SPA 2013

Afgelopen week heb ik meegedaan aan het Science Park Amsterdam Open Chess Tournament. Dat is een hele mond vol, dus meestal wordt het gewoon het SPA genoemd. Behalve de 4 open groepen, worden de NK's Algemeen en Vrouwen ook tegelijk gehouden in dezelfde speelzaal. Dat is op zich wel leuk, alleen zijn die NK-deelnemers kennelijk echte uitslapers. Want vanwege de NK's begonnen de ronden dit jaar vrij laat, namelijk pas om 2 uur. Dat kan betekenen dat je 's avonds pas heel laat thuis bent, vooral als je met de trein moet gaan. Gelukkig konden Sandra en ik echter met Chris meerijden, net als Colin. Dennis had uiteraard geen zin en deed dit keer niet mee.

Een nadeeltje van het samenspelen met de NK's is dat ik het nu niet aandurfde om tijdens het toernooi een verslag te maken. Mijn coach Peng van het vorige EK was er namelijk ook, en dat ik moet studeren in plaats van verslagen maken tijdens een toernooi was iets waar ze op hamerde. Ook al ga ik waarschijnlijk niet meer naar EK's en zo, ik heb me daar dus toch maar aan gehouden. Voordeel van de gelijktijdige NK's was wel dat er geen tijd was voor lange openingstoespraken, en we keurig op tijd begonnen. Mijn rating was net iets te laag voor de A-groep, dus mocht ik in de B-groep tegen iemand uit de onderste ratinghelft en ik won de 1e partij overtuigend. Helaas was ik wel de enige in de auto die won, want Colin (in de A-groep) en Sandra (groep C) verloren, terwijl Chris met een remise in groep C begon. Zij zaten dan ook qua rating allemaal in de onderste helft van hun groep.

Gelukkig kwam er al snel verandering in die scores, want de dag erna haalden we 4 punten! Ik speelde tegen iemand die zich voorstelde als Will.i.am, dus zoals de popster. Het was een spannende partij: eerst stond ik gewonnen, toen kwam de tijdnood en stond ik verloren, maar het was nog wel spannend. We waren als verreweg langste bezig in onze groep, dus er kwamen veel mensen om ons heen staan. Misschien was Will.i.am niet gewend aan zoveel belangstelling want ik wist toch nog te winnen.

De stoelen kraakten helaas nogal, maar een groter probleem vormden volgens mij de leuningen die alleen bij de topborden in groep A aanwezig waren. Dat was juist voor een aantal spelers die daar zaten wel lastig. Volgens mij pasten ze daar vanwege hun soms zeg maar indrukwekkende verschijning namelijk niet allemaal even makkelijk tussen... Ik speelde de derde ronde remise, nadat ik het in tijdnood weer had verprutst. Dit keer was ik de enige in de auto die niet won.

De vierde ronde werd ik door een theoretische openingsfout weggespeeld, tegen iemand met een rating van 1983. Maar ik had niet goed gekeken, en dacht dat dat zijn geboortejaar was! Toen ik mijn tegenstander zag was ik helemaal verbaasd, want hij zag er bepaald niet uit als 30. Later thuis bleek dat zijn geboortejaar 1952 was en werd ik zelfs door Sandra uitgelachen...

Bij het toernooi was niet zo heel veel jeugd aanwezig, maar het was wel steeds gezellig met Marijn en Lola, en Sandra natuurlijk. Ik had in de vijfde ronde een totaal verloren stelling met een kwaliteit achter en nog 2 minuten op de klok, terwijl mijn tegenstander er met nog 25 minuten tijd vrolijk bij zat. Ik dacht er over om zijn dame weg te jagen met 24.Td1, maar dacht dat kan niet, want dan komt 24...Te1. Alhoewel...

Toen ik dit later aan mijn vrienden liet zien vonden ze dit allemaal heel grappig maar om een of andere reden vond mijn tegenstander het helemaal niet leuk en sloeg zijn stemming na 25.Pe7+ totaal om...

De volgende dag was de laatste dag van het NK en kwam oud-wereldkampioen dammen Ton Sijbrands kijken. Mijn ouders kennen hem uit de tijd dat ze nog damden maar ik had hem niet gezien want niemand had tegen mij gezegd: “Kijk, daar is Ton Sijbrands.” Maar hij had mij wel gezien want een paar dagen later spraken mijn ouders hem en toen bleek dat mensen wel tegen hem hadden gezegd: “Kijk, dat zijn Maaike en Sandra!”

Ik speelde weer remise, maar Colin won weer, dit keer van een IM! Zijn score kwam daarom op 5 uit 6, en hij stond gedeeld eerste in de A-groep! Ook Dimitri deed het heel goed, want hij werd Nederlands kampioen. Ik kon hem toevallig als eerste een prijs geven, want hij kreeg nog een DVD van ons die hij met een popquiz had gewonnen. Zelfs Dennis volgde de beslissingspotjes waarmee Dimitri kampioen werd, dat belooft nog wat voor het team van SV Heerhugowaard, waar Dennis volgend jaar weer zal spelen!

We speelden in een sportzaal en Lola en ik werden buiten aangesproken door een sporter, die ons dingen vroeg over het toernooi. Zelf leek hij er niet veel verstand van te hebben, want hij zei dat hij vorig jaar bij het toernooi had geprobeerd om te leren schaken, maar dat dat niet gelukt was. Dat konden we ons wel voorstellen, want we vertelden dat we 9 partijen speelden, iedere dag 1. “Oh,” vroeg hij: “dus het toernooi duurt 10 dagen?”

Er waren gelukkig genoeg dingen te doen in het gebouw, ook al was daarna het NK afgelopen en konden we niet meer luisteren naar het commentaar. Zo was het tafelvoetballen met Lars, Lola en Sandra erg leuk, want Dirk, de sponsor van Lars, gaf ons genoeg geld om te spelen. Dat mocht ook wel, want we hadden met die 4 jeugdleden 3,5 punt gehaald die dag. Ook gingen we vaak bughousen, vooral toen Etienne en ik tegen Lola en Noud speelden beviel dat me goed...

Dat zelfs een naam als Sandra moeilijk te spellen is, bleek de 8e dag. Sandra vertelde dat haar tegenstander het weer eens fout gespeld had, maar Lola vroeg zich af hoe dat kon bij een naam als Sandra. “Nou gewoon zoals meestal: M-A-A-I-K-E.” Sandra zegt daar overigens meestal niks van, want als ze minder komt te staan maakt een remiseaanbod bij zo'n tegenstander meestal extra kans. En ja hoor, in een voor Sandra verloren eindspel met een pion minder ging haar tegenstander akkoord met remise! Helaas verloor ik zelf die dag, en had ik geen kans meer op een prijs.

Sandra bereidt altijd heel goed voor, zo ook de laatste dag. Vlak voor we weggingen zei ze: “Tegen wie moet ik eigenlijk...” Ik won de laatste partij, van de broer van Will.i.am: die heette uiteraard Sjaak! Zo kwam ik op 6 uit 9. Er was hier geen damesprijs, en anders had ik met 2037 toch net niet de hoogste TPR gehad van alle dames, want in groep A scoorde Lisa 2047. Ik had echter wel dezelfde TPR als mijn sterkste clubgenoot Danny. De andere 3 in de auto hadden ook allemaal een TPR ruim boven hun eigen rating, dus we konden allemaal tevreden zijn.

Het was een leuk toernooi, maar hopelijk spelen we volgend jaar weer wat eerder: om 1 uur bijvoorbeeld, zoals vorige jaren. Als je lang speelt, en niet dichtbij woont, is het wel lastig voor de mensen thuis, want we konden meestal pas na 8 uur eten. Verder was het allemaal goed geregeld, en ik wil volgend jaar in de A-groep meedoen!