De dag begon goed, met het ontbijt. Het was erg lekker, en ook fijn was dat je nu ook koffie, thee, chocolademelk en sinaasappelsap gratis kon krijgen en niet alleen maar water. Er waren zelfs weer verschillende soorten taartjes!
Na het ontbijt gingen we de zaal bekijken. Omdat alles in het hotel gespeeld wordt, en er geen zaal is waar alle 1100 kinderen in kunnen spelen, zijn er 3 zalen. Ik zit in de mooiste zaal, samen met de D-meisjes en de C-jongens. Ook zitten de live-borden in deze zaal, en daar zijn er heel veel van, 10 in elke groep behalve bij de E-tjes. Minpuntje was dat de andere borden verschrikkelijk zijn, in plaats van witte vakjes zijn ze knalgeel en er zit een enorme streep in het midden.
Daarna gingen we trainen en lunchen. Zoals bij het eten gebruikelijk is, was niet iedereen er op tijd, en ging ik nog even naar de zaal toe om de indeling te bekijken. Ik speelde tegen Berina Ajanovic, uit Montenegro. Ik had al getraind met Peng en Anna-Maja, dus we gingen niet meer verder voorbereiden.
Gelukkig was ook de lunch lekker, met patat en pasta, en natuurlijk taartjes!. Jammer genoeg was er alleen water te drinken, en het water hier vind ik niet zo lekker. Tijdens het eten hoorden we dat er een supermarkt in de buurt was, dus gingen we daar heen. Maar hij was tussen 1 en 2 gesloten, net toen wij er waren! Later heeft mijn vader toch wat spullen ingeslagen, waaronder een enorme fles water. Maar helaas, toen ik een glas pakte, bleek het bubbeltjeswater te zijn en dat lusten we allebei niet! Logisch, want hij doet nooit boodschappen thuis. Volgende keer beter, want dan ga ik mee en het is toch heel goedkoop allemaal.
Nieuwe regel is dat je geen remise aan mag bieden voor de 40ste zet. Je verliest niet als je het toch doet, maar je krijgt wel een waarschuwing. Dat vind ik niet zo erg, want ik speel, op een ongelukje 4 jaar geleden na, toch nooit remise op het EK. Maar een paar borden naast me bood een meisje wel te vroeg remise aan. De tegenstander ging een arbiter halen, en die ging aan het meisje vertellen waarom dat niet mag. Alleen ze sprak geen Engels, dus pakte de arbiter haar naamkaartje en keek uit welk land ze kwam. Hij zocht in de lijst met arbiters een arbiter die haar taal sprak, en die ging toen vertellen waarom het niet mag. Wat een gedoe, alleen maar om een waarschuwing te geven!
Ik had een leuke partij, en ging in de aanval. Ze lette even niet op en ik won een kwaliteit, en gelijk daarna zou ik of een stuk winnen, of nog een kwaliteit, of het was mat, dus ze gaf op. Als de partij klaar is moet je een arbiter zoeken, en die haalt dan je papieren op. Ik ging er 1 halen, maar kennelijk begreep hij me niet goed, want toen ik zei dat ik klaar was en wilde dat hij de uitslag noteerde, zei hij in het Engels dat ik meteen de zaal moest verlaten! Maar gelukkig kwam er snel een andere arbiter, en was het geen probleem.
Met de hele groep hadden we een magere score van 8,5 uit 16. Niet slecht natuurlijk, maar meestal hebben we in de eerste ronde wel de ijsjesscore. Dat houdt in dat bij 12 uit 16 de coaches alle kinderen moeten trakteren op ijs. Maar mijn groepje had een mooie score, van 3.5 uit 4, en bij minstens 3 uit 4 krijgen wij alle 4 ijs, dus dat is wel gelukt! Ik wist wel dat we een goed groepje hadden, maar het betekent wel dat de andere 3 groepen samen een minscore hadden. De groep van Sipke had zelfs maar 1 uit 4. Bij andere toernooien telde dat vaak als omgekeerde ijsjesscore, zodat dan de spelers de coach moeten trakteren!
Na het analyseren, moesten we nog even wachten tot het eten. Eva vroeg dus aan mij of ik haar partij wilde zien en dat wilde ik wel. Ze speelde erg goed vond ik, had goede plannen bij haar zetten, en na 40 zetten stond ze een toren en een paard voor. Maar omdat het toen wel weer mocht, bood haar tegenstander meteen daarna remise aan! Je kunt het altijd proberen natuurlijk… Wat ook grappig was, was dat later in de partij de tegenstander zichzelf schaak zette, maar Eva zag het ook niet, dus speelden ze gewoon verder! Dat was wel een probleem bij het invoeren natuurlijk, maar dat hebben ze opgelost.
Het avondeten was een ramp, vonden de meeste kinderen, maar de ouders niet. Het enige lekkere was rijst. Gelukkig waren er ook broodjes en komkommers, dus heb ik wel iets gegeten, en ook wat fruit en taart. Na het eten gingen we nog voetballen, en dalmutti spelen. Ik ging op tijd naar mijn kamer want ik heb veel slaap nodig. Maar in slaap vallen was weer niet makkelijk met de herrie van de lift. Gelukkig wordt de lift steeds minder gebruikt als het later wordt. Maar dan zijn er altijd nog ploeggenoten onder ons, en dan bedoel ik letterlijk onder ons, die tot na 2 uur 's nachts lawaai maken! Dat mogen ze van mij zelf weten, als ze dat maar niet op de hotelkamer doen, want de buren willen slapen. Maar waarschijnlijk doen ze het juist op de kamer omdat anders de coaches het zouden kunnen zien! Ook werd ik weer te vroeg wakker, want om een uur of 7 gaan mensen de lift weer gebruiken. Voordeel van zo vroeg wakker zijn is wel dat ik dan al mijn blog kan maken, maar ik denk niet dat dat belangrijker is dan uitgerust spelen!
De tweede ronde speel ik live, tegen Sonja Bluhm uit Duitsland met de 11e rating (1977). Dat is mooi, want dan zit ik op een mooier bord! Van onze ploeg, zit verder ook Julian op een livebord. Het begint om 3 uur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten