Het mysterie van de halve ouder

Misschien dat trouwe en aandachtige lezers van mijn blog (als die er zijn tenminste, erg veel opmerkingen of volgers zie ik er niet op verschijnen, al zijn er wel veel pageviews) zich al hebben afgevraagd wie de halve ouder uit mijn aankondiging van het EK was. Dat was uiteraard mijn moeder. Zij komt namelijk maar de helft van de tijd. Vandaag kwam ze aan met mijn zus Sandra. Mijn broer Dennis is natuurlijk niet mee. Er is maar 1 ding dat hij saaier vindt dan een schaaktoernooi bezoeken, en dat is een stad bezoeken, wat mijn ouders en Sandra de komende dagen vooral van plan zijn.

Op het vliegveld probeerde mijn moeder kaartjes voor de bus naar hun hotel te kopen in een automaat. Maar die accepteerde alleen muntjes en zij had alleen maar Tsjechische bankbiljetten. Maar mensen vertelden dat je ook gewoon kaartjes in de bus kon kopen. Dus stapte ze de bus in en vroeg aan de chauffeur of ze kaartjes kon kopen. Kennelijk had die ofwel een hekel aan buitenlanders of gewoon een zondagochtendhumeur, want hij zei: "Nee", deed de deuren dicht, en reed weg met mijn moeder in de bus. Stoppen wou hij ook niet meer, en de eerste halte kon wel midden in Praag zijn. Daar stond Sandra dan op het vliegveld van Praag met hun zware koffer en haar 14 jaar, maar zonder paspoort, geld, telefoon, of het adres van hun hotel! Typisch weer iets voor hun om in zo'n situatie terecht te komen! 

Gelukkig bleek dat er ook hele aardige Tsjechen zijn, want toen mijn moeder vanaf de eerste halte snel over de weg terugliep (er was geen stoep), bleek dat iemand Sandra al zijn telefoon had geleend, en hij heeft ze daarna ook nog geholpen kaartjes te kopen!

Ze zitten in een hotel hier 10 minuten lopen vandaan, maar het volgende probleem diende zich al weer aan. Iedereen die in het EK-hotel verblijft heeft namelijk een badge gekregen. Ik 1 met: "Maaike Keetman, player G-14", en mijn vader 1 met "Parent" erop. Zonder badge kom je het hotel niet in. Ik denk dat dat is, omdat mensen uit sommige landen hier anders stiekem bij hun landgenoten op de kamer zouden slapen, of hier eten zonder te betalen. Maar ik had een truc bedacht om die waterdichte beveiliging te ontlopen: eerst gaat mijn vader naar buiten met onze 2 badges, en komt dan terug met Sandra die dan mijn badge om doet. Vervolgens ga ik met de 2 badges mijn moeder halen, die dan keurig met een parent badge naar binnen komt! 

Voordat ze er waren had ik al boodschappen gedaan met mijn vader. In de supermarkt heb ik hem laten zien dat we niet het water met de rode dop moeten kopen, maar die met een groene dop, want blauw was er niet. Bovendien moet je altijd even goed schudden om te checken dat er geen belletjes ontstaan. Als ervaren shopper moet je beginners nou eenmaal soms wat op weg helpen met hun voorzichtige eerste stapjes op shop-gebied. Helaas bleek terug in de hotelkamer dat we toch weer 1.5 liter bubbeltjeswater erbij hadden! 

Bij de lunch at Sandra mee, in plaats van mijn vader, want hij had haar niet naar binnen gesmokkeld zodat we allemaal gratis konden eten. Hij ging liever met mijn moeder uit eten, want hij is niet zo enthousiast over het eten in het hotel. Maar precies deze keer was de lunch natuurlijk juist heel lekker, met kip-kerrie en ze hadden ook lekkere appels.

Normaal zit ik voor de partij meestal rustig bij mijn vader op onze kamer wat te puzzelen of zo. Maar met Sandra was dat nu iets anders. Ik weet niet of het daardoor kwam, maar ik speelde een slechte partij tegen mijn sterke als 8ste geplaatste Russische tegenstandster (2021). De opening was nog wel goed, het werd een egelopstelling en ik stond niet slecht. Maar ik had geen geduld, brak het te vroeg open, verloor daardoor eerst een pion, en even later ook nog simpel een stuk. Maar ja, als je dan toch een aantal slechte zetten doet, dan maar beter in 1 partij, en tegen een sterke tegenstandster!

Bovendien had mijn groepje van 4 toch al 3 punten, want Roger, Anna-Maja en Julian wonnen. Roger staat nu zelfs op 3 uit 3! De score van de hele ploeg was ook heel goed: 11 uit 16, dus 1 puntje te kort voor de ijsjesscore. Sorry jongens! Na het eten kregen we het ijs van Peng voor onze score op de eerste dag, en daarna gingen we voetballen. We deden Nederland-Rusland. Dat was eerst heel leuk, maar er kwamen steeds meer Russen bij, zodat we na een tijdje tegen een enorme overmacht moesten, en toen was het niet meer zo leuk. Daarom gingen we maar spelletjes doen, dat was wel weer leuk.

Morgen speel ik weer tegen een sterke speelster, namelijk Aydan Hojjatova (1920) uit Azerbeidjan. Zij is al WCM omdat ze een keer bij de eerste 3 eindigde op een EK. Er zijn morgen volgens mij 4 Nederlanders live: namelijk Roger, Anna-Maja, Julian en Diana.