Tapijtgigant Open ASK 2014

Afgelopen weekend heb ik meegedaan aan het Tapijtgigant Open ASK. Dit is het toernooi van mijn eigen club, de Waagtoren. Vorige jaren duurde dit 7 weken, en dan was er iedere vrijdagavond 1 partij. Maar dit jaar had het toernooi een hele andere opzet: het was een weekendtoernooi! Er werd meteen een nieuwe commissie aangesteld, met daarin mijn moeder, Alex en Ruud. De vorige commissie: Ton, Dirk en Ronald bleven dit jaar nog wel helpen, dus er waren veel mensen in de organisatie. Dit jaar speelden van ons thuis alleen Sandra en ik mee, want Dennis kon helaas niet. Wel logeerde Melchior bij ons, en zat mijn moeder dus in de toernooicommissie. Het enige nadeel was dat de eerste partij op zaterdag al om 9 uur zou beginnen...

De vrijdag begon al goed. Mijn vader moest werken en mijn moeder was al vroeg bij het toernooi, dus gingen Sandra en ik zelf lasagne maken voor Melchior, zijn vader en onszelf. Dit ging nog best aardig, ook al heeft Sandra ongeveer 20 keer mijn moeder een berichtje gestuurd om om hulp te vragen... Desondanks was het goed gelukt en konden we op tijd vertrekken richting de speellocatie, het Gulden Vlies. Normaal gesproken is dit geen probleem, maar de vader van Melchior bracht ons, en met de auto is het toch lastiger. Zo werden Sandra en ik het niet eens over de route en gingen we op Sandra's manier, waardoor we natuurlijk hopeloos verdwaalden. Zo zagen we zelfs delen van Alkmaar waar we nog nooit geweest waren! Toch maakte deze toeristische route het wel spannender en kwamen we niet te laat.

Wat wel opviel was dat verder ook iedereen keurig op tijd was met aanmelden en de opening liep dus niet uit. Alex ging het praatje houden en dat ging prima. Maar bij het opnoemen van de leden van de toernooicommissie was hij Dirk vergeten! Dirk keek hem indringend aan, en er ging een lichtje bij Alex branden: Hij was Ruud vergeten te noemen! Snel stelde hij hem voor en tot slot zichzelf. Dirk gaf het maar op. Gelukkig had niemand dat door. Daarna ging scheidsrechter Gerard ons nog de regels uitleggen. We spraken af dat je verloren had als je meer dan een uur te laat kwam. Oftewel: “Dan zien we jullie morgen wel tegen tienen!”

Omdat iedereen er al was begonnen de partijen zelfs te vroeg. Hier kunnen andere toernooien een voorbeeld aan nemen! Sandra had al snel gewonnen en kon eigenlijk al naar huis gaan, maar bleef omdat het zo gezellig was. Ik had echter meer moeite met mijn tegenstander, Jonas. Uiteindelijk won ik, maar we waren dus niet bepaald vroeg thuis.

Toch wisten we op tijd ons bed uit te komen en arriveerden we ruim voor 9 uur. Al was dit niet op tijd omdat het comité er eigenlijk om kwart over 8 al moest zijn om de nieuwe deelnemers op te vangen. Alex was echter pas om half 9 bij ons huis en mijn moeder had Ton vast een berichtje gestuurd dat we later kwamen. Maar dat bleek niet nodig te zijn, want er was nog niemand van de organisatie. Toen ging ik maar met Sandra de briefjes knippen en notatieformulieren ronddelen, terwijl mijn moeder de inschrijvingen regelde. Ton was er zelfs nog niet om kwart over 9 toen we hem maar wakker belden! Als excuus zei Ton maar dat dit de ultieme test was voor het nieuwe comité... Maar iemand anders maakte het nog bonter, want die had het iets te gezellig gemaakt in de Pilaren en was daar na 3 uur 's nachts nog steeds, en meldde zich om een uur of 10 dus maar af voor de ochtendronde...

De meeste deelnemers waren gelukkig wel op tijd en de tweede ronde verliep zonder problemen. Ik speelde een spannende partij tegen teamcaptain Frank, maar ging in het eindspel de mist in. Ook Sandra verloor helaas. Tussen de partijen door was ruim voldoende gelegenheid om te eten. Omdat we geen lunch hadden meegenomen, gingen we wat kaascroissantjes halen bij de Jumbo. Toen we ze gingen opeten bleek het echter een hamkaascroissant te zijn, ook al stond er van niet! Aangezien Melchior vegetariër is, en Sandra geen ham lust was dit wel jammer. Maar gelukkig maakten we Ton er wel blij mee.

Toch had nog niet iedereen genoeg gegeten. Tijdens de derde partij begon een man schuin tegenover Jos ineens met veel smaak en lawaai een appel te eten. Ook het klagen bij de scheidsrechter hielp hier niet tegen. Naast hem zat iemand met een blikje redbull, en Jos werd al bijna high van de lucht. Het werd zelfs nog erger, toen de eerste man een bord voor zich nam met een enorme tosti erop! Na het met veel gekraak eten hiervan ging deze man ook nog trillen met zijn been tegen een plastic tas aan. Dit alles was teveel voor Jos en hij verloor. Gelukkig kreeg hij de dag erna kans op wraak. De man had namelijk niet betaald voor zijn 'croque monsieur', en op het briefje van de barjuffrouw stond geen naam, alleen maar 'man schuin tegenover Jos Vlaming'. De barvrouw kwam dus bij Jos vragen of hij heel misschien nog wist wie dat geweest zou kunnen zijn. Nou, dat van die 'kraak monsieur' wist Jos nog wel! Hij aarzelde geen moment en wees triomfantelijk de boosdoener aan. De man keek weliswaar beteuterd dat hij betrapt was, maar rekende toch keurig af.

Helaas verloren Sandra en ik allebei opnieuw. Toen gingen we maar naar de McDonalds toe voor ons avondeten, na leuke potjes bughouse. Daar ging echter iets mis, want Sandra kreeg als enige haar hele bestelling. Shannon en ik hadden allebei nog de helft van wat we wilden krijgen, ik had namelijk wel kipnuggets en Shannon had een portie patat. Maar het enige wat Melchior kreeg was een bakje saus... Op zich wel correct voor een vegetariër bij de Mac, maar hij had toch iets meer besteld. Gelukkig kregen we uiteindelijk wel alles.

Melchior en ik hadden een bye opgenomen en hoefden dus niet te spelen. Toch bleven we nog even om dekschaak te spelen. Dit was een leuk spelletje dat Richard had bedacht, en niemand begreep het echt goed. Toch was het wel heel gezellig. Sandra vertelde nog dat ze na haar winstpartij die avond nog ging bughousen en snokken. Toen kwam Dirk langs en pakte ineens een handvol koekjes van haar, zonder het zelfs te vragen. Later kwam hij nog een keer en pakte zelfs nog meer, terwijl hij met zijn mond vol nog even mompelde: 'tja ze zijn wel erg lekker...'

Toen was eindelijk de dag aangebroken waar Sandra zich al die maanden al op verheugd had: de zondag met daarbij de prijsuitreiking! Sandra mocht namelijk helpen hierbij, en koos een veel te korte jurk om aan te doen. Ze wilde niet iets anders aan tot mijn moeder zei: “Vraag maar even wat je vader hiervan vindt.” Dat was een meesterzet want Sandra antwoordde meteen ietwat beteuterd: “Laat maar, ik kies wel iets anders...” Ze had wel andere, nog hogere hakken mee om aan te doen.

Ik speelde tegen Ton Mestrom. Het was een spannende partij, maar hij trok aan het langste eind. Wat wel grappig was, was dat hij vond dat ik zo erg op mijn vader leek. Dit is me nog niet zo vaak gezegd, maar de dag ervoor had hij nog mijn moeder verteld dat we zo op haar leken!

Ook al zat ik niet in de commissie, er was genoeg te doen. Foto's maken bij de prijsuitreiking bijvoorbeeld, of uitslagenkaartjes knippen. Ik heb dus alvast geoefend om over een paar jaar ook in het comité te mogen!

Omdat het oneven was in de B-groep, speelde mijn moeder de laatste partij nog mee. De tweede ronde had ze dit ook gedaan, en maakte toen knap remise tegen Peter. Maar de laatste ronde won ze zelfs, waardoor Peter een weerstandspunt extra had en dus de ratingprijs net voor Sandra wegpakte door nu een half weerstandspuntje meer te hebben!

Jonas kwam na de laatste partij vrolijk de uitslag vertellen: hij had verloren. Mijn moeder zei daarom: “Jij mag niet lachen, jij moet huilen!” en Jonas wist gelijk dat het uit mijn blog kwam! Bij een rapidtoernooi in Koedijk de week hiervoor vertelde ook iemand dat hij nu net als ik de moerastactiek toepast. Leuk om te horen dat mijn lezers zo goed opletten!

Ik won de laatste partij gelukkig weer, van Alex. Alex had ook een leuke toernooiopgave gevonden, een driezet. De koning moest tussen a1 en h1 geplaatst worden in de stelling, waardoor er slechts 1 manier zou zijn om mat in 3 te geven. Op ieder ander veld waren er 2 manieren mogelijk. Dit was vreselijk moeilijk, omdat je eerst alle mat in 3 varianten moest vinden en dan per veld moest gaan kijken welke er niet mogelijk waren... Etienne en ik waren wel een eind op weg, maar uiteindelijk had niemand hem opgelost. Toch hadden de meeste mensen er wel van genoten. John Kramer heeft er uren voor gezeten en maakte zelfs een foto. Anderen gingen gezellig erover discussiëren met de andere deelnemers. Dit maakte het toernooi nog leuker. Omdat niemand het uiteindelijk goed had, waren er wel 2 boeken extra over om weg te geven bij de loterij. New in Chess was namelijk als sponsor toegetreden door 5 boeken als prijs beschikbaar te stellen. Deze gingen natuurlijk als eerste weg!

Die loterij is een oude traditie van het toernooi. Onder de niet-prijswinnaars worden er dinerbonnen en de overige boeken verloot. Niet iedereen had dit goed begrepen: iemand wilde lootjes kopen, en een ander was helemaal verrast dat hij iets kreeg: “En ik heb niet eens meegedaan!”

Het oude comité nam afscheid en kreeg daarom bloemen. Gek genoeg wilde niemand ze hebben en daarom hebben wij nu 2 bossen! Ook de bekers vielen niet erg in de smaak. Etienne, de toernooiwinnaar, had zijn beker aan Melchiors zusje gegeven. Maar omdat hij in eerste instantie zijn tas was vergeten, kwam hij er thuis achter dat iemand een beker van de B-groep er in had gestopt! Later bleek het precies de beker van Ruud te zijn, die hem nu weer terug moet zien te krijgen, want hij wil hem juist wel graag op zijn schoorsteenmantel zetten.

Het was zeker een geslaagd toernooi, ook al was mijn score iets minder. De organisatie was uitstekend, de lokatie kan niet beter, de zaal en stoelen zijn luxe, en het was vooral heel gezellig. Wat mij betreft mag er volgend jaar weer een weekendtoernooi van gemaakt worden!