Het Eijgenbroodtoernooi

Afgelopen week heb ik aan twee toernooien in Amsterdam meegedaan. Op woensdag werd weer een popquiz georganiseerd door Dimitri. Het was opnieuw heel leuk, zowel de muziek als het geluid was een stuk beter dan de vorige keer. Ik wist daardoor ook meer. Ons team heette “de Keetrappers featuring Chris”, maar gezien het aantal antwoorden hadden we eigenlijk beter “Chris en de Keetrappers” kunnen heten. De vieze honden, waaronder clubgenoot Ton, wonnen. De quiz was subliem gepland in mijn herfstvakantie, waardoor ik niet alleen 's avonds laat kon meedoen, maar ook overdag met mijn moeder en Sandra in Amsterdam kon gaan shoppen. Daar hadden we onder andere mooie streepjestruien gekocht. In de trein terug zaten we bij René, en we hadden een Truus voor hem meegenomen. Van hem kreeg ik een heel mooi boek van en over mijn favoriete schaakster Judit Polgar! Dat ben ik nu steeds aan het lezen. Truus is trouwens een damprogramma...

Dit weekend deden Sandra, onze vader en ik mee aan het Eijgenbroodtoernooi. Omdat we 's avonds niet meer met het openbaar vervoer terug konden zouden we twee byes opnemen, maar aangezien later bleek dat Alex en Ruud ook meededen, konden we meerijden, en namen we toch alleen zaterdagavond een bye. Van de club deed verder nog het bekende duo Dirk en Peter mee. Misschien zijn die een idee voor een volgende quiz? 

Leuk bij dit soort toernooien is dat je altijd veel bekenden ziet. Vooral ik ken natuurlijk veel mensen, maar zelfs mijn vader, die eigenlijk niet schaakt, kende zowel oud-collega Harrie onder de deelnemers, alsook oud-collega Dennis, als organisator. Deze laatste, had trouwens al snel gezien dat wij bij elkaar hoorden, want niet alleen Sandra en ik hadden onze nieuwe streepjestrui aan, ook onze vader had een gestreepte trui aan. Dat hadden we zelf niet eens door gehad!

In zo'n eerste ronde zijn alle partijen altijd met grote ratingverschillen, dus hadden we zelf bijna allemaal verwachte uitslagen. De enige verrassing was dat Sandra remise speelde tegen Dirk, en misschien zelfs had kunnen winnen. Ik won tegen iemand zonder rating. Tijdens de partij dacht ik trouwens even dat er een aardbeving was. Maar het bleek dat een vrij forse deelnemer een stukje liep en daarbij de vloer in beweging zette! Mijn vader had zijn spullen verdeeld over de tas van Sandra en die van mijzelf. Omdat ik trek had, had ik echter ook mijn vaders koek opgegeten. Die deed hij daarna dus maar in Sandra's tas. Met “daarna” bedoel ik natuurlijk de koeken van de volgende dagen, niet degene die ik had opgegeten!

Midden in de nacht reden we terug, en dan ga je natuurlijk spannende verhalen vertellen in de auto. Alex vertelde dat hij een keer met zijn gezin een nacht tussen de criminelen vast had gezeten op Schiphol, omdat zijn zoon van zes een waterpistool mee had genomen in de koffer! Wij konden natuurlijk niet achterblijven qua criminele ervaring, en vertelden dat de fiets van oma een keer was gestolen. Na een paar maanden zag ze hem bij het winkelcentrum staan, en bleef erbij wachten. Toen een vrouw ermee weg wilde rijden, vertelde ze dat het haar fiets was. Dat was geen probleem voor die vrouw: “ik moet even mijn boodschappen en kind terugbrengen, maar kom hem straks maar bij mij thuis op dit adres ophalen”. Dat deed ze, en toen ze dat 's middags aan een vriendin vertelde bleek dat de fiets van die vriendin net die middag was gestolen. Dus oma gaf haar het adres van die ochtend, en ja hoor, toen de vriendin daar aankwam werd er net een kinderzitje op de fiets gemonteerd!

Op zaterdagochtend hadden we eigenlijk al wat te laat afgesproken, maar Alex kwam zoals al enigszins verwacht ook nog eens een kwartier later om ons op te pikken. Hij probeerde de tijd in te halen, maar tot overmaat van ramp stond ook de brug nog open. Sandra zat in het midden op de achterbank, waar de gordel erg strak was. Misschien door dit alles spuwde ze haar gal, maar deed dat niet alleen over haar trui en jas, maar ook over mijn vader, de achterbank, en over mijn jas en broek. Omdat ze het probeerde op te vangen zaten ook haar haren en gezicht helemaal onder. Haar jas en trui kon ze niet meer aan, maar uiteraard had ik nog wel een vest in mijn tas. Ruud en ik waren maar een kwartier te laat, de rest moest nog schoonmaken, en proberen de parkeermeter aan de praat te krijgen, dus die waren veel te laat. Het schoonmaken van Sandra was uiteindelijk een kansloze zaak. Ze wou dus toch maar liever weer naar huis, zodat mijn vader en zij de zaterdagronden moesten missen. Normaal ligt er in een grote stad als Amsterdam al veel troep op straat, maar omdat Sandra met haar hoge hakken, zonder jas, met een te klein vest, en hele vieze haren, als een zwerver of nog erger, naar het station liep, zagen ze nu wel heel veel vreemde blikken. Zelf zat ik de hele dag met een vieze jas en broek, en bovendien zonder telefoon en geld. Maar gelukkig kon ik wat lenen van Ruud en Anders, de vader van Jonas, die ik van het EK kende. Overigens was mijn tegenstander (2031) nog wat later, en omdat ik zwart had liep zijn klok. Ik verloor echter toch, en won de andere partij makkelijk tegen een lage rating. Op de terugweg moesten we nog even langs de speelzaal rijden, omdat niet ik, maar Alex zijn tas daar had laten liggen!

Op zondag gingen we toch maar met de trein. Ik moest tegen Alex (1916), die iets te laat was, dit keer omdat Ruuds auto uit 1974 onverwacht niet wilde starten. De partij was spannend, met kansen voor beiden, en toen het heel spannend werd deden we remise. Stom, want anders hadden we misschien de spektakelprijs kunnen winnen, want er was heel veel mogelijk, ook nog in de slotstelling.

De laatste partij won ik van iemand met 1919. Ik eindigde dus prima op 4 uit 6. Hoewel mijn rating net te hoog was voor de lagere ratingcategorie, won ik daarmee gedeeld de 1e ratingprijs onder 2000! Dat leverde 20 euro op! Daar kan ik dus mooi weer een aandeel van kopen. Helaas heb ik er geen gekregen, omdat geen enkele lezer zo slim was om te investeren bij HiQ Invest. Inmiddels is de koers wel weer gestegen!

Het was een leuk toernooi, goed georganiseerd, met goedkoop eten en drinken. Aan het eind kreeg iedereen die bij de prijsuitreiking was zelfs nog een drankje van de organisatie! Wat ook mooi was, was dat heel veel mensen prijzen wonnen, ook de minder sterke spelers hadden kans op een prijs. Het enige jammere was dat onze club 3 partijen onderling tegen elkaar had. Dat heb je natuurlijk liever niet als je uit Alkmaar helemaal naar Amsterdam komt. Misschien kunnen ze volgende keer instellen dat clubgenoten niet tegen elkaar hoeven te spelen, tenzij het in de laatste ronden om de topplaatsen gaat. Dat zou toch moeten kunnen met zoveel deelnemers.

Voor de terugreis deed Sandra haar vest uit, want dat vond ze te warm onder haar jas. Het leek mij en mijn vader als ervaringsdeskundigen geen goed idee, en buiten zei Sandra al snel dat ze het toch wel koud vond! Omdat er een première was van een James Bond film kon de tram halverwege niet meer verder, en moesten we opeens overstappen op de metro. Later bleek natuurlijk dat Sandra het vest door het plotselinge uitstappen in de tram had laten liggen. Sommige mensen leren het ook nooit...