NK jeugd 2013

Afgelopen week heb ik meegedaan aan het NK jeugd. Ik speelde mee met de jongens van mijn leeftijd, tot en met 14 jaar. Niet om deftige redenen, zoals dat dat beter zou zijn voor mijn ontwikkeling, maar gewoon omdat dat me veel leuker leek. Dan krijg je namelijk weer eens wat andere en betere tegenstanders. Bij de meisjes gaat het bovendien niet echt goed. Toen ik 3 jaar geleden voor het eerst meedeed aan het NK meisjes tot 14 jaar waren er 18 deelneemsters, waarvan 16 een rating boven 1300 hadden. Nu waren er daar nog maar 14 deelneemsters en zou je met 1300 als vijfde geplaatst zijn! Bij de jongens was het dit jaar wel erg sterk. Zo waren de eerste 3 van vorig jaar er dit jaar weer bij, en waren er ook veel jongere jongetjes die veel sterker spelen dan hun rating.

Na 3 jaar Haarlem werd het dit jaar gehouden in Sneek. Dat is wat mij betreft veel beter, want daarom moesten we in een huisje, want met het openbaar vervoer is het ook vanaf Heerhugowaard veel te ver om heen en weer te reizen. Bovendien is het natuurlijk een mooie en voor sommigen ook leerzame omgeving. Voor mij ziet Friesland er weliswaar vrijwel hetzelfde uit als mijn uitzicht thuis, maar ik sluit niet uit dat enkele deelnemers uit de grote steden voor het eerst zwartwit gevlekte beesten hebben gezien!

Met mijn zus Sandra, Silvia en Timardi deelden we een huisje vlakbij Sneek, waarbij de eerste helft van het toernooi de ouders van Silvia oppasten, en de tweede helft die van mij en Sandra. Dat scheelde vrije dagen, en bovendien kom je zo in aanraking met exotische soorten eten. Zo keek Sandra een keer heel verbaasd naar de tekst op het broodbeleg: “gestampte muisjes???” Gelukkig kon Silvia duidelijk uitleggen wat het was: “Oh, dat zijn gewoon muisjes, maar dan gestampt!” Hoewel zij wel beter zou moeten weten, waren de dieren die we zagen ook voor Sandra nog leerzaam: “Kijk, een eend, of is het een konijn?” De eenden waren trouwens wel agressief. Als je ze niet snel genoeg brood gaf, haalden ze versterking, en gingen ze op het raam tikken.

We kwamen al de dag voor het toernooi, en deelname aan het NK was reden genoeg voor de leraren op school om mij en Timardi eerder weg te laten gaan, om de bus te kunnen halen. De rest van de klas moest blijven, want ze hadden toch 2 weken vakantie. Alleen Sandra kwam pas een dag later, want we moesten eigenlijk die dag de laatste ronde van het Alkmaars schaakkampioenschap spelen, en zij kon haar groep winnen. Het huisje was prima, al sliep ik in het begin slecht: de gordijnen in de woonkamer waren donker, maar in de slaapkamer waren ze doorzichtig, zodat het daar al heel vroeg licht werd!

Voor de opening van het toernooi was heel veel tijd ingepland, bijna anderhalf uur. Ik verwachtte alweer in slaap te vallen zoals steeds in Haarlem, waar ik consequent van een meisje verloor in de eerste ronde. Nadat de organisatie en de vertegenwoordiger van de schaakbond een toespraak hadden gehouden, kwam de wethouder vertellen wat er allemaal in de gemeente Sneek te doen is. Hij was heel enthousiast, vertelde onder andere dat het de grootste gemeente van Nederland is (door het IJsselmeer mee te tellen), dat 6 van de 11 Friese steden deel uitmaken van de gemeente, en noemde daarna uitgebreid de hoogtepunten van alle 6 steden op. Toen hij klaar was bleek de hele opening in totaal maar zo'n 15 minuten geduurd te hebben! Kijk, zo doe je dat dus: Haarlem-Sneek 0-1, en ik was heel tevreden voor ongeveer een kwart van Friese afkomst te zijn. Meneer Aart kon daarna zelfs besluiten om de eerste ronde een half uur eerder dan volgens het schema te laten beginnen. Met zoveel goede acties kon ik zelf natuurlijk niet achterblijven, en won ik mijn eerste partij! Timardi won ook, maar Silvia verloor. Sandra speelde remise tegen de sterkere Halana ondanks dat ze de vorige avond nog tot laat had gespeeld, en haar groep gewonnen, en pas om half 1 in bed lag. Kwam misschien ook omdat Halana ook pas om die tijd in bed lag, doordat ze net terug was van een reis naar Rome met school...

Helaas kreeg Sandra in de nacht daarna een soort van epileptische aanval, waar ze soms last van heeft. Het was dit keer vrij heftig en ze was lang van de kaart. Onze ouders wilden haar al op komen halen, maar ze wou, toen ze weer een beetje kon praten, toch graag verder met het toernooi, ook al was toen eigenlijk al duidelijk dat het geen succes zou worden. Gezondheid is op zo'n moment eigenlijk het enige waar je aan denkt, maar later dacht ik toch wel aan de ruim 20 ratingpunten en het toernooi dat ik die dag verknalde. Maar ik moet ook zeggen dat Tyro, het kleine schattige jongetje waar ik van verloor, heel snel en goed speelde. Ook in de rest van het toernooi bleef hij het heel goed doen, al wist ik dat toen nog niet. Sandra had later in het toernooi nog een keer een aanval en speelde dus geen goed toernooi, maar verder had ze het wel heel leuk. Ook Silvia speelde zeker geen supertoernooi maar had het ook goed naar haar zin. Schaken is voor hen en sommige anderen misschien ook meer een slimme truc om met een groep meisjes lol te kunnen maken. Hoe krijg je anders je ouders zo ver om daarvoor een huisje te huren? Toch trappen die er elke keer weer in!

De dag daarna won ik, en speelde daarna remise tegen Sebastian. Ik had moeten winnen, maar wikkelde af naar wat ik dacht dat een gewonnen eindspel was, maar daar had hij nog een slimme zet, dus remise. Hij was ook al zo'n klein schattig jongetje. Tot mijn verbazing was ik zelf inmiddels 1 van de grootsten in mijn groep. Maar om je ook altijd groot te gedragen is vrij saai, dus verstopten Timardi en ik ons achter een auto om Silvia en Sandra te laten schrikken. We bleken echter niet zo goed in dat spel, want terwijl we er zaten stapten er mensen in die auto, keken ons vreemd aan, en reden weg. Best genant!

Op woensdag verloor ik van Ankit die met 2151 de hoogste rating in onze groep had. Ondanks die rating kwam hij trouwens niet verder dan de zesde plaats, dat zegt wel iets over het niveau. Ook vond die dag de ouderswissel plaats, en moesten we dus uitkijken wat we zeiden, of mijn vader zou weer een flauwe woordgrap maken. Dat lukte Sandra de eerste dag al niet: Zij: “Ik kan die tweeling wel uit elkaar halen.” Hij: “Kan je ze daarna ook weer in elkaar zetten?” Ook gingen we weerwolven met Lena en de zusjes Waardenburg die in het huisje naast ons zaten. Weerwolven is een rollenspel met onder andere een burgemeester en burgers waarbij elke nacht iemand wordt vermoord. Nu kon de burgemeester dus zeggen: “Waarde burgers...” Lena was trouwens zo druk, vooral later op de piratenboot in de kleuterspeeltuin, dat ze me bijna deed terugverlangen naar de tijden dat ik rustig met Lars op een boot zat... Maar het was wel heel gezellig.

Het was best even wennen voor mijn ouders. Bij het maken van roti kwam mijn moeder erachter dat er geen deegroller in huis was. Daarom kreeg een bus limonade een tweede functie. Was dat nog slim, 's avonds in het donker besloot ze de bezemkast in te lopen in plaats van hun slaapkamer! Ook hadden ze eenpersoons dekbedden. Maar zelf hebben ze geen eenpersoonsdekbedovertrekken. Dus moesten ze van Sandra lenen, en kwam een droom van mijn vader uit: eindelijk kon hij onder een Hannah Montana dekbed slapen!

Met Chris, die deze dag was komen kijken, ging ik voorbereiden op de volgende dag waar ik tegen Rolf moest spelen. Helaas had ik wit want hij speelt zoals bekend Frans, en dat is erg saai. Ook is het dan lastig om in een leuke variant terecht te komen die hij niet veel beter kent dan ik. We konden niks bedenken om te spelen, dus stelde mijn vader 1. Pf3 Pf6 2. e4 voor, maar dat vond ik niet zo goed... Maar daarna wist hij zich een variant te herinneren die mijn clubgenoot Daan vaak speelt, en waarbij er na 2 zetten al geen theorie meer is. Voor het eerst van mijn leven speelde ik dus 1. d4. Rolf probeerde nog Frans te krijgen met e6, maar je had zijn gezicht moeten zien na mijn tweede zet: daar ging de voorbereiding op de doorschuifvariant die ik al zo vaak tegen hem had gehad! Het enige jammere was dat ik pas na 16 zetten won terwijl Daan meestal in 15 zetten wint.

Ook op vrijdag won ik en die dag was ook het hoogtepunt van het toernooi: het fierljeppen, oftewel far leapen, zoals ze ten westen van Friesland zeggen. Het zou eerst op woensdag zijn, maar kennelijk was het toen in het water gevallen. We kregen eerst instructie en degenen die het een beetje konden, en nog steeds durfden, mochten daarna ook over water springen. Van te voren op facebook waren velen stoer en enthousiast maar uiteindelijk waren alleen een paar Noord-Hollanders en Friezen over toen het water toch wel erg nat bleek. Daar was slechts 1 meisje bij, dat ook nog zo dom was om voor de zekerheid zonder bril te springen. Dat leidde op de grootste (5-meter) schans eerst tot een aarzeling, toen de stok opeens heel dichtbij bleek, maar in tweede instantie werd ze door een uitzinnige menigte toch naar de overkant geschreeuwd! Wel had ik nog een paar dagen spierpijn en overal blauwe plekken. Omdat ik mijn bril niet op had, zag ik nauwelijks dat sommige jongens in hun onderbroek sprongen, maar ik begreep wel van Angelique dat we daar niet echt voor gekomen waren...

De voorlaatste ronde speelde ik remise tegen Robby die het hele toernooi aan de leiding ging. Timardi werd deze ronde al kampioen dus het was feest bij ons in huis. We hadden taart in het huisje en aten broodjes shoarma, want dat had ze nog nooit gegeten. Hoewel het toernooi prima georganiseerd was, was er toch een punt waarop het lang niet aan Haarlem kon tippen: de verslaggeving. Daar hadden ze dan ook heel uitgebreide verslagen, video-interviews, live internet-tv en nog veel meer, dus dat was wel moeilijk te evenaren. Maar hier waren de verslagen wel erg zakelijk, en helaas werden daarin ook erg veel namen, zoals van de kampioene Timardi Verhoeff, verkeerd gespeld, dus dat kan volgend jaar wel iets beter. Nu ik er over nadenk, is het misschien toch wel mogelijk, en niet zo duur, om Haarlem op dat gebied te evenaren: regel voor die jongens uit Haarlem een huisje, op ons park zaten zoveel schakers dat het park vast iets wil sponsoren. Zet er wat kratten bier in, zorg voor een leuke groep A-meisjes, en volgens mij komen ze dan graag!

Een ander verbeterpunt is het aanvangstijdstip van de laatste ronde. Dat was hier om 9 uur. Omdat Timardi 's ochtends altijd flink wat tijd nodig heeft, betekende dat in ons huisje al om half 7 de wekker ging. Niet ideaal, omdat met zo'n groep meisjes meestal niet heel vroeg geslapen wordt. Maar gelukkig won ik snel de laatste ronde en eindigde ik met 6 uit 9 ongedeeld vierde. Op de eerste plaats eindigden Robby, Robin en Joris. Na barrage was dat ook de eigenlijk wel terechte volgorde. Robby had tijdens het toernooi ook van de 2 anderen gewonnen, en stond de hele tijd bovenaan en kreeg daarom ook de sterkste tegenstanders. De andere 2 speelden verder alleen remise tegen elkaar, waarbij Robin net niet won. Wel sneu voor Joris die ook erg sterk speelde, maar net niet naar het EK mag.

Die 4e plek is voor mij trouwens ook niet genoeg om naar het EK te mogen. Dan had ik hier bij de eerste 2 moeten eindigen en dus bij 1 van de meisjesgroepen mee moeten doen. Vroeger mochten ook meisjes mee die bij de jongens bij de beste 25% eindigden, maar dat bleek afgeschaft. Misschien vanwege bezuinigingen, al vraag ik me wel af hoe vaak je dan iets bespaart. Dus dat worden waarschijnlijk geen internationale blogs meer voor mij, want ik zal vast niet meer bij de meisjes meespelen. Toch is er nog hoop op reisblogs: ik zit bij de laatste 16 van de Nederlandse Science Olympiade, en de eerste 5 van de finale in juni vormen het Nederlands team dat naar India vertrekt. Misschien moet ik daar maar voor gaan oefenen in plaats van met schaken. Ik verwacht het eigenlijk niet, maar als ik me plaats zal ik daar ook over bloggen!