Tata Steel Chess deel 2

De vierde ronde moesten we door een flinke laag sneeuw naar de speelzaal lopen. Mijn sokken waren dan ook doorweekt. Dat je eigen sokken nat zijn is natuurlijk al niet echt fijn, maar met vele honderden mensen, waarvan de meesten met natte sokken, op elkaar gepropt zitten te schaken, is ook een bijzondere ervaring... Gelukkig was het wel heel warm in de speelzaal zodat we snel droogden. Lucas speelde deze ronde tegen iemand die pas een half uit 3 had. Een mooi moment voor hem om de psychologische oorlogsvoering te beginnen: “Meneer, wanneer heeft u eigenlijk voor het laatst geschaakt?” Zijn tegenstander keek uiteraard wat verbaasd. Zo slecht zat hij nou ook weer niet te spelen, maar het bleek dat de laatste partij die Lucas in de database had kunnen vinden uit 1984 stamde! Ik won positioneel makkelijk, dus nadat ik thuis mijn opnieuw nat geworden sokken uit had gedaan, was ik toch wel tevreden over deze dag.

De volgende dag vroeg Niek uit onze groep wie van Robby en Lucas nou kampioen van Nederland was. Robby kwam meteen met een heel verhaal dat hij kampioen was bij de H,G,F en D maar Lucas bij de E! Volgens mij had Niek geen idee wat dat halve alfabet betekende, maar hij knikte enthousiast. Deze ronde verloor ik door een stommiteit. Zoals alle verslagschrijvers win ik namelijk altijd mooi en overtuigend, maar verlies ik (bijna) alleen maar door onnodige blundertjes...

In ronde 6 mocht ik tegen Robby. Omdat ik wist welke openingen hij speelt kon ik een beetje voorbereiden. In een boekje vond ik een partij van ene L.oll, die ging ik natuurlijk bestuderen! Helaas haalde ik 2 zetten door elkaar, dat kon nog wel, maar omdat ik ook nog eens niet keek waarom de zetten in die volgorde moesten, kostte dat even later simpel een toren! Dat gaf wel weer veel tijd om met Robby en Lucas te kletsen. Mensen vroegen zelfs of Lucas mijn broertje was! Hij bedacht veel eigen moppen, zoals “wat is er groen met wielen?” Lucas kennende was het antwoord uiteraard: “gras, dat van die wielen was gelogen!” Bij het avondeten kreeg ik de tip van mijn ouders, die ook aan denksport hebben gedaan, om voortaan aan zetcontrole te doen: “kijk als je je zet weet, wat je tegenstander dan kan doen!” Mijn zus Sandra vertelde dat ze van Wely wild dansend had zien zingen, en dat van Kampen aan haar had gevraagd waarom ze niet meespeelde in de tienkamp. Toen we haar wat verbaasd aankeken had ze nog steeds totaal niet door dat ze iets vreemds had gezegd, maar even later bleek dat ze het over leraren op school had!

Hierna volgde de rustdag, wat een mooi moment is om het over schaaksponsor HiQ Invest te hebben. Ik denk niet dat veel schakers geprofiteerd hebben van mijn vorige beleggingsadvies maar intussen is de koers weer flink gestegen. Ze krijgen dan ook verschillende internationale nominaties en prijzen als beste hedgefonds! Wie heel slim en een topper in zijn vak is, raad ik dan ook aan om eens te kijken naar de diverse vacatures die ze hebben. Om het extra aantrekkelijk te maken, kan ik nog vermelden dat dit natuurlijk een prachtkans is om een keer bij mij in het team te komen, bij bv het NK bedrijvenschaak! Vergeet niet mijn naam te vermelden bij jullie sollicitaties, schakers maken namelijk goede kansen om uitgenodigd te worden. Bovendien krijg ik dan een extra aandeel!

Je hebt partijen waar lang van te voren al over gepraat wordt, en er zijn ook partijen waar nog lang over nagesproken wordt. Maar Lucas-Maaike zou er 1 kunnen zijn waar tijdens de partij heel veel gesproken wordt! Dat deden we niet, maar we speelden allebei wel heel slecht. Ik moest erg wennen aan die zetcontroles. Door het opnieuw denken nadat ik mijn zet had bedacht deed ik een keer een andere zet dan ik van plan was, en kon hij gewoon een kwaliteit slaan. Lucas op zijn beurt trapte even later in een stap 2 truc: slaan + hout! Ik won daarmee een vol stuk, maar wist vervolgens een totaal gewonnen eindspel nog te verliezen! Dat kwam ook doordat ik vanwege die zetcontrole steeds de dubbele tijd nodig had, om zowel mijn eigen zet als daarna nog die van de tegenstander te bedenken. Wist ik veel dat dat laatste maar een paar seconden moest! Lucas had na afloop meteen weer het hoogste woord: “Ik heb maar even stuk weggegeven want van haar win ik toch wel, en zo was het wat leuker voor Maaike!” Maar mijn clubgenoot Peter van Diepen had toevallig precies een zet later een foto van ons gemaakt, waarmee goede kijkers net aan zouden kunnen afleiden dat dat niet helemaal waar was...

In de achtste ronde ging mijn tegenstander in de aanval, en offerde daarbij een kwaliteit. Maar ik had uiteraard bij mijn zetcontrole al gecheckt dat die aanval totaal niet door zou slaan. Ik won dus. Daarna moest ik helaas erg lang wachten. Colin speelde tegen iemand met ruim 2250 een eindspel waarin hij een toren had, en zijn tegenstander een dame. Dat duurde erg lang, en ik verveelde me. Gelukkig was René Olthof er, zodat die weer foto's kon maken, maar bovendien had hij de allernieuwste 'New in Chess' bij zich! Uiteindelijk deed de tegenstander van Colin een illegale zet in een stelling die me remise leek. Hij gaf namelijk schaak met zijn dame, maar stond zelf al schaak. Na wat discussie werden ze het er over eens dat hij nu een andere zet met zijn dame moest doen. Daarbij had hij nog geluk dat er een zet was waarbij hij zijn dame gedekt weg kon geven, anders had hij zelfs nog verloren!

Thuis bleek oma uit Limburg bij ons te logeren. Dat was om minstens 3 redenen feestelijk: 1) Uiteraard had ze het belangrijkste Limburgse exportproduct meegenomen: vlaai! 2) Mijn moeder kookte natuurlijk een extra uitgebreid recept, en we hadden er ook luxe stokbrood bij. 3) Oma weet ons bij het eten meestal wel te vermaken, met een opmerking als: “Ja, lekker, eigenlijk bijna net zo lekker als uit een pak!”

De laatste ronde stond dan eindelijk het duel der giganten op het programma. Ik kon de omroeper en het gejuich al horen: “Aan de ene kant, uiteraard zonder ook nog maar 1 remise: de meedogenloze, af en toe blunderende, maar nu zetcontrolerende Maaike Keetman!” En: “Aan de andere kant van het bord, helemaal uit Denemarken gekomen, om bijna steeds na een zet of 10 remise aan te bieden: Niels Erik Andersen!” Welke superkrachten zouden overwinnen? Hij deed dit keer geen remise-aanbod, maar schoof uiteraard wel alles door en dicht. Maar desondanks gaf mijn instelling de doorslag. Ik brak de boel met geweld open en het werd geen remise! Hij won...

Na afloop werden Lucas en ik geïnterviewd door Monique van de Griendt van de organisatie. Bij mijn eerste tienkamp 3 jaar geleden had ze dat met mij ook al gedaan, net als nu in de perskamer. Helaas waren daar de bezuinigingen te merken, want de frisdrankautomaat die daar toen stond was nu vervangen door een koffiezetapparaat. Maar het was toch heel gezellig. Ook was Leo (van de Waagtoren) er met Luuk en de rest van het gezin, want Luuk wou een handtekening van Anish. De moeder van Luuk vroeg aan mij wat ik de laatste ronde gespeeld had. Toen ik zei dat ik verloren had, zei ze: “Jammer, met hoeveel heb je verloren?” Ze moest zelf ook lachen toen ik haar daarna wat verbaasd aankeek, en snapte wel dat het geen kennersvraag was. En dan te bedenken dat Luuk kampioen van Nederland is!

Zoals altijd was de laatste ronde wat eerder begonnen, zodat ik op tijd thuis was om mijn huiswerk in te halen. Uiteraard had ik daar tijdens het toernooi ook al veel aan gedaan (leraren lezen mee...), maar ik moet de komende weken nog aardig wat toetsen en andere dingen inhalen. Maar ja, het was wel weer een heel leuk toernooi en dan hoort dat erbij. In elk geval had ik dit verslag al tijdens het toernooi bijgehouden, dus dat scheelde weer wat tijd!

Tata Steel Chess deel 1

Een van mijn favoriete toernooien is weer begonnen: de Tata tienkampen. Daarvoor krijg ik namelijk vrij van school! Bij andere toernooien mag ik van mijn ouders meestal geen vrij vragen omdat ik dan moe terugkom, maar hier kan ik gewoon thuis slapen. Maar verder is het natuurlijk ook een mooi en goed georganiseerd toernooi! Zoals gewoonlijk doet Colin van SV Heerhugowaard ook weer mee, en worden we gebracht door Chris Holdorp waar we al jaren mee trainen. Ik was ingedeeld in groep 3C met oa Jarno.

Voordat we begonnen zag ik al weer veel bekenden zoals Robby en Lucas die bij elkaar in groep 3H zaten. Dat vonden ze niet erg, want zo zeiden ze: “dan is er tenminste 1 in de groep die net zo gek is als ik!” Toen later groep 3C opgeheven werd en ik ze kon vertellen dat er nog iemand in hun groep net zo gek was als zij, waren ze heel verbaasd: “Zit jij in groep 3?” Robby wou meteen mijn rating weten, die inderdaad veel te laag is voor die groep, maar ik was vorig jaar gepromoveerd. Zo te zien vond hij het niet zo leuk dat er iemand met zo'n prutsrating in zijn groep zat. Lucas leek zich alleen af te vragen hoe dat nu met zijn norm moest...

Maar nu zaten dus wel de 3 ongeveer 12-jarige Nederlandse talenten uit groep 3 bij elkaar. Zelf speel ik niet zo heel vaak tegen hen, dit jaar verder waarschijnlijk alleen op het NK C, maar Robby en Lucas komen elkaar dit jaar denk ik tegen op het NK D, NK C, EK, WK, en nog wat andere toernooien. Ook is het de vraag wat de rest van de groep ervan vindt. Jarno was in elk geval blij dat hij niet in de kleutercrèche was terecht gekomen, en mijn club- en groepsgenoot Henk noemde het al een trainingsgroepje. Hij zorgt er met wat andere deelnemers trouwens wel voor dat de gemiddelde ervaring in de groep toch wel normaal is, al zou je in het geval van Henk niet meteen verwachten dat hij meer dan 2 keer zo oud is als wij 3 samen.

Dat wij 3 anders zijn dan de andere deelnemers bleek al snel: ik pakte tijdens de partij een “Snelle Jelle” uit mijn tas. Dat is een soort ontbijtkoek. Lucas, die naast me zat, deed niet veel later hetzelfde. Robby zag dat, en haalde er toen ook 1 uit zijn tas! Daar zaten we dan met zijn drieën hetzelfde te eten. Een van de anderen in onze groep liep wat rond, en een man leunde toen de hele tijd op zijn stoel om naar die partij te kijken. Ik vroeg me al af waarom hij maar naar die partij bleef kijken, tot de tegenstander een zet deed, en de man op de stoel ging zitten! Zo is het de eerste dag altijd weer wennen aan de gezichten in de groep!

Ik won de eerste partij van Henk. De kansen wisselden af en toe, maar in het eindspel kon ik hem positioneel verslaan door mijn koning leuk binnen te laten komen! Er spelen 22 Waagtorenspelers in de tienkampen, dus die kwamen veel kijken bij dit onderlinge duel. Dat ze nu 2 spelers in 1 keer konden volgen, scheelt meer dan je zou verwachten, want er willen zo veel mensen meedoen aan dit toernooi dat het vrij krap is in de zaal, en je dus niet makkelijk bij de borden komt.

De tweede dag zaten Lucas en ik uiteraard weer veel te kletsen. Dat is vaak heel grappig. Hij zit niet op school, en wil daar dus van alles over weten. Zo vroeg hij bijvoorbeeld of we op school nou de hele dag opstellen moeten maken! Ook was hij op de tweede dag natuurlijk zijn notatieboekje al kwijt, ik begrijp toch niet waarom zo veel schakers altijd van alles kwijt raken! Wat me ook opviel was het verschil tussen Lucas en zijn broer Jorden die vaak bij zijn partij kwam kijken. Waar Lucas bijna altijd lacht, kijkt Jorden altijd serieus naar het bord. Maar Jorden speelt wel heel goed, dus misschien moet ik dat ook maar eens gaan doen... Deze dag was dat echter niet nodig: ik won snel en makkelijk, en ging zowaar met 2 uit 2 alleen aan de leiding!

Na mijn partij ging ik bij het rapidtoernooi kijken, waar Sandra en mijn vader aan meededen. Hij stond te praten met Joop die bij Sandra in de groep speelde. Die vroeg aan mij wat ik gespeeld had, en toen ik zei dat ik gewonnen had, berekende hij dat we dan niet tegen elkaar zouden moeten. Dat leek me sowieso al onwaarschijnlijk omdat ik in de tienkamp speel en hij in het rapidtoernooi, maar het bleek dat Sandra en ik weer eens door elkaar werden gehaald! Dat gebeurt vaak, ook al is ze anderhalf jaar ouder en lijken we niet op elkaar. Op de club worden we zelfs ook wel eens door elkaar gehaald, vooral door de jonge jeugd. Die kijken naar de rating en Luuk dacht daarom dat ik zeker 16 was, en Sandra ongeveer 12! Maar dat was nog niet zo erg als op de rapidavond op de club toen Dirk zijn zoon had meegenomen. Toen vroeg iemand aan hem: “Is dat nou je zoon?” Waarop Dirk heel cool antwoordde: “Nee, dat is Dennis!”

De derde ronde verloor ik vrij dom van Avni Sula die na Robby de hoogste rating heeft. Ik kwam erg goed uit de vreemde opening, maar toen ik zag dat mijn ene loper ingesloten kon worden, zette ik daarom mijn toren opzij, maar kon hij daardoor mijn andere loper insluiten. Dat was makkelijk te voorkomen en had ik eerst wel gezien, maar was ik helaas vergeten! Sandra en mijn vader kwamen kijken, want die waren al klaar met het rapidtoernooi, maar ze zagen mij nu dus alleen met een hopeloze stelling. Ik gaf dan ook vrij snel op.

Bij het rapid speelde mijn vader tegen Henriët die vertelde dat ze eigenlijk gestopt was met schaken. Toen hij zei dat hij met zijn dochter bij het rapid was, vroeg ze meteen: “Maaike Keetman?” Hij was er met Sandra, maar ze kende dus wel mijn blog omdat ze nog af en toe schaaksite leest! René Olthof was er ook, zodat we uiteraard weer foto's hebben voor het blog!

Toen we terug gingen bleek het hard te sneeuwen, en was er zelfs een soort van sneeuwstorm bezig. Maar gelukkig heeft Chris een goede auto, en door ook heel langzaam rijden kwamen we toch weer veilig thuis. Omdat het zo lang duurde gingen we laatste letterwoord spelen met schakers. Dan noem je een schaker en moet de volgende een schaker noemen waarvan de naam begint met de laatste letter van de vorige naam. Er was een duidelijk verschil tussen Chris, Colin en ik aan de ene kant, en Sandra en mijn vader aan de andere kant. Als ik bv grootneester Edouard uit de B groep noemde kwamen zij aanzetten met een naam als (Lydia) Dubbeldam. Maar op die manier ging de tijd toch wel snel voorbij!