De vierde ronde moesten
we door een flinke laag sneeuw naar de speelzaal lopen. Mijn sokken
waren dan ook doorweekt. Dat je eigen sokken nat zijn is natuurlijk
al niet echt fijn, maar met vele honderden mensen, waarvan de meesten
met natte sokken, op elkaar gepropt zitten te schaken, is ook een
bijzondere ervaring... Gelukkig was het wel heel warm in de speelzaal
zodat we snel droogden. Lucas speelde deze ronde tegen iemand die pas
een half uit 3 had. Een mooi moment voor hem om de psychologische
oorlogsvoering te beginnen: “Meneer, wanneer heeft u eigenlijk
voor het laatst geschaakt?” Zijn tegenstander keek uiteraard wat
verbaasd. Zo slecht zat hij nou ook weer niet te spelen, maar het
bleek dat de laatste partij die Lucas in de database had kunnen
vinden uit 1984 stamde! Ik won positioneel makkelijk, dus nadat ik
thuis mijn opnieuw nat geworden sokken uit had gedaan, was ik toch
wel tevreden over deze dag.
De volgende dag vroeg
Niek uit onze groep wie van Robby en Lucas nou kampioen van Nederland
was. Robby kwam meteen met een heel verhaal dat hij kampioen was bij
de H,G,F en D maar Lucas bij de E! Volgens mij had Niek geen idee wat
dat halve alfabet betekende, maar hij knikte enthousiast. Deze ronde
verloor ik door een stommiteit. Zoals alle verslagschrijvers win ik
namelijk altijd mooi en overtuigend, maar verlies ik (bijna) alleen
maar door onnodige blundertjes...
In ronde 6 mocht ik tegen
Robby. Omdat ik wist welke openingen hij speelt kon ik een beetje
voorbereiden. In een boekje vond ik een partij van ene L.oll, die
ging ik natuurlijk bestuderen! Helaas haalde ik 2 zetten door elkaar,
dat kon nog wel, maar omdat ik ook nog eens niet keek waarom de
zetten in die volgorde moesten, kostte dat even later simpel een
toren! Dat gaf wel weer veel tijd om met Robby en Lucas te kletsen.
Mensen vroegen zelfs of Lucas mijn broertje was! Hij bedacht veel
eigen moppen, zoals “wat is er groen met wielen?” Lucas kennende
was het antwoord uiteraard: “gras, dat van die wielen was gelogen!”
Bij het avondeten kreeg ik de tip van mijn ouders, die ook aan
denksport hebben gedaan, om voortaan aan zetcontrole te doen: “kijk
als je je zet weet, wat je tegenstander dan kan doen!” Mijn zus
Sandra vertelde dat ze van Wely wild dansend had zien zingen, en dat
van Kampen aan haar had gevraagd waarom ze niet meespeelde in de
tienkamp. Toen we haar wat verbaasd aankeken had ze nog steeds totaal
niet door dat ze iets vreemds had gezegd, maar even later bleek dat
ze het over leraren op school had!
Hierna
volgde de rustdag, wat een mooi moment is om het over schaaksponsor
HiQ Invest te hebben. Ik denk niet dat veel schakers geprofiteerd
hebben van mijn vorige beleggingsadvies maar intussen is de koers
weer flink gestegen. Ze krijgen dan ook verschillende internationale
nominaties en prijzen als beste hedgefonds! Wie heel slim en een
topper in zijn vak is, raad ik dan ook aan om eens te kijken naar de
diverse vacatures die ze hebben. Om het extra aantrekkelijk te maken,
kan ik nog vermelden dat dit natuurlijk een prachtkans is om een keer
bij mij in het team te komen, bij bv het NK bedrijvenschaak! Vergeet
niet mijn naam te vermelden bij jullie sollicitaties, schakers maken
namelijk goede kansen om uitgenodigd te worden. Bovendien krijg ik
dan een extra aandeel!
Je hebt partijen waar
lang van te voren al over gepraat wordt, en er zijn ook partijen waar
nog lang over nagesproken wordt. Maar Lucas-Maaike zou er 1 kunnen
zijn waar tijdens de partij heel veel gesproken wordt! Dat deden we
niet, maar we speelden allebei wel heel slecht. Ik moest erg wennen
aan die zetcontroles. Door het opnieuw denken nadat ik mijn zet had
bedacht deed ik een keer een andere zet dan ik van plan was, en kon
hij gewoon een kwaliteit slaan. Lucas op zijn beurt trapte even later
in een stap 2 truc: slaan + hout! Ik won daarmee een vol stuk, maar
wist vervolgens een totaal gewonnen eindspel nog te verliezen! Dat
kwam ook doordat ik vanwege die zetcontrole steeds de dubbele tijd
nodig had, om zowel mijn eigen zet als daarna nog die van de
tegenstander te bedenken. Wist ik veel dat dat laatste maar een paar
seconden moest! Lucas had na afloop meteen weer het hoogste woord:
“Ik heb maar even stuk weggegeven want van haar win ik toch wel, en
zo was het wat leuker voor Maaike!” Maar mijn clubgenoot Peter van
Diepen had toevallig precies een zet later een foto van ons gemaakt,
waarmee goede kijkers net aan zouden kunnen afleiden dat dat niet
helemaal waar was...
In de achtste ronde ging
mijn tegenstander in de aanval, en offerde daarbij een kwaliteit.
Maar ik had uiteraard bij mijn zetcontrole al gecheckt dat die aanval
totaal niet door zou slaan. Ik won dus. Daarna moest ik helaas erg
lang wachten. Colin speelde tegen iemand met ruim 2250 een eindspel
waarin hij een toren had, en zijn tegenstander een dame. Dat duurde
erg lang, en ik verveelde me. Gelukkig was René Olthof er, zodat die
weer foto's kon maken, maar bovendien had hij de allernieuwste 'New
in Chess' bij zich! Uiteindelijk deed de tegenstander van Colin een
illegale zet in een stelling die me remise leek. Hij gaf namelijk
schaak met zijn dame, maar stond zelf al schaak. Na wat discussie
werden ze het er over eens dat hij nu een andere zet met zijn dame
moest doen. Daarbij had hij nog geluk dat er een zet was waarbij hij
zijn dame gedekt weg kon geven, anders had hij zelfs nog verloren!
Thuis bleek oma uit
Limburg bij ons te logeren. Dat was om minstens 3 redenen feestelijk:
1) Uiteraard had ze het belangrijkste Limburgse exportproduct
meegenomen: vlaai! 2) Mijn moeder kookte natuurlijk een extra
uitgebreid recept, en we hadden er ook luxe stokbrood bij. 3) Oma
weet ons bij het eten meestal wel te vermaken, met een opmerking als:
“Ja, lekker, eigenlijk bijna net zo lekker als uit een pak!”
De laatste ronde stond
dan eindelijk het duel der giganten op het programma. Ik kon de
omroeper en het gejuich al horen: “Aan de ene kant, uiteraard
zonder ook nog maar 1 remise: de meedogenloze, af en toe blunderende,
maar nu zetcontrolerende Maaike Keetman!” En: “Aan de andere kant
van het bord, helemaal uit Denemarken gekomen, om bijna steeds na een
zet of 10 remise aan te bieden: Niels Erik Andersen!” Welke
superkrachten zouden overwinnen? Hij deed dit keer geen
remise-aanbod, maar schoof uiteraard wel alles door en dicht. Maar
desondanks gaf mijn instelling de doorslag. Ik brak de boel met
geweld open en het werd geen remise! Hij won...
Na afloop werden Lucas en
ik geïnterviewd door Monique van de Griendt van de organisatie. Bij
mijn eerste tienkamp 3 jaar geleden had ze dat met mij ook al gedaan,
net als nu in de perskamer. Helaas waren daar de bezuinigingen te
merken, want de frisdrankautomaat die daar toen stond was nu
vervangen door een koffiezetapparaat. Maar het was toch heel
gezellig. Ook was Leo (van de Waagtoren) er met Luuk en de rest van
het gezin, want Luuk wou een handtekening van Anish. De moeder van
Luuk vroeg aan mij wat ik de laatste ronde gespeeld had. Toen ik zei
dat ik verloren had, zei ze: “Jammer, met hoeveel heb je verloren?”
Ze moest zelf ook lachen toen ik haar daarna wat verbaasd aankeek, en
snapte wel dat het geen kennersvraag was. En dan te bedenken dat Luuk
kampioen van Nederland is!
Zoals altijd was de
laatste ronde wat eerder begonnen, zodat ik op tijd thuis was om mijn
huiswerk in te halen. Uiteraard had ik daar tijdens het toernooi ook
al veel aan gedaan (leraren lezen mee...), maar ik moet de komende
weken nog aardig wat toetsen en andere dingen inhalen. Maar ja, het
was wel weer een heel leuk toernooi en dan hoort dat erbij. In
elk geval had ik dit verslag al tijdens het toernooi bijgehouden, dus
dat scheelde weer wat tijd!
Helaas had Lembit Oll niet zo veel lol in zijn leven. Hij maakte er een einde aan toen hij net zo oud was als ik nu (heel jong dus). Ik vind je relativeringsvermogen bewonderenswaardig (ik win ook altijd grandioos en verlies uiterst knullig).
BeantwoordenVerwijderenF.A.