begint altijd wat vroeger, zodat we die dag een aangepast schema hebben. Ik zou om 11.15 met Peng voorbereiden, want Anna-Maja wou graag eerder. Maar toen ik op tijd kwam, stond Peng nog op haar te wachten. Ze was namelijk gaan slapen, en kwam 10 minuten na mij binnen, want ze wou toch maar kort voorbereiden. Peng ging toen maar met haar voorbereiden, want ze was tot half twee 's nachts bezig geweest om haar opening te bekijken. Wel jammer dus voor zowel mij, als Peng!

De partij was het leukste van dit hele toernooi. Het was namelijk een aardig meisje, en ze sprak goed Nederlands. We moesten de hele tijd grijnzen, omdat ik bijvoorbeeld mijn pen liet vallen, 1 keer de hik had, iemand in de buurt struikelde en we hadden ons notatiebiljet mooi versierd. Na de partij kwam de arbiter, en die keek wel een beetje raar naar onze blaadjes, maar hij zei gelukkig niks. De opening had ik op de derde dag al even bekeken met Peng, en ik had nog wel iets onthouden dus deed ik het goed, en met een trucje won ik het loperpaar en later de partij. Ik heb dus 4 uit 9 gehaald, de vorige 2 keer had ik 5 punten maar toen was ik van het oudere jaar, en nu ben ik nog van het jonge jaar. Ik heb ook een beetje pech gehad met underrated tegenstanders die wel goed spelen, en in sommige eindspelen werd het net niet gewonnen of remise voor mij. 

Anna-Maja won ook, en werd gedeeld eerste, maar tweede op weerstand. Wat jammer was, was dat ze de eerste ronde remise had, en daardoor een halfje minder had dan ze had kunnen hebben. Maar toch een geweldige prestatie! Robby en Jorden hebben allebei 6,5 gescoord, en zijn beide gedeeld 7e, dus mogen die ook naar het WK. 

Met het groepje hadden we weer ijs, en Peng nam iedereen die mee wou met zich mee, maar de opkomst was mager; alleen Sterre, Eva, Joris en ik gingen mee want Anna Maja was op de bus aan het wachten. Maar we hadden pech, want het winkeltje was deze dag al om 2 uur 's middags gesloten. Maar morgen krijgen we dan ijs, want dan gaan we met z'n allen Praag onveilig maken. Met de groep hebben we dit jaar nooit de ijsjesscore gehaald, wat nog niet eerder gebeurd is, voor zover ik weet. Maar dat maakt niet uit, want de scores van de spelers zijn zeker niet slecht!

Als afsluiting ging ik vanavond eten in het winkelcentrum, samen met mijn vader. Toen we bijna terug wilden gaan, kwamen we Anna-Maja en haar moeder tegen, en liepen we samen terug. Ze wisten helemaal niet dat je kon lopen, want de bus maakt een enorme omweg en dan moet je ook nog eens lang wachten. Maar dat hadden ze tot nu toe steeds gedaan. Wel jammer dat ze hier pas de laatste dag achter kwamen. 

Voor het eerst ben ik dit jaar naar de prijsuitreiking gegaan, maar dat is niet voor herhaling vatbaar, tenzij er natuurlijk Nederlanders prijs hebben. Een groepsfoto maken lukte ook al niet, want Diana en Catheleijne waren er weer eens niet. Eerst kwamen er 8 toespraken met vertaling erbij, en uit verveling gingen Cheryl en ik maar blindschaken, en met Anna-Maja water halen. Daarna kwamen de 5 prijswinnaars in 12 categorieen, en het volkslied uit het land waar de winnaar vandaan kwam werd iedere keer gespeeld. Het Wilhelmus dus net niet, maar het Russische volkslied kennen we nu allemaal bijzonder goed.

Om 10 uur gingen we allemaal meemaken dat Ted zijn snor liet afscheren, en zelfs een onbekende vrouw ging foto's maken. Ook Dolf houdt hopelijk woord, hij is in ieder geval wel van plan om zijn snor te laten staan! Daarna gingen we de groepsfoto maken, en Catheleijne en Diana waren gelukkig terug, maar na het maken kwamen we erachter dat nu Joris en Jorden er weer niet waren. Maar morgen, als we in Praag zijn, kunnen we natuurlijk nog wel een foto maken. Sowieso is het een heel leuk toernooi geweest!

Negen uit negen

Vandaag had ik een rokje aan, en dus had ik geen broekzakken waar ik het kamerpasje in kon doen. Bij het ontbijt wilde mijn vader daarom het pasje niet geven, omdat hij bang was dat ik het kwijt zou raken. Maar ik zei: "ik raak alleen grote dingen kwijt", dus gaf hij het toch maar. Toen ging ik, met het pasje, spelletjes doen. Het ging erg goed, en ik won veel, dus dat beloofde wat voor de partij. Op een gegeven moment, toen Sterre opstond, vloog er een pasje door de lucht. We dachten dat hij van Sterre was, en uit haar broekzak was gevallen. Maar later kwam ik mijn vader tegen en vroeg hij: "Maaike, waar is je pasje? Ik: "op de kamer of bij jou, toch?". "Nee", zei hij. Toen zei de moeder van Eva: "Er viel wel een pasje…". Die was dus toch van mij, Sterre had die van haar niet helemaal mee. Ze was bij haar kamer en kwam er ook net achter dat het niet haar pasje was. 

Toen we op de kamer van Lucas waren, lag er een tijdschrift over wetenschap en techniek, en allemaal volwassenenpraat. Dat scheen hij erg leuk te vinden, ook al is hij pas 11. Maar Joris en ik raadden hem de Kijk aan, waarvan we allebei een abonnement hebben gewonnen met de Kangoeroe-wedstrijd. Dat is een wiskundewedstrijd voor scholieren. Joris eindigt daar steeds heel hoog, ook al heeft hij 2 klassen overgeslagen! Maar Lucas zit niet op school, dus die kan daar denk ik niet aan meedoen.

Een van de machines waar je water kunt pakken bij de lunch was kapot, en spoot water in het rond als je er op drukte. Sterre en Pascalle werden nat omdat iemand voor ze dat deed. Maar mijn vader drukte zelf op die knop, en kreeg dus de volle laag! Hij had tijdens de lunch een shirt aan met Chinese tekens erop, en dat vond Peng wel interessant. Volgens haar stond er iets van nieuw jaar, en lekker eten. Dat sloeg dus nergens op bij deze gelegenheid, er had beter iets van "nat" kunnen staan, maar het had erger gekund met ''ik ben gek'' of zo. 

Voor de partij was ik mijn badge kwijt, en zonder mag je de speelzaal niet in. Dus leende ik die van mijn vader, en hoopte maar dat het niet opviel dat er "Parent" op stond. Ze letten niet erg goed op, dus dat zou waarschijnlijk wel lukken. Maar gelukkig had Cheryl mijn badge, die ik op haar kamer had laten liggen. Dus geen vest, maar wel wat andere dingetjes kwijt!

Ik speelde een Russische partij. Dat was niet voorbereid, we dachten dat het Schots of 1...Pc6 zou worden. Van Russich weet ik niet zoveel, want meestal gaat het over in het Schots. Maar nu niet, en ik kwam iets minder te staan.  In het eindspel had ik een dubbelpion, en kon ik dus geen vrijpion maken, maar zij wel. Ik verloor dus helaas.

Anna-Maja had helaas ook verloren, van een trol die blijkbaar hooguit 12 is. Volgens de coaches speelt ze volwassen en ziet ze er erg volwassen uit. Maar daar ben ik het niet mee eens. Ik vind dat ze gewoon raar haar en een snor heeft, en rond de 15 is. Nu maar hopen dat ze niet de trol met de hamer blijkt te zijn! Anna-Maja staat nu gedeeld 2/3 met 6,5 punt. De koploper met 7 punten moet tegen de ander met 6,5, wat wel gunstig is. Maar er is dan sowieso iemand met 7,5 en we weten nog niet wat er gebeurt bij gelijk eindigen. Maar een titel krijgen zit er nog wel in, want daarvoor is een plaats bij de eerste 3 voldoende.

Robby doet het ook goed, met 6 uit 8, maar was aan het verliezen. Gelukkig had hij nog een trucje in tijdnood, en de tegenstander zag het niet. Toen Robby het uitvoerde zag hij het wel, en met nog 1,5 minuut op de klok, rende hij gillend de zaal uit! Toen hij nog 45 seconden had, kwam hij nog wel terug om op te geven. Er is dus goede hoop dat er 2 mensen bij de eerste 5 eindigen, en dan scheert Ted zelfs een halve snor af!

Morgen speel ik tegen Iris Verstraeten, die me heel aardig lijkt. Ze spreekt geloof ik Nederlands, maar we mogen niet praten, dus dat wordt lastig om mijn mond te houden. Ze heeft niet zo'n hoge rating, maar vorig WK wel remise tegen Anna-Maja. Ik heb dit toernooi helaas niet zoveel punten, ook al omdat ik zoals vaak de laatste maanden steeds moe wordt tijdens de partij, maar Iris is Belgisch, dus ik heb wel 9 uit 9 met de landen!

Bloederige strijd

Vandaag moesten we al weer afscheid nemen van mijn moeder en Sandra want die gingen terug naar huis. Ze zaten toevallig in hetzelfde vliegtuig als de vader van Pascalle, en konden dus mooi een taxi delen. Heel goed heb ik niet gescoord in de dagen dat ze hier waren, want voordat ze er waren stond ik op 1,5 uit 2, maar daarna kwam er maar 1 uit 4 bij. Maar het lag niet aan hun, en hopelijk kom ik nu weer in mijn normale EK-ritme.

Mijn blog heeft nu bijna 600 pageviews per dag, maar of de blogstatistieken heel betrouwbaar zijn weet ik niet. Volgens die statistieken is bijvoorbeeld ook een van de artikelen tijdens het EK 2011 het meest gelezen de afgelopen dagen. Dat lijk me niet te kloppen. Ook heb ik van verschillende mensen gehoord dat het niet lukt om volger te worden: ze krijgen geen mail bij een nieuw bericht als ze zich als volger gemeld hebben. Dat verklaart wel waarom er geen volgers bijkomen, dat werkt dus kennelijk niet goed bij dit blogprogramma. Wat ook vreemd is, is dat de meest gebruikte zoekterm om op mijn blog te komen "Maike Keetman" is, dus fout gespeld. Maar sinds ik hier van de week in de boekhandel heb gezien dat de meest succesvolle schrijfsters die ik lees hier J.K. Rowlingova, en Suzanne Collinsova heten, vind ik het prima als mijn naam fout gespeld wordt!

Vandaag mocht ik weer tegen een aardig meisje. Ook al heette ze Kubicka, ze was gelukkig zeker niet net zo breed, als lang. Vorig jaar speelde ik tegen de ene reuzin na de andere, maar bij de groep tot 14 heb ik nu nog maar tegen 1 volwassen trol gespeeld. Vreemd genoeg zijn er daar in de groep tot 12, net als vorig jaar, wel weer veel van. Misschien smokkelen ze in die groep nog wel de leeftijden, en tot 14 niet meer. In de partij kwam ik niet verder dan remise. Ze ruilde alles bijna zonder nadenken af. Daarom liet ik een keer een slechte afruil voor haar toe, die ze ook meteen nam. Daardoor kwam ik nog wel tot een toreneindspel met een pion meer, maar dat kon ik net niet winnen. Dus mijn schema wordt nu: 1.5 uit de eerste 2 ronden, 1.5 uit de 5 partijen op de dagen met bezoek, en minstens 1.5 uit de laatste 2 partijen.

Anna-Maja wist weer te winnen en staat nu alleen bovenaan! Helaas ging het met de rest wat minder, en doen er geen anderen meer mee om de eerste plaats. Maar als er 1 bij eerste 5 komt gaat de snor van Ted er af, dus dat zit er zeker nog in. Maar eigenlijk is Dolf delegatieleider, en Ted dit keer niet, dus ik vind dat Dolf ook iets moet doen. Ter compensatie van Ted stel ik dus voor dat Dolf tot aan het volgende EK zijn snor en baard laat staan, als er iemand bij de eerste 5 komt! 

Na het lekkere eten (Moussaka!) gingen we voetballen. Anders, dat is de vader van Jonas, en mijn vader gingen eerst tegen 6 kinderen. De vaders stonden misschien wel voor maar kwamen niet ongeschonden uit de strijd. Hun benen zaten vol bloederige strepen. Dat kwam niet door ons harde spel, maar door vliegjes, die steeds maar beten. Zelf had ik ook veel van die plekjes, maar gelukkig met minder bloed. Eva kwam er ook niet helemaal zonder kleerscheuren vanaf. Op een bepaald moment ging de bal over een hek, en zij klom er razendsnel overheen. Maar het was geen goed hek, want er zaten slecht zichtbare scherpe punten aan de bovenkant, waardoor haar favoriete broek kapot scheurde, en ze ook haar been bezeerde. Terug kon mijn vader haar nog net over het hek tillen, en gelukkig kon ze even later met een andere broek, waar toch al een scheurtje in zat, weer verder voetballen.

Morgen speel ik tegen Agne Semonaviciute. Gek genoeg heb ik al voor de vijfde keer wit, maar daar klaag ik niet over. Ze heeft geen hoge rating, en ook een weinig pakkende naam, maar is volgens mij wel heel sterk. Ze heeft zelfs in dit toernooi, dus tegen veel underrated meisjes, al een hoge TPR, en won bijvoorbeeld hier al van Anna Vasenina (vorig jaar Europees kampioen tot 12 jaar), en speelde remise tegen Aydan Hojjatova, Van Anna verloor ik vorig jaar, en van Aydan dit jaar. Het goede nieuws is wel dat Agne uit Litouwen komt, dus dat is al mijn achtste land. Negen uit negen is dus nog mogelijk! 

Fruit

Vannacht had ik nachtmerries over casinomensen die ons te pakken kregen, en mee naar buiten namen in de kou om ons te martelen. Maar gelukkig zat vanmorgen iedereen normaal aan het ontbijt. Eva was er ook gewoon, en had veel te veel fruit opgeschept, dat ze daarom maar aan de anderen ging uitdelen. Na het ontbijt wilden we de kat weer eten geven en gooiden we worst over het hek. Maar hij kwam niet, dus gooiden we maar een klokhuis over het hek, want dat zou meer lawaai maken, en dan zou hij misschien op het geluid afkomen. Maar ook dat hielp helaas niet. 

Nu we het toch over appels op de grond hebben: in de buurt van het hotel is een appelboom waaromheen allemaal appels op de grond liggen, sommige klein, andere aangevreten, etc. Maar ze lijken verder wel precies op de appels die sinds een paar dagen in het hotel bij het eten liggen. Zou dat toeval zijn? 

Omdat er niet zo veel keus is qua fruit in het hotel hadden we druiven gekocht. Maar het bleken pittige druiven te zijn, dat wil zeggen, nog met pitten er in. Nu had ik wel eens bedacht dat er natuurlijk niet alleen maar druiven zonder pit gekweekt konden worden, maar ik wist nooit wat ze dan deden met de druiven waar wel nog pitten in zitten. Maar nu weet ik het: die worden naar Tsjechie gestuurd!

Bij de lunch bleek dat ik voor mijn partij van gister de prijs van de partij van de dag had gewonnen! Sinds 2 dagen kiezen de coaches een partij van een van de Nederlanders die ze tot partij van de dag uitroepen. De eerste dag was dat de partij van Pascalle die mooi speelde en haar eerste punt pakte, dit keer was het mijn partij. Zelf vond ik het niet zo heel bijzonder, omdat mijn tegenstander niet zo sterk speelde, maar ik zette wel beide lopers van haar buitenspel, en kon er toen ook 1 winnen. Als prijs kreeg ik een zakje snoep dat ik na afloop bij de analyses wilde leggen, bij de andere etenswaren die daar door verschillende ouders en spelers neergelegd worden. Maar mijn partij duurde te lang, dus dat moet tot morgen wachten. Meer info over de partij van de dag staat op het schaakuitzendingenblog! Ook hadden we weer veel fruit, en voor de grap hadden we er zout overheen gestrooid en op de tafel van de ouders neergezet. Vervolgens gingen we om de beurt naar hun tafel om zogenaamd iets te vragen. Sterre bijvoorbeeld: "Mam, hoe laat is het?". Maar eigenlijk gingen we natuurlijk om te zien of de ouders het op zouden eten. Toen Cheryl ging om te vragen of haar vader lekker fruit had gegeten, bleek dat hij gewoon bijna alles had opgegeten!

Helaas maakte ik bij de lunch een vlek op mijn nieuwe t-shirt, maar gelukkig hadden we ook een EK-shirt gekocht, dus kon ik dat aan tijdens mijn partij. Mijn toernooi blijft volgens rating lopen, en ik verloor dus van de als eerste geplaatste Anna-Lena Schnegg. Ze was trouwens best een aardig meisje, en keek helemaal niet chagrijnig of zo, zoals veel andere tegenstanders. Het ging wel redelijk, alleen ik koos het verkeerde plan door open te breken terwijl dat niet nodig was. Op een gegeven moment moest ik de dames ruilen, en daarna werkten mijn stukken niet meer goed samen. Het werd een toreneindspel met 2 pionnen minder, wat ik niet kon houden. 

Van onze hooggeplaatsten wonnen Anna-Maja en Robby weer zodat die nu heel hoog staan en serieus om de eerste plaats meedoen! Ook Lucas doet het goed met 4.5 punt, en bij het eten zat ik lekker met hem te kletsen. Misschien kletsten we zelfs zo veel dat we Dolf hebben weggejaagd, want die was opeens verdwenen. Bovendien vond mijn moeder het jammer dat ze niet genoeg taart had om in onze monden te stoppen, om ons zo stil te krijgen!

Maar Lucas vertelde wel mooie verhalen. Zoals toen hij een paar jaar geleden overlegde met zijn tegenstander in de laatste ronde om remise te spelen, en zo de 1e prijs te delen. Ze spraken af om een pat in 12 op het bord te brengen, maar Lucas speelde toen de laatste zet wat anders, en zette mat in plaats van pat, en pakte zo de 1e prijs. Dat scheelde 75 euro!

Morgen speel ik tegen de Poolse Anna Kubicka.  Dat is dus weer een tegenstander uit een nieuw land, de zevende op rij, zodat de 9 verschillende landen nog altijd mogelijk zijn! 

De prachtige oude binnenstad

Vandaag mocht ik als eerste voorbereiden van Peng, zodat ik met Sandra en mijn ouders naar de stad kon. Mijn moeder ging metrokaartjes kopen, en onder de 15 jaar mag je nog een kinderkaartje. Die zijn zelfs net zo goedkoop als een kaartje voor een koffer, zodat Sandra zich tamelijk beledigd voelde toen ze zondag aankwamen, en zij niet meer waard was dan de koffer. De vrouw die nu de kaartjes verkocht sprak geen woord Engels, en liet allerlei kaartjes zien behalve de kinderkaartjes, want wij waren niet mee het winkeltje ingegaan. Maar gelukkig heeft mijn moeder vroeger wat Russisch gestudeerd en wist ze het woord voor kind, waarna de vrouw haar begreep. 

Eenmaal aangekomen in de stad had ik al binnen 5 minuten gescoord met shoppen: een leuk t-shirt voor weinig, en we mochten ook nog met euro's betalen, waarbij we tegen een hele goede koers kronen terug kregen. Zo laat je zien wat shoppen is! Vervolgens wilden we ijsjes kopen, maar alleen ik zag natuurlijk dat de bolletjes precies in die winkel veel te duur waren: 2 euro per bol, terwijl ze ergens anders hooguit 1 zijn. Zo zie je maar weer dat een goede shopper geld oplevert in plaats van geld te kosten!

Na het shoppen moesten we als eerste naar de astronomische klok. Toen we daar waren vroeg Sandra net hoe laat het was, maar dat konden we er niet op zien. Wel de stand van de planeten als je het snapte, wat ik totaal niet deed. Dus deze topattractie vond ik al niks. De tweede attractie was een stokoude brug, met lelijke oude beelden. De brug en het uitzicht waren wel mooi, hij was alleen erg vies. Je kon daar zelfs in van die plastic ballen, waar ik bij het vorige EK ook in was geweest, over de rivier lopen. Maar die brug zelf was mij veel te lang. Gelukkig hadden we geen tijd om hem over te steken, want ik  moest op tijd terug zijn. Als je niet om 3 uur achter je bord zit heb je namelijk meteen verloren.

We gingen in de stad wat eten, en er zijn volop leuke restaurants met lekker eten. Maar bij de eerste waar we zaten, merkten we dat we opeens volop in de rook zaten, en daar kunnen we heel slecht tegen. Bovendien is het erg smerig. Gelukkig hadden we nog niet besteld. Toen herinnerden we ons weer dat Tsjechie op rookgebied het achterlijkste land van Europa is, want je mag overal roken. In de reviews op internet van ons hotel was dat ook een grote klacht, waarop het hotel antwoordde dat ze nu eenmaal meer rokers dan niet-rokers als gast hebben, en het daarom niet gingen veranderen. Maar gelukkig wordt er tijdens het EK niet gerookt in het hotel, misschien omdat het een jeugdtoernooi is. We probeerden nog om ergens anders te eten, maar overal mocht gerookt worden, sterker nog, we zagen nergens iemand die niet aan het roken was tijdens het eten! Nu wisten we ook waarom die brug zo vies is, dat komt natuurlijk door al die rook! Dus waren we wel klaar met die fantastische oude binnenstad van Praag, en gingen we maar terug, want bij het metrostation bij ons hotel, is een heel groot en modern winkelcentrum waar je niet mag roken, en wel volop kunt eten. We kregen daar heel veel en lekker Chinees eten voor nog geen 4 euro!

Mijn partij verliep grotendeels zoals mijn eerste partij en ik heb opnieuw gewonnen. Zij had kennelijk absoluut niet voorbereid! Ik sta nu weer op 50% en mijn partijen verlopen eigenlijk volgens rating: gewonnen van  2 zwakkeren, en een half uit 3 tegen sterkeren. Mijn groepje had vandaag 2 punten want ook  Anna-Maja won weer. Ze had daarbij wel wat geluk nodig, want haar tegenstandster kon de dame insluiten, maar deed dat niet. Dus misschien heeft ze dit toernooi wel het beetje geluk dat nodig is om het toernooi te winnen. Morgen speelt ze op het eerste bord tegen de enige met 5 uit 5: Judit uit Hongarije. Dat is minder eng dan het lijkt want bij een eerder EK heb ik daar ook tegen gespeeld, en gewonnen, al zal ze nu beter zijn geworden. De score van de hele ploeg was vandaag niet zo goed: 7 uit 16. Maar behalve Anna-Maja, doen ook Roger en Robby heel goed mee bovenin met 4 uit 5.

Na het avondeten gingen we voetballen.  Een speler was zijn badge vergeten, dus probeerden we terug door het casino weer in het hotel te komen, al mogen kinderen dat natuurlijk niet. Ze zagen ons en kwamen achter ons aan, dus moesten we rennend het hotel in. Eva verloor daarbij de dop van haar fles en moest dus terug. Toen moesten we nog harder rennen, maar in de gangen van het hotel vlogen we alle kanten op, en hebben we ze denk ik afgeschud. Het is mij in ieder geval gelukt om mijn kamer in te komen voordat ze ons te pakken hadden, ik zie morgenochtend aan het ontbijt wel of dat bij alle anderen ook het geval was, want ik ga nu mijn kamer niet meer uit!

Morgen speel ik tegen Anna-Lena Schnegg uit Oostenrijk, de nummer 1 geplaatst met een rating van 2088. In Chessbase heeft ze maar liefst 188 partijen, waarvan ze de eerste won tegen Eva Moser (2471) in het Oostenrijks dameskampioenschap dit jaar. De 2e partij die ik zag verloor ze, maar dat was wel tegen Anish Giri. Een interessante tegenstandster dus, maar ze heeft net als ik 2.5 punt, dus je weet nooit hoe het loopt.

Dierendag

Na het ontbijt gingen we naar het minisupermarktje en daar hebben we voor de verandering eens een normale fles water gekocht, inclusief blauwe dop. We hebben nu dus een mooie verzameling.

Daarna ging mijn vader Praag onveilig maken, samen met mijn moeder en Sandra. Dat zal de stad niet snel vergeten, want ze gingen namelijk een dagje naar de dierentuin! Mij leek het geen groot succes, want het was vandaag belachelijk warm. Maar aan de andere kant was het ook wel een goed plan, want in een dierentuin is veel schaduw. Het was wel een mooie dierentuin, met onder andere een komodovaraan en bokken die op een enorm hoge steile rotswand leefden. De foto's zien er goed uit, misschien kan ik er nog een keer  1 gebruiken, als ik bijvoorbeeld tegen een gorilla-achtige speel. Later zagen we ook dat er door de toernooi-organisatie precies vandaag een excursie daar naar toe werd gehouden!

Trouwe lezers hebben zich misschien al afgevraagd waarom ik nog niks over een vest heb geschreven. Nou, dat komt dus door de hitte! In de speelzaal was het de eerste dagen wel redelijk koel, maar de airco kan het nu al niet meer aan, wat ook op de kamers het geval is. Ik snap nu wel waarom het in de zomervakantie gehouden wordt: normaal spelen we in een vakantiehotel aan zee en wordt het erna gehouden omdat dan het seizoen af is. Maar nu is het juist in de zomervakantie omdat er dan hier niemand anders wil komen met deze hitte! Maar wanhoop dus niet: ik heb mijn vest wel mee, alleen nog niet gebruikt, maar hij zal vast nog avonturen beleven…

Toen we gisteravond terugkwamen van het voetballen, zagen we een heel klein, maar schattig katje zitten. Pascalle had haar raam nog open staan 's nachts, en hoorde hem vaak miauwen. Dus had ze bij het ontbijt wat worst in een servetje meegenomen, want dat eet toch bijna niemand, en hebben ze het hem gegeven. Ik ben benieuwd of het geholpen heeft, of nu juist nog meer gaat miauwen...

Mijn tegenstander van vandaag was geen gorilla-achtige maar een heel aardig meisje. Twee dingen waren wel een beetje vervelend: het eerste was dat ze over 1 zet 40 minuten deed, en ik me erg verveelde. Het tweede was dat ze sterker speelde dan ik. Het was  weer een Siciliaanse partij, en het was erg lastig. Gister kwam ik te snel in actie, vandaag te langzaam. Maar het was een sterke tegenstandster, die goed oplette, en ik speel de opening pas een half jaar dus ik moet nog veel leren!

De hele groep had 50% vandaag, net als mijn groepje want onze voorlopig belangrijkste troeven, Roger en Anna-Maja hebben weer gewonnen. Maar Schoppen en (van) Harten zijn natuurlijk ook altijd belangrijke troeven! Wat me wel opviel, is dat onze meeste kinderen uit de oneven jaren komen. Zo is boven de 12 alleen Roger uit een even jaar. Dat houdt in dat veel van ons volgend jaar weer mee kunnen doen in dezelfde groep, inclusief ikzelf, en dan kunnen we ook meer punten halen! Wat verder ook mooi was, was  dat Pascalle gewonnen had, want nu is iedereen van de nul af. Bovendien had ze dat wel verdiend na haar goede daad van vanmorgen!

Morgen heb ik weer iemand uit een nieuw land voor de boeg, namelijk de Tsjechische Tereza Beluska. Haar rating is nog niet zo hoog, maar haar TPR is stukken hoger dus ze zal wel underrated zijn. In elk geval is mijn doel om tegen 9 verschillende landen te spelen nog haalbaar.

Het mysterie van de halve ouder

Misschien dat trouwe en aandachtige lezers van mijn blog (als die er zijn tenminste, erg veel opmerkingen of volgers zie ik er niet op verschijnen, al zijn er wel veel pageviews) zich al hebben afgevraagd wie de halve ouder uit mijn aankondiging van het EK was. Dat was uiteraard mijn moeder. Zij komt namelijk maar de helft van de tijd. Vandaag kwam ze aan met mijn zus Sandra. Mijn broer Dennis is natuurlijk niet mee. Er is maar 1 ding dat hij saaier vindt dan een schaaktoernooi bezoeken, en dat is een stad bezoeken, wat mijn ouders en Sandra de komende dagen vooral van plan zijn.

Op het vliegveld probeerde mijn moeder kaartjes voor de bus naar hun hotel te kopen in een automaat. Maar die accepteerde alleen muntjes en zij had alleen maar Tsjechische bankbiljetten. Maar mensen vertelden dat je ook gewoon kaartjes in de bus kon kopen. Dus stapte ze de bus in en vroeg aan de chauffeur of ze kaartjes kon kopen. Kennelijk had die ofwel een hekel aan buitenlanders of gewoon een zondagochtendhumeur, want hij zei: "Nee", deed de deuren dicht, en reed weg met mijn moeder in de bus. Stoppen wou hij ook niet meer, en de eerste halte kon wel midden in Praag zijn. Daar stond Sandra dan op het vliegveld van Praag met hun zware koffer en haar 14 jaar, maar zonder paspoort, geld, telefoon, of het adres van hun hotel! Typisch weer iets voor hun om in zo'n situatie terecht te komen! 

Gelukkig bleek dat er ook hele aardige Tsjechen zijn, want toen mijn moeder vanaf de eerste halte snel over de weg terugliep (er was geen stoep), bleek dat iemand Sandra al zijn telefoon had geleend, en hij heeft ze daarna ook nog geholpen kaartjes te kopen!

Ze zitten in een hotel hier 10 minuten lopen vandaan, maar het volgende probleem diende zich al weer aan. Iedereen die in het EK-hotel verblijft heeft namelijk een badge gekregen. Ik 1 met: "Maaike Keetman, player G-14", en mijn vader 1 met "Parent" erop. Zonder badge kom je het hotel niet in. Ik denk dat dat is, omdat mensen uit sommige landen hier anders stiekem bij hun landgenoten op de kamer zouden slapen, of hier eten zonder te betalen. Maar ik had een truc bedacht om die waterdichte beveiliging te ontlopen: eerst gaat mijn vader naar buiten met onze 2 badges, en komt dan terug met Sandra die dan mijn badge om doet. Vervolgens ga ik met de 2 badges mijn moeder halen, die dan keurig met een parent badge naar binnen komt! 

Voordat ze er waren had ik al boodschappen gedaan met mijn vader. In de supermarkt heb ik hem laten zien dat we niet het water met de rode dop moeten kopen, maar die met een groene dop, want blauw was er niet. Bovendien moet je altijd even goed schudden om te checken dat er geen belletjes ontstaan. Als ervaren shopper moet je beginners nou eenmaal soms wat op weg helpen met hun voorzichtige eerste stapjes op shop-gebied. Helaas bleek terug in de hotelkamer dat we toch weer 1.5 liter bubbeltjeswater erbij hadden! 

Bij de lunch at Sandra mee, in plaats van mijn vader, want hij had haar niet naar binnen gesmokkeld zodat we allemaal gratis konden eten. Hij ging liever met mijn moeder uit eten, want hij is niet zo enthousiast over het eten in het hotel. Maar precies deze keer was de lunch natuurlijk juist heel lekker, met kip-kerrie en ze hadden ook lekkere appels.

Normaal zit ik voor de partij meestal rustig bij mijn vader op onze kamer wat te puzzelen of zo. Maar met Sandra was dat nu iets anders. Ik weet niet of het daardoor kwam, maar ik speelde een slechte partij tegen mijn sterke als 8ste geplaatste Russische tegenstandster (2021). De opening was nog wel goed, het werd een egelopstelling en ik stond niet slecht. Maar ik had geen geduld, brak het te vroeg open, verloor daardoor eerst een pion, en even later ook nog simpel een stuk. Maar ja, als je dan toch een aantal slechte zetten doet, dan maar beter in 1 partij, en tegen een sterke tegenstandster!

Bovendien had mijn groepje van 4 toch al 3 punten, want Roger, Anna-Maja en Julian wonnen. Roger staat nu zelfs op 3 uit 3! De score van de hele ploeg was ook heel goed: 11 uit 16, dus 1 puntje te kort voor de ijsjesscore. Sorry jongens! Na het eten kregen we het ijs van Peng voor onze score op de eerste dag, en daarna gingen we voetballen. We deden Nederland-Rusland. Dat was eerst heel leuk, maar er kwamen steeds meer Russen bij, zodat we na een tijdje tegen een enorme overmacht moesten, en toen was het niet meer zo leuk. Daarom gingen we maar spelletjes doen, dat was wel weer leuk.

Morgen speel ik weer tegen een sterke speelster, namelijk Aydan Hojjatova (1920) uit Azerbeidjan. Zij is al WCM omdat ze een keer bij de eerste 3 eindigde op een EK. Er zijn morgen volgens mij 4 Nederlanders live: namelijk Roger, Anna-Maja, Julian en Diana.

Net geen ijs

Na het ontbijt, wat nog steeds lekker was, had Peng berekend dat ik om 11 uur mocht komen om voor te bereiden, na Roger en Julian. Maar toen ik op de deur klopte, was ze er niet! Na nog 2 keer kloppen ging ik maar terug naar mijn kamer, en mijn vader zei dat ik het nog een keer moest proberen, en anders naar een van de andere coaches moest gaan. Ze was er nog steeds niet, maar Dolf ging haar bellen en ze zat nog op de kamer van Julian en Roger, want het bleek op half 12 uit te komen bij de geplande 40 minuten per persoon. Ook grootmeesters maken dus rekenfoutjes in simpele sommen!

Ik speelde tegen de sterke Sonja Bluhm, en ik had goed voorbereid met Peng en een afwijking van mijn normale spel bedacht. Maar zij had ook goed voorbereid, want ze week helaas eerder af. Toen wist ik het niet meer zo goed, maar zij daarna blijkbaar ook niet. Op een gegeven moment ruilde ik de loper voor het paard om een pionnetje te winnen. Zij kreeg daardoor wel een sterke vrijpion en stond iets beter. Ik gaf de pion terug en het was remise, we hadden namelijk al 4 keer herhaling van zetten. Maar claimen leek me te moeilijk in het Engels, en ik dacht dat we toch al bijna 40 zetten hadden gedaan, dus wachtte ik tot de 40ste zet. Maar toen had ze weer tijd en ging ze door, maar 5 zetten later deden we toch remise.

Mijn groepje had weer een mooie plusscore, maar net geen ijsjesscore want we hadden 2.5 uit 4. Roger en Anna-Maja wonnen. Julian speelde echter tegen een sterke IM, speelde erg goed volgens Peng, had grote winstkansen, maar verloor helaas toch. We hadden dus beter gister 3 kunnen hebben en vandaag 3, in plaats van 3.5 en 2.5!

De hele groep had 7.5 punt vandaag, dus de andere groepen hadden samen net als gister 5 punten. Dat kwam doordat de jongere kinderen niet zo goed gescoord hadden, maar we staan wel nog op 50%.

Tijdens het avondeten, wat niet echt lekker was, was ik  zoals wel vaker druk aan het praten. Er lag nog een hap taart op mijn lepel, dus de vader van Pascalle pakte het op en stopte het zo in mijn mond om me stil te krijgen! Aan onze tafel werd dus veel gelachen, aan de andere tafels werd vooral veel gegeten. 

Na het eten gingen ik met Sterre, Eva en Pascalle op mijn kamer het spelletje regenwormen doen, en Eva was heel druk. Of dat nou kwam doordat haar moeder er niet bij was of vanwege het bubbeltjeswater dat we haar gegeven hadden weten we nog niet. Daarna gingen we dalmutti spelen op haar kamer, waar haar moeder was, en was ze heel wat minder druk gelukkig.

We kwamen Catheleijne ook tegen, en die zei dat ze moe was en vroeg ging slapen, en inderdaad was het erg rustig vannacht in het hotel... Ik heb dus goed geslapen, maar vanochtend leek het wel alsof de hele Russische ploeg met de lift ging om mij wakker te maken. Ik speel namelijk tegen de Russische Anastasya Parmanzina, die als 8ste geplaatst is met rating 2021. Als ze dat echt deden om mij wakker te krijgen, is het een speelster die weinig risico neemt, gezien het lawaai in de lift.

Vandaag zitten er weer 2 Nederlanders live, namelijk Roger en Cheryl, die allebei 2 punten hebben. Anna Maja en ik hebben 1,5 maar zitten helaas net niet live. Op naar de lelijke borden dus!

De eerste ijsjesscore

De dag begon goed, met het ontbijt. Het was erg lekker, en ook fijn was dat je nu ook koffie, thee, chocolademelk en sinaasappelsap gratis kon krijgen en niet alleen maar water. Er waren zelfs weer verschillende soorten taartjes! 

Na het ontbijt gingen we de zaal bekijken. Omdat alles in het hotel gespeeld wordt, en er geen zaal is waar alle 1100 kinderen in kunnen spelen, zijn er 3 zalen. Ik zit in de mooiste zaal, samen met de D-meisjes en de C-jongens. Ook zitten de live-borden in deze zaal, en daar zijn er heel veel van, 10 in elke groep behalve bij de E-tjes. Minpuntje was dat de andere borden verschrikkelijk zijn, in plaats van witte vakjes zijn ze knalgeel en er zit een enorme streep in het midden.

Daarna gingen we trainen en lunchen. Zoals bij het eten gebruikelijk is, was niet iedereen er op tijd, en ging ik nog even naar de zaal toe om de indeling te bekijken. Ik speelde tegen Berina Ajanovic, uit Montenegro. Ik had al getraind met Peng en Anna-Maja, dus we gingen niet meer verder voorbereiden.

Gelukkig was ook de lunch lekker, met patat en pasta, en natuurlijk taartjes!. Jammer genoeg was er alleen water te drinken, en het water hier vind ik niet zo lekker. Tijdens het eten hoorden we dat er een supermarkt in de buurt was, dus gingen we daar heen. Maar hij was tussen 1 en 2 gesloten, net toen wij er waren! Later heeft mijn vader toch wat spullen ingeslagen, waaronder een enorme fles water. Maar helaas, toen ik een glas pakte, bleek het bubbeltjeswater te zijn en dat lusten we allebei niet! Logisch, want hij doet nooit boodschappen thuis. Volgende keer beter, want dan ga ik mee en het is toch heel goedkoop allemaal.

Nieuwe regel is dat je geen remise aan mag bieden voor de 40ste zet. Je verliest niet als je het toch doet, maar je krijgt wel een waarschuwing. Dat vind ik niet zo erg, want ik speel, op een ongelukje 4 jaar geleden na, toch nooit remise op het EK. Maar een paar borden naast me bood een meisje wel te vroeg remise aan. De tegenstander ging een arbiter halen, en die ging aan het meisje vertellen waarom dat niet mag. Alleen ze sprak geen Engels, dus pakte de arbiter haar naamkaartje en keek uit welk land ze kwam. Hij zocht in de lijst met arbiters een arbiter die haar taal sprak, en die ging toen vertellen waarom het niet mag. Wat een gedoe, alleen maar om een waarschuwing te geven! 

Ik had een leuke partij, en ging in de aanval. Ze lette even niet op en ik won een kwaliteit, en gelijk daarna zou ik of een stuk winnen, of nog een kwaliteit, of het was mat, dus ze gaf op. Als de partij klaar is moet je een arbiter zoeken, en die haalt dan je papieren op. Ik ging er 1 halen, maar kennelijk begreep hij me niet goed, want toen ik zei dat ik klaar was en wilde dat hij de uitslag noteerde, zei hij in het Engels dat ik meteen de zaal moest verlaten! Maar gelukkig kwam er snel een andere arbiter, en was het geen probleem.

Met de hele groep hadden we een magere score van 8,5 uit 16. Niet slecht natuurlijk, maar meestal hebben we in de eerste ronde wel de ijsjesscore. Dat houdt in dat bij 12 uit 16 de coaches alle kinderen moeten trakteren op ijs. Maar mijn groepje had een mooie score, van 3.5 uit 4, en bij minstens 3 uit 4 krijgen wij alle 4 ijs, dus dat is wel gelukt! Ik wist wel dat we een goed groepje hadden, maar het betekent wel dat de andere 3 groepen samen een minscore hadden. De groep van Sipke had zelfs maar 1 uit 4. Bij andere toernooien telde dat vaak als omgekeerde ijsjesscore, zodat dan de spelers de coach moeten trakteren!

Na het analyseren, moesten we nog even wachten tot het eten. Eva vroeg dus aan mij of ik haar partij wilde zien en dat wilde ik wel. Ze speelde erg goed vond ik, had goede plannen bij haar zetten, en na 40 zetten stond ze een toren en een paard voor. Maar omdat het toen wel weer mocht, bood haar tegenstander meteen daarna remise aan! Je kunt het altijd proberen natuurlijk… Wat ook grappig was, was dat later in de partij de tegenstander zichzelf schaak zette, maar Eva zag het ook niet, dus speelden ze gewoon verder! Dat was wel een probleem bij het invoeren natuurlijk, maar dat hebben ze opgelost. 

Het avondeten was een ramp, vonden de meeste kinderen, maar de ouders niet. Het enige lekkere was rijst. Gelukkig waren er ook broodjes en komkommers, dus heb ik wel iets gegeten, en ook wat fruit en taart. Na het eten gingen we nog voetballen, en dalmutti spelen. Ik ging op tijd naar mijn kamer want ik heb veel slaap nodig. Maar in slaap vallen was weer niet makkelijk met de herrie van de lift. Gelukkig wordt de lift steeds minder gebruikt als het later wordt. Maar dan zijn er altijd nog ploeggenoten onder ons, en dan bedoel ik letterlijk onder ons, die tot na 2 uur 's nachts lawaai maken! Dat mogen ze van mij zelf weten, als ze dat maar niet op de hotelkamer doen, want de buren willen slapen. Maar waarschijnlijk doen ze het juist op de kamer omdat anders de coaches het zouden kunnen zien! Ook werd ik weer te vroeg wakker, want om een uur of 7 gaan mensen de lift weer gebruiken. Voordeel van zo vroeg wakker zijn is wel dat ik dan al mijn blog kan maken, maar ik denk niet dat dat belangrijker is dan uitgerust spelen!

De tweede ronde speel ik live, tegen Sonja Bluhm uit Duitsland met de 11e rating (1977). Dat is mooi, want dan zit ik op een mooier bord! Van onze ploeg, zit verder ook Julian op een livebord. Het begint om 3 uur.

De reisdag

De eerste dag van het EK wordt er nog niet gespeeld, maar valt er des te meer te vertellen. Mijn vader en ik waren iets te laat op Schiphol, maar nog net op tijd voor de foto die daar gemaakt werd van de hele ploeg. Eerst moest ik daarvoor een oranje t-shirt aandoen, want Arlette kwam voor iedereen 2 oranje t-shirts en een sweater brengen. Dat was voor de meesten denk ik een grote verrassing, en voor mij ook nog een beetje. Een paar maanden gelden had Dolf namelijk al aan mijn vader verteld dat hij bezig was  om daar een sponsor voor te zoeken. Ongeveer 2 weken voor het toernooi kreeg hij een mail van Arlette, dat ze een sponsor zochten, en dat omdat zijn bedrijf HiQ Invest, het NK-D sponsort, zij als eerste de kans kregen om dit te sponsoren. Ik dacht eigenlijk dat er dus geen shirtsponsor meer was gevonden, en dat klopte ook, maar de bond had het toch weten te regelen. Dus toch een leuke verrassing. Ik moest eerst een veel te kleine sweater aan, en ik wees naar de grotere met mijn naam er op, maar die had Arlette eigenlijk al aan Anna Maja gegeven omdat die van haar te klein was. Maar toen bleek dat ik niet alleen ouder, maar ook groter ben dan Anna Maja kreeg ik toch de mijne. Voor Anna Maja werd ook nog een oplossing gevonden. Onze coach Peng is namelijk wel kleiner dan zij, dus werden de sweaters van hen geruild. Maar Peng is niet de kleinste van de groep, want er zijn een paar hele schattige hele kleine kinderen van hooguit 9 jaar bij, namelijk Eva en Jonas. Zelf deed ik ook voor het eerst mee toen ik 9 was, maar ik was vast niet zo schattig. Op de foto kijk ik niet naar de camera, want ik ben natuurlijk aan het opletten of er iets gebeurt dat in mijn blog kan!

Even later moesten we door de douane. Mijn vader kwam er zonder problemen doorheen, maar mijn koffertje moest open. Het bleek dat onze toilettas erin zat. Dus moesten we een pot gel en een fles deo weggooien, omdat je niet meer dan een bepaalde hoeveelheid vloeistof mee mocht nemen in je handbagage. Of het nou 50 of 100 ml was ben ik vergeten. Daarna moest de koffer nog een keer door de scan, en moest hij weer open gemaakt. Toen bleek er ook nog een klein schaartje in te zitten, maar dat mocht nog wel mee.

Verder liep de reis prima, al zijn we gewend om in een luxe touringcar van het vliegveld naar het hotel te worden gebracht, en was het dit keer meer een warme oude stadsbus waar de helft van ons ook nog eens de hele reis van ruim een half uur in moest staan.

We verblijven in het tophotel in een buitenwijk van Praag. Mijn moeder heeft daar een aantal jaar geleden het WK puzzelen en Sudoku gespeeld. We wisten dus al dat de officiële 4 sterren niet helemaal klopt. Onze kamer bestaat uit 2 kleine kamertjes die direct grenzen aan de lift, wat de hele tijd een hoop herrie geeft. Ook hadden we geen handdoeken, en alleen een heel klein keihard tweepersoonsbedje. Mijn vader is met Dolf naar de receptie geweest, en we kregen later handdoeken, en ook zou er iemand komen om het bed te splitsen. Maar die zette een extra bed in de andere kamer, zodat we nu zelfs aparte slaapkamers hebben, en mijn vader nu schuin wel past in dat tweepersoonsbedje.  

Het eten was een buffet en dat was best OK, vooral de toetjes waren heel lekker. Bij het eten vertelde Dolf dat de kleintjes om 10 uur naar bed moeten en de wat ouderen om half elf. Maar ik ga al om half 10 slapen, want ik ben de laatste maanden heel moe. 

Ik ben voor het eerst naar de opening van het toernooi geweest, want die was nu gewoon in de tuin van het hotel, terwijl je daar normaal voor moet reizen. Na toespraakjes van 8 mensen, zoals de burgemeester van Praag, die het allemaal gelukkig heel kort hielden, en waarvan  de meesten nauwelijks verstaanbaar Engels spraken, werd er een duo dansers aangekondigd. Maar er kwam alleen een vrouw die niet veel meer aan had dan een soort doorzichtige regenjas. Wel handig, want het regende een beetje. Ze wapperde er mee, en ook met haar borsten, dus misschien bedoelden ze dat met het duo!

Daarna gingen we naar de kamer, waar we konden zien en horen dat er ook nog mooi vuurwerk werd afgestoken. Proberen om te slapen was nog niet zo makkelijk in een kamer die om de liftschacht is heen gebouwd, want elke keer als de lift beweegt, of de deur opengaat geeft dat een harde knal. Volgens mijn vader zouden mensenrechtenorganisaties moord en brand schreeuwen als bijvoorbeeld de gevangenen in Guantanamo Bay de hele nacht aan zulk lawaai zouden worden blootgesteld. Ook hoorden we om ongeveer elf uur nog hard gelach en zelfs gezang vanuit de kamer onder ons. Maar dat hadden we kunnen verwachten, want daar zit onder andere Catheleijne! Maar Diana zei bij het ontbijt dat ze voortaan rekening met ons zouden houden.

Maar ik heb toch wel redelijk geslapen, en mijn vader heeft ondertussen ontdekt dat het internet hier normaal tergend traag is, of helemaal niet werkt, maar dat dat 's nachts een stuk beter is. Vanmorgen wilde ik de airco hoger zetten, dus klom ik op een stoel omdat de knop belachelijk hoog zat. Maar ik had mijn eerste blunder van de dag al te pakken, want dat waren knopjes van de stroomvoorziening die ik per ongeluk uitzette. Maar beter zo'n blunder dan straks 1 tijdens de partij!

EK jeugd 2012

Donderdag vertrek ik naar het EK jeugd in Praag. We gaan met een groep van 16 kinderen, 4 coaches, en 7.5 ouders waaronder mijn vader. Dit keer word ik samen met Julian, Roger, en Anna Maja gecoacht door Peng. Dat is gunstig want als een groepje op een dag 3 punten scoort, krijgt iedereen ijs. Deze groep lijkt me daarvoor prima! De meesten zijn zeer ervaren op het EK, ik denk dat van ons 4 alleen Julian een debutant is. Maar we leggen hem nog wel even uit waar het echt om gaat bij het EK...

In mijn groep (meisjes tot 14) doen 87 meisjes mee, waaronder 13 uit Rusland. Zelf ben ik op de voorlopige lijst als 37ste geplaatst. Bijna alle meisjes die hoger geplaatst zijn komen uit Oost-Europa waaronder 11 R(e)ussinnen. Zelf doe ik voor de vierde keer mee. De eerste keer dat ik meedeed was ik 9, en had ik een rating van ongeveer 1250. Toen deed er bij mij in de categorie tot 10 jaar een meisje mee uit Estland met een rating van 2106. Mijn rating is steeds gestegen en is nu 1802. Nu doet ze weer mee in mijn groep en is haar rating nog maar 1890. Heel veel zeggen de ratings dus niet, maar de hoogst geplaatste van onze ploeg is Anna Maja, met de zevende rating in haar groep (meisjes tot 12).

Ik zal dagelijks een blog schrijven maar ik weet nog niet of ik het elke dag op internet kan zetten. We zitten namelijk met ongeveer 1000 kinderen en ik denk 500 begeleiders in 1 hotel. Al die mensen gaan ongeveer tegelijk eten, schaken, en dus ook internetten. Dus misschien kan het blog er pas op als we terugkomen. Maar als je rechts op 'follow' drukt krijg je elke keer bericht als er wat nieuws op staat!

De website van het toernooi is: www.eycc2012.eu

Daar kun je me sowieso op volgen.