Afgelopen weekend heb ik
voor de derde keer meegedaan aan het Noteboomtoernooi in Leiden.
Sandra en mijn vader deden ook mee, net als Chris die ons met de auto
naar het Holiday Inn hotel bracht. Daar kregen we meteen al de schrik
van ons leven, want de eerste persoon die we daar zagen was Lars, en
hij heeft de kwaliteiten om het beste hotel in het slechtste om te
toveren! Maar hij zat denk ik in een andere vleugel van het hotel,
want we hebben hem verder niet gehoord.
We gingen snel even uit
eten, om ons daarna net op tijd aan te melden. De indeling was er
toen al, en ze deelden hier nog op weerstand in ook, dus niet dat
ellendige gejojo met de ratings van de tegenstanders. Fantastisch!
Ook kon er, door al van te voren in te delen, op tijd worden
begonnen, zelfs al een kwartier nadat de inschrijving volgens
planning afgelopen was! Hopelijk letten andere toernooi-organisaties
goed op hoe ze dat hier doen!
De eerste ronde speelde
ik volgens mijn vader tegen Richard Branson, die onder de schuilnaam
Klaas Aalbers meedeed. Van Branson wist ik dat hij de verreweg
makkelijkste en snelste manier om miljonair te worden had bedacht. In
elk geval bood hij me drinken aan, en kreeg ik toen een enorme cola,
dus ik denk dat hij zijn eigen tip wel heeft opgevolgd. Nu zijn
jullie natuurlijk nieuwsgierig naar die methode: volgens hem ben je
razendsnel miljonair als je als miljardair een vliegtuigmaatschappij
begint...
Ik won vrij makkelijk,
maar daarna begon een mindere periode. We moesten namelijk eerst
helemaal naar het hotel lopen en waren daar pas tegen middernacht.
Het was trouwens wel makkelijk te vinden, want er hing een
politiehelicopter in de lucht, en we trokken meteen de conclusie dat
die wel boven het hotel zou hangen omdat Lars daar waarschijnlijk al
terug was. We hadden een kamer met 2 vrij kleine tweepersoonsbedden,
en ik moest dus vervolgens bij Sandra in bed. Dat was al geen pretje,
maar mijn vader lag verkouden in het andere bed, en dan weet je het
wel... Gelukkig sliep hij vrijwel niet, en kon ik daardoor wel
redelijk wat slapen.
Bij het uitstekende
ontbijt bleek dat Sandra niet gewend is om bij toernooien mee te
gaan, want ze was verbaasd dat onze vader begon met zalm. Ik wist
natuurlijk dat hij dat altijd doet, gemengd met komkommer en tomaat.
Vervolgens 2 donkerbruine zelf gesneden boterhammen met ei en
groenten. Daarna kwark met vruchten en tussendoor 2 glazen verse jus
d'orange en 2 koppen thee. En daarna is hij misselijk omdat hij te
veel gegeten heeft! Alleen bij een EK gaat het anders, want dan heeft
de schaakbond het hotel uitgezocht, en zijn we na het ontbijt ook wel
misselijk, maar niet omdat we te veel gegeten hebben...
De volgende dag begon ik
tegen Rolf, een jeugdspeler van mijn leeftijd uit de buurt van
Leiden. En die informatie is genoeg om te weten dat hij Frans speelt.
Gaap! Op zich weet ik daar wel raad mee, maar het is zo theoretisch
en saai, en er zijn zo veel jeugdspelers uit Leiden en omstreken. Wat
een treurige bedoening zal het daar zijn op de clubavonden met al die
dezelfde openingen... Gelukkig speelde ik dit keer zelf met zwart, en
won ik makkelijk.
Omdat Sandra en ik al
snel klaar waren, gingen we maar kaarten met Bart en Niksnut. Toen ik
de kaarten zag, schrok ik alleen wel even. Ze waren niet van normale
grootte, maar van A4 formaat! Daardoor kon iedereen in je kaarten
kijken, en gingen je handen al snel zeer doen. Maar het was wel heel
grappig om te doen en zo ging de tijd wat sneller.
De derde ronde speelde ik
tegen Alik Tikranian, opnieuw een jeugdspeler. Hij heeft een hoge
rating en had ook in de A-groep mogen spelen. De meeste jonge spelers
kiezen daar dan voor, maar Alik ging denk ik voor de geldprijzen. Ik
kreeg tijdens de partij een beetje het gevoel alsof ik tegen
Anna-Maja zat te spelen, al was het hier de vader die niet was weg te
slaan bij ons bord. Misschien ligt het aan de Armeense achternaam, ik
zal er volgende keer dat Aronian bij Tata meedoet eens op letten! Ik
had moeten winnen, maar in tijdnood liet ik hem met remise door
eeuwig schaak nog ontsnappen. Toen we klaar waren begon meteen zijn
hele familie, met veel gebaren en emoties, druk uit te leggen wat hij
allemaal anders had moeten doen, terwijl ik denk dat Alik toch zelf
duidelijk de sterkste speler van hun is.
De vierde ronde namen we
zoals gewoonlijk een bye, en gingen we terug naar het hotel. Maar
helaas moesten we door een zware sneeuwbui lopen, en zagen we er al
snel uit als sneeuwpoppen. Gelukkig warmden we snel op toen we
eenmaal in het hotel waren, en gingen we naar het buffet toe. Het was
vrij druk, maar wel heel lekker en gezellig! We waren trots op
onszelf dat we, ondanks dat het zo lekker was, niet misselijk waren
geworden, doordat we er eindelijk een keer in slaagden om er lang
over te doen!
Uiteraard hadden we de
tweede nacht weer slecht geslapen, en was ik de laatste dag
behoorlijk moe. Maar ik speelde een mooie partij, en won door een
sterke aanval. Nu was wel duidelijk dat ik goede kans maakte op een
prijs. Tijdens de lunch zagen we dat iemand de kluisjes van de school
waar we speelden aan het inspecteren was. Vooral de papieren die er
in lagen werden goed bekeken. Waarom dat gebeurde snapte ik niet,
maar ik heb zelf ook zo'n kluisje, dus vond ik het wel goed om te
weten dat dit soort dingen gebeuren. Daarom nog een tip voor wie wel
eens spotprenten van de leraren in zijn kluisje heeft liggen: zorg
dat er ook jarenlang bezwete gymkleren in liggen! Bij een aantal werd
namelijk snel het hoofd in afgrijzen afgewend als dat het geval was,
en was de inspectie meteen voorbij...
Tijdens de lunch deden we
opdracht- en koppelschaak met onder andere Lena. Zij is even oud als
ik en moest de laatste ronde tegen mijn vader. Kon hij ook eens
merken hoe moeilijk het is om te spelen tegen meisjes van die
leeftijd... Helaas kon hij nog net winnen door naar een eindspel te
gaan met alleen torens en pionnen. Dan lijkt het meer op dammen en
durft hij wel tegen een meisje! De vader van Lena deed trouwens ook
mee en hij heeft een geweldige naam die me doet denken aan het
bordspel Maffiosi. Tussen Sterke Henkie en Revolver Robbie zou Johnny
de Kraker moeiteloos passen...
De laatste partij was ik erg moe en speelde dan ook slecht. Na de opening stond het materieel nog gelijk maar verder dramatisch. Ik kreeg echter weer hoop toen volgens schema om 15:00 de biertap openging, en mijn tegenstander daar als eerste bij was. Ik speelde wat langzamer zodat hij de kans kreeg er nog wat meer te drinken... Toen hij een keer een zet deed waarvan mij duidelijk was wat hij daarna wilde doen, zag ik mijn kans. Ik speelde iets waardoor juist die zet door een truc verhinderd was, en toen hij het toch deed, won ik een toren en de partij!
Ik eindigde zo met een
TPR van 2245 op de 2e plaats in groep B en won 185 euro! Eigenlijk
won ik ook de damesprijs en de jeugdprijs maar je mocht maar 1 prijs
winnen. Dat is ook wel leuker, dan winnen meer mensen een prijs.
Behalve deze prijzen was er onder andere ook nog een
schoonheidsprijs. Die was volgens mij bedoeld voor de mooiste partij
maar een jongeman had het denk ik niet helemaal begrepen, want hij
had een pasfoto ingeleverd in plaats van een partij! Of misschien heb
ik het wel verkeerd begrepen, want die prijs ging naar het jonge duo
David en Shannon!
Het toernooi verliep
volgens mij uitstekend, het enige minpuntje was dat het vrij lang
duurde voor de prijsuitreiking begon. Dat is jammer, want je wilt
natuurlijk dat veel mensen daar op blijven wachten. Misschien kan de
organisatie eens bij andere toernooien kijken of daar nog iets te
versnellen valt. Een andere tip voor deze en andere organisaties is
om voortaan op de website te zetten: “Gratis voor GMs, IMs en
Maaike Keetman” Dat geeft aanzienlijk meer kans op mijn deelname en
een verslag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten